حجت الاسلام والمسلمین ناصر رفیعی در یکی از سخنرانی‌های خود به موضوع «صدقه، کلید گشایش رزق و برکت» پرداخت که تقدیم شما فرهیختگان می شود.

انفاق کنید و بار از دوش مردم بردارید؛ فاصله‌ی طبقاتی را کاهش دهید. خداوند برای تشویق مردم به انفاق، تشبیه‌هایی آورده است:

گاهی یک دانه را می‌کاری و آن دانه به هفت خوشه تبدیل می‌شود؛ هر خوشه صد دانه دارد.

برخی نقل کرده‌اند که در شرایطی حتی از یک دانه تا هفتصد دانه نیز حاصل شده است.

منظور این نیست که صرفاً به مثال لفظی اتکا کنیم، بلکه حقیقتاً کار نیک می‌تواند برکت و فزونی به بار آورد.

اگر یک درهم صدقه بدهی یا یک تومان، این عمل همچون همان دانه‌ای است که محصولش چندین برابر می‌شود.

پس چرا انفاق نمی‌کنید؟

انفاق مالتان را زیاد می‌کند، کم نمی‌کند.

یک نمونه‌ی روایی که در این زمینه مشهور است: یکی از فرزندان امام صادق(ع)، محمد بن جعفر، نزد پدر آمد و اظهار کرد که وضع مالی‌اش خراب است و تنها چهل دینار دارد.

امام فرمودند همین مقدار را صدقه بده. پسر گفت اگر این را بدهم، جیبم خالی می‌شود؛ وضعم بدتر می‌شود.

امام فرمودند «انَّ لِکُلِّ شَیْ‏ءٍ مِفْتاحاً...» — هر چیزی کلیدی دارد؛ کلیدِ رزق شما صدقه است.

یکی از اشتباهات ما این است که کلیدِ در مشکل را نمی‌شناسیم یا کلید اشتباهی به قفل می‌زنیم؛ آنگاه نه تنها در باز نمی‌شود، بلکه ممکن است کلید بشکند و کار خراب‌تر شود. اگر کلید درست را پیدا کنیم، در باز می‌شود.

این مثال‌ها قابل تعمیم‌اند: اگر شهوتِ آدمی را بخواهی مهار کنی، کلیدش ازدواج است، نه رابطه‌های نامشروع خیابانی که آبرو و فرصت‌ها را می‌برد.

اگر خواهان توان و قدرتی، راهش کشتن دیگران نیست؛ سلیمان هم قدرت داشت اما نه به این شیوه.

اگر خواهان ثروت هستی، راهش اختلاس نیست؛ کلیدِ درست، تلاش مشروع و توکل است.

خیلی از خانواده‌ها وقتی فرزندشان در ازدواج تأخیر می‌افتد یا مشکلی پیش می‌آید، فوراً سراغ «طلسم» و «جادو» می‌روند و می‌گویند کسی ما را طلسم کرده است.

دین چنین باوری را تأیید نمی‌کند؛ دین به شما می‌گوید دعا بخوانید، صدقه بدهید، قربانی کنید و از راه‌های مشروع و معنوی استفاده کنید.

در بسیاری از موارد، گم کردن راهکار صحیح سبب می‌شود انسان به بیراهه رود؛ بیراهه گاهی برگشت‌پذیر است و گاهی کهنه و خطرناک و غیرقابل‌جبران می‌شود.

اگر کلید اشتباهی در قفل بگذارید و مصرانه فشار بیاورید، کلید خواهد شکست و در دیگر باز نخواهد شد؛ یعنی یک اشتباه ممکن است شانس‌ها را برای همیشه تباه کند.

در روایتِ مذکور، آن جوان چهل دینار را صدقه داد؛ ظرف ده روز وضعش دگرگون شد و چیزی مانند چهار هزار دینار به او رسید.

این داستان، تأکیدی است بر اینکه «مفتاحِ رزق، صدقه است»؛ صدقه راه بازگشت و گشایشِ روزی است.