هر ساله و همزمان با ایام سوگواری سالار شهیدان، بحث‌های زیادی پیرامون واقعه‌ی کربلا و قیام سیدالشهدا صورت می‌گیرد. بررسی تاریخ و نگاه تحلیلی به حوادث عاشورا و آشنایی با اهداف قیام امام حسین علیه‌السلام و چگونگی حرکت حضرت، بدون شک در معرفت‌افزایی ما موثر بوده و زمینه رفتار و عملکرد حسینی را در انسان مضاعف می‌گرداند؛ اما از جنبههای احساسی و تجربی زندگی در فضای عاشورایی و امام حسینی نیز نباید غفلت کرد.
برخی مغرضانه یا ناآگاهانه از جنبههای مختلف عزاداری امام حسین انتقاد می‌کنند. این دسته به بهانه عقلانی بودن و عمق بخشیدن به معارف اهل بیت علیهم‌السلام، ذکر داستان‌ها و نقل کرامات امام حسین و محبان سیدالشهدا را سطحی‌نگری می‌‌دانند و از مردم می‌خواهند که توجه به این گونه منبرها و مجالس را کنار بگذارند و با عقل و منطق به دنبال افزایش معرفت خود به حضرت باشند.
حضور در فضاهای ایمانی و تکرار یاد و ذکر اباعبدالله علیه‌السلام از جمله راه‌های تقویت باورهای دینی است. کسانی که صرفا با عقل و منطق می‌خواهند از امام حسین علیه‌السلام سخن بگویند، بخشی از عوامل اصلی نفوذ عاشورا در دل‌های مردم را نادیده می‌گیرند.
تکیه بسیار بر منطق و عقل در بیان آثار و فواید قیام سیدالشهدا آن هم به بهانه‌ی از بین بردن سطحی‌نگری و ظاهرسازی در عزاداری‌ها، می‌‌تواند نتایجی مانند دور کردن مردم از سید الشهدا را به همراه داشته باشد.
بسیاری از مردم به خاطر آنچه از کرامات امام حسین در رفع مشکلات زندگی خود دیده‌اند، با حضرت انس و الفت پیدا کرده و به تدریج به فهم بالاتر و عمیق‌تری از قیام سیدالشهدا رسیده و حتی حاضر به فداکردن جان خود در این راه شده‌اند. آنها با امام حسین زندگی کرده و حضور حضرت را در تمام تصمیمات مهم زندگی خود احساس می‌کنند.
بی دلیل نیست که بزرگ و کوچک کربلا از حضرت عباس تا رقیه سه ساله و علی اصغر شیرخوار سلام‌الله‌علیهم‌اجمعین در میان مردم به باب الحوائج معروف شده‌اند. کرامات این عزیزان نسل به نسل و سینه به سینه در میان مردم انتقال پیدا کرده و همین امر نیز یکی از اصلی‌ترین عوامل حفظ مردم در پای پرچم سیدالشهدا بوده است.
بدون شک قرار نیست هر خواب و هر داستانی را باور کنیم و روی منبرها نقل کرده یا به راحتی بپذیریم. تبیین و توضیح ماجرای صحیح از غلط، کاری به جا و مناسب است؛ اما قلم زدن برای حذف ماجراهایی که انسان‌های صادق و متقی از مشاهدات خود نقل کرده‌اند، درست و صحیح نیست.
بنابراین داستان‌هایی از شفای بیماران و برطرف شدن مشکلات به دست امام حسین علیه‌السلام، نه تنها آسیبی به باورهای مردم وارد نمی‌کند؛ بلکه از بهترین راه‌های ترویج دوستی و عشق بیشتر به کشتی نجت عالم، ذکر همین داستان‌هاست.