Nasrallah, İsrail'le olası bir çatışmanın yerinin, İsrail'in işgal ettiği topraklar olacağını söyledi.

Hizbullahı lideri Seyyid Hassan Nasrallah, İsrail'le gerilimin artması üzerine gerçekleşecebilecek bir çatışmanın mekanının, İsrail'in işgal ettiği topraklarda olacağını söyledi. 

Şii lider; "Siyonistler şunu çok iyi biliyor ki bir sonraki savaş, işgalcinin 'benim' dediği Filistin topraklarında olacak" ifadelerini kullandı.

Nasrallah, canlı yayında yaptığı konuşmada, Lübnan'ın doğu sınırındaki Suriye hattındaki tüm askerlerini çekeceklerini ve bölgeyi Lübnan ordusuna devrettiklerini belirtti.

Nasrallah, yaklaşan bir çatışma olasılığı hakkında; "Bugüne dek İsrail korkutuyor, Lübnanlı ve Filistinliler korkuyordu. Bakın bakalım şimdi kim korkuyor kim korkutuyor?" dedi.

   "Gerçekten de, Rabbimiz Allah'tır dedikten sonra da dosdoğru hareket edenlere melekler indiririz de sakın korkmayın ve mahzûn olmayın ve müjdelenin, sevinin size vaadedilen cennetle deriz." (Fussilet 30)

   Oniki masum imamımızın hepsinin bize öğrettiği gerçeğe göre, Hak yolunda gitmek iki adımdan oluşmaktadır. Birinci adım Allah'ın Rabliğini, Resulullah'ın (sallallahu aleyhi ve âlih) risaletini ve Ehli Beyt'in imametini kabul etmektir. İkinci adım ise kabul edilen bu yolda sabit durup yoldan şaşmayarak ilerlemektir. İşte bu ikinci adım, zor olan adımdır. Birinci adımda kalple tasdik, dille ikrar öne çıkarken, ikincisinde nefis tezkiyesiyle Furu-i dine amel etmek öne çıkmaktadır.

Imanını ikrar eden insanın zorlandığı adım da budur. Nitekim Kur'an-ı Kerim'in âyeti de bu adımın zorluğuna işaret etmektedir:

"İşte orada mü’minler denendiler ve şiddetli bir şekilde sarsıldılar."
(Ahzab, 11)

   İman etmiş insanlara imtihanda iken gereken ise takva ve sabırdır. Allah-u Teala'nın Kur'an'da buyurduğuna göre, biz müminler olarak kendimizi rahat sayıp imtihanlardan kurtulmuş olduğumuzu zannetmemeliyiz.

   Hadislere göre peygamberlerden sonraki insanların makamları ne kadar büyürse belaları bir o kadar çoğalmaktadır. Zâten Kur'an'da devamlı eskiden ibret almaya yönelik çağrılar eskiden ders çıkarıp belalarda sabır ve tevekküle de yöneliktir. Hak yolunda ilerlemenin alametlerinden biri de insanın gördüğü belaların çoğalmasıdır. Hatta bazen insanın çok gafil olduğu bir zaman gelince, Allah ona kendisini hatırlatmak için onu bela ve musibete düçar kılar. Bela ve musibet görmeyen bir insanın gittiği yolu sorgulaması ve Allah'tan korkması gerekir.

   Bela konusu İslam coğrafyasındaki şairler tarafından da daima hakkında yazılmış bir mevzudur. Divan şiirinde de daima manevi aşk yolunda ilerlemenin şartı olarak bela gösterilmiştir.
Edebiyat tarihimizin büyüklerinden olan divan şairi Fuzuli ne güzel demiş:

"Yarab! Bela-yı aşk ile kıl âşina beni
Bir dem bela-yı aşktan etme cüda beni

Az eyleme inayetini ehl-i derdden
Ya'ni ki çok belalara kıl mübtela beni

(Ya Rab aşk belasıyla içli dışlı kıl beni,
Bir an bile ayırma aşk belasından beni

Az eyleme yardımını dertlilerden,
Yani bir sürü belalara müptela et beni

   Tarihimizde mektebimizin öyle arif alimleri vardır ki, bela görmedikleri ve rahat bir hayat sürdükleri zaman uzayınca kıbleye dönüp secdeye gider, Allah'a uzun uzadıya yakarıp, "Yoksa ben senin kendi haline bıraktıklarından mıyım ya Rabbi, yoksa yoldan sapanlardan mıyım?", der, Allah'tan musibet ve bela görmeyi talep edercesine onunla münâcât ederlerdi. "(Ey müminler!) Yoksa siz, sizden önce gelip geçenlerin başına gelenler size de gelmeden cennete gireceğinizi mi sandınız? Yoksulluk ve sıkıntı onlara öylesine dokunmuş ve öyle sarsılmışlardı ki, nihayet Peygamber ve beraberindeki müminler: Allah´ın yardımı ne zaman! dediler. Bilesiniz ki Allah´ın yardımı yakındır." ( Bakara 214)

   Bu ayetten anlaşılacağı üzre hak yolda durmak konusundaki imtihanlar öyle şiddetli olabiliyor ki yalnız müminler değil, peygamberler dahi onlarda zorlanmaktadır. Bu ayette denmek isteniyor ki, bizden önceki peygamberler ve müminler zorluklara göğüs germiş ve yollarında sabit durarak sapmamışlardır. Dolayısıyla biz de rahatlık ve komfor içinde yaşayıp sınavdan geçmeyeceğimiz zannına kapılmamalıyız. Şimdi akla birbirini tamamlayan iki soru gelmektedir. Birincisi şudur ki, peki rahatlık bu hayatın amacı değilse, hayattan asıl murat nedir? Bu sorunun cevabını Mülk suresinin 2. âyetinde buluyoruz ki işlediğimiz konu da budur. Orda buyruluyor ki:

  "O (Allah) ki, hanginizin daha güzel davranacağını sınamak için ölümü ve hayatı yaratmıştır. O, mutlak galiptir, çok bağışlayıcıdır."
(Mülk 2)

   Demek ki dünyaya gelmemizin, hayat ve ölümümüzün asıl amacı sınanmaktır ve biz bu dünyaya rahatlık için gelmemişiz. Ayrıca söylenmesi gerekir ki, insanın rahatlığını da sağlaması yerine göre önemli olabilir, fakat iman için önemli olan asıl amacın bu olmaması ve insanın hak yolda ilerlemeye odaklanmasıdır. İkinci soru da "Allah bize Kur'an'da hayatın ve ölümün amacının sınavdan geçirilmek olduğunu buyurmuş olduğu hâlde, bu sınavlardan nasıl yüzü ak çıkılabileceğini beyan etmiş midir?" Sorusudur.

Buna cevap olarak "evet" denilir. Bunun delili ise Kur'an'daki şu ayet-i kerimedir:

"Ey iman edenler! Sabır ve namaz ile Allah´tan yardım isteyin. Çünkü Allah muhakkak sabredenlerle beraberdir."
( Bakara 153)

Demek ki imtihanlardan geçebilmenin ve imanın sarsılmaması için gidilen yolun ilk şartı sabretmektir.

"Sabrın imanda yeri bedendeki başın yeri gibidir. Nitekim Sabır giderse iman da gider"
İmam Cafer-i Sadık
(Usul-u Kafi c. 2 s. 87 hadis 2, Vesail üş-Şia c. 3 s. 258 76. Bap  3573. Hadis)

"Sabır iki çeşittir; belaya sabretmek, ki bu güzeldir. İki sabrın en efdaliyse günahlara karşı vera'dır."
İmam Cafer-i Sadık
(Usul-u Kafi c.2 s.91 hadis 14, Vesail üş-Şia c. 15 s.237 19. Bap 20371. Hadis)

   Burda geçen vera kelimesi, güçlü bir takva derecesidir. Bu takva hâletinin oluşması için mümin insanın bilmediği ve şüphe ettiği şeylerin doğrusunu öğrenip kendisine malum olmuş doğrulara amel etmesi gerekmektedir.
Bu makam, mekruh ve şüpheli bilinen şeylerden sakınmayı da kapsamaktadır.

   Veranın sabrın daha güzel çeşidi olarak anılması konusunda denilebilir ki, bu sabır çeşidi daha zordur. Çünkü insanın belaya sabretmesi güzeldir ve musibet görmenin kibri yoktur. Fakat günahlardan sakınmak ve vera yolunda sabredince, vera derecesini elde edene kadar, insanın nefis veya şeytan tarafından kandırılıp kibre sürüklenmesi mümkündür. Kibir ise insanın imanını sirkenin balı bozduğu gibi bozan tehlikeli bir histir.
Zira insanın imanında şüpheden zayıflığa, hatta riya, büyük günah misali küçük şirke kadar varan eksiklikler bulunabilir. Bunlar imanın bulunmadığı ve ibadetin geçersiz olduğu anlamına gelmez. Fakat ibadet eğer kibirle birlikte olursa, Allah (c.c.) bunu asla kabul etmeyecektir. Zira tekebbür yalnızca Allah'a has bir sıfattır.

   Demek ki sabırların efdali ve zor olanı, günahtan kaçınmakta sabırdır. İnsanın bu konuda günah işleyip sonra tövbe edebileceğini düşünmesi hatadır. Zira hadislerimize göre işlenilen tüm günahlar kişinin öyle kastı olmasa dahi, -Allah korusun-
imamlara karşı bir çeşit düşmanlığın göstergesidir.

   İmanlı kalmanın ikinci şartı ise, namazı eda etmektir. Namazın önemini vurgulamak için yine İmam Sadık(aleyhisselam)'ın vasiyeti hakkında nakledilen şu duygulu hikaye yeterlidir. Hükmü okuyanlara saklansın: İmam Cafer-i Sadık (aleyhisselam)’ın şehadet haberini duyan Ebu Basîr(r.a), İmam’ın geride kalan kederdîde ailesine taziyede bulunmak ve  ondan sonraki İmam’ına bîat etmek üzere yine Kufe’den Hz. Peygamber(s.a.a)’in şehri, Medîne’ye doğru yola düştü.

  Birkaç gün yolculuğun ardından Medine’ye varıp, aşina olduğu İmam Cafer-i Sadık(aleyhisselam)ın evine geldi. Avlu kapısını çaldı, karşısına İmam Cafer’in vefalı eşi ve İmam Musa Kâzım’ın annesi Hamîde Hatun çıktı. Yüreği yaslı ve boynu büküktü Hamîde Hatunun. Karşısında eski bir dostu gördü; bu Ebu Basîr’di; hani hep gelip giderdi ya? Hani tâ Irak’ın Kûfe şehrinden oradaki Şîa’nın sorularına cevap almak ve İmam’dan onlara bir mesaj, bir ışık, bir nûr taşımak için kalkıp Medine’ye hep gelen Ebu Basîrdi. Beden gözleri a’mâ lâkin kalp gözü açık olan Ebu Basîr onca uzun yolu gelirken zaruri azığının yanı sıra, İmam Cafer’in çocuklarına vermek üzere heybesinde bir miktar ceviz getirmeği de unutmazdı. O, Sevinci Ehl-i Beyt(aleyhimusselam)’in sevinmesinde arardı hep. Hamîde Hatun böylesi bir eski ve sıcak dostu görünce, kalbindeki hüzün dalgaları hücuma geçti, gözyaşlarına hâkim olamadı, hıçkırığını Ebu Basîr’den gizleyemedi.

   Ebu Basîr der ki onun ağladığını görünce ben de dayanamayıp ağladım. Hamîde Hatun hemen söze başlayarak İmam Cafer(aleyhisselam)in son anlarından ilginç bir hatırayı şöyle anlattı: Ey Ebu Muhammed! Keşke Ebu Abdillah’ı vefatı sırasında görseydin, hayret ederdin. İmam, bir ara gözlerini açarak “Benimle yakınlık bağı olan herkesi çağırıp toplayın.” Diye emretti. Biz de çağırmadık kimse bırakmayıp evde topladık. Sonra İmam onlara bakarak herkesin gelmiş olduğunu görünce buyurdu: “Gerçekten bizim şefaatimiz, namazı hafife alanlara ulaşmayacaktır.”
(Hikaye alıntısı burda sona erdi)

   Eğer namaz hakkında Kur'an'a göz atarsak müminlerin namazla ilişkisi hakkında daima "eqamu-s-salâte" (namazı ayakta tutarlar) kelimesinin geçtiğini görürüz. Bu müminin namazını isteyerek ve Allah rızası için ikame ettiğine, yani ayakta tuttuğuna işarettir. Aynı zamanda, eğer münafıkların namazla irtibatına bakacak olursak, "qâmû'iles-salâti" (namaza kalkarlar) ifadesini görürüz. Bu onların namazı istekli bir şekilde kılmadığının göstergesidir. Demek ki namazı hakkıyla eda etmek için uğraşmadıklarından, riya için namaz kıldıklarından dolayı kalplerine nifak girmiş, imtihandan temiz karneyle geçememişlerdir.

   İmtihanlardan temiz çıkmak ve hakkaniyet yolunda sebatla ilerleyebilmek için Allah'a tevekkül edilmelidir. Zor durumda kaldığında, tüm umut kapıları yüzüne kapandığında, çıkış yolu bulamadığında ve herkesin kendisini günaha çağırdığı durumda Allah'ı hatırlayana ne mutlu! Bunlar, iman edenler ve gönülleri Allah´ın zikriyle sükûnete erenlerdir. Bilesiniz ki, kalpler ancak Allah´ı anmakla huzur bulur.
 (Ra'd 28)

Ali Rıza Akbulut

   İnsanlar genelde her konuda konuşmayı çok severler ve konuşmak için bilgili olmaya da gerek görmezler. Ancak konuşmak sanıldığı gibi o kadar da basit değil. Konuştuğumuz bir söz, bazen öldürücü bir zehir bazen de bir bal olabilir. Bazen yıkıcı bazen de yapıcı olabilir. Bazen onur ve haysiyetleri kurtarır bazen de onurları ayaklar altına alabilir. Bazen belaları savar bazen de belaları davet edebilir. Bazen dostlukları perçinleştirir bazen de düşmanlıkları körükleyebilir.

   Pir Sultan Abdal bir beytinde ne de güzel demiştir; “Âlem çiçek olsa, arı ben olsam. Dost dilinden tatlı bal bulamadım.” Hz. Ali aleyhisselam; "Tanınmak için konuşunuz zira kişi dilinin altında saklıdır." buyurarak sözün, kişinin kimliği olduğunu vurgulamıştır. Ağızdan çıkan cümleler insanın kimliğinin tercümanıdır ve dilin meyvesidir. Bu meyvenin tadının acı mı, tatlı mı oluşunu insan belirler.  Hz. Ali“Söz ağızdan çıkana kadar senin esirindir. Ağızdan çıktıktan sonra sen onun esiri olursun” buyurarak konuşmanın ve dilin önemine vurdu yapmıştır.       
   İnsanın dili birçok şeye kabildir. Müslümanlar arasında sosyal sürtüşmelerin genelinde niyet ve dil bozukluğunu görmek mümkündür. Sosyal tefrikaların, nefretlerin çoğalmasının temel sebebi sözün kıymetini yitirmesi olsa gerek.
Her insanın yazdıkları, konuştukları, sözleri kimyasını, yapısını, karakterini, kişiliğini, kültürünü, eğitim seviyesini, ahlakını, görgüsünü ve iman durumunu ortaya koyar.
Bazı insanlar her konuda fikir sahibi olduklarını zannederler, her konuda görüş bildirirler ve fikirleri doğrultusunda kitlelere yön vermek isterler. Ancak unutmamak gerekir ki, bilgi sahibi olmadan fikir sahibi olunmaz. Fikir sahibi olmayıp her konuda parazit olanlara ise cahil derler.
İmam Ali (aleyhisselam): “Şüphesiz cahil bilmedikleri hususunda kendisini âlim sayan ve görüşüyle yetinen kimsedir. Sürekli âlimlerden uzak durur, onları kötüler. Muhalifini hatalı bilir, anlamadığını saptırıcı sayar.” (Tuhef’ul-Ukul, 73)
   Mevlana, “Cahil bir kimsenin yanında kitap gibi sessiz ol” diyerek boş sözlere/lafazanlara karşı bizleri uyarmıştır.
İmam Cafer Sadık (aleyhisselam) şöyle buyurmuştur: “Duymadan önce, anlamadan önce karşı çıkmak ve bilmediği hususlarda hüküm vermek cahilin ahlakındandır.” (A’lam’ud-Din, 303)
   Dil küçük bir et parçasıdır. Ancak kontrol altına alındığı zaman her bir kelamı ilim, Hikmet, güzellik ve gülistanlık olur ama kontrol altına alınmadı mı keskin bir kılıç, zehirli bir yılan, tehlikeli bir akrep, kuduz bir köpek halini alabilir.
Hz. İmam Ali aleyhisselam şöyle buyurmuştur; "Düşüncelerine dikkat et, sözlerin olur. Sözlerine dikkat et, davranışın olur. Davranışına dikkat et, alışkanlığın olur. Alışkanlıklarına dikkat et, şahsiyetin (karakterin) olur. Şahsiyetine (karakterine) dikkat et, alın yazın olur.”
Dil ile alay edilebilir! Dil ile moral verilebilir! Dil ile itiraz edilebilir! Dil ile övgü yapılabilir! Dil ile kalp kırılabilir! Dil ile teselli yapılabilir! Dil ile haysiyetle oynanabilir! Dil ile haysiyet korunabilir! Dil ile ayrılık yapılabilir! Dile ile barıştırılabilir! Dil ile fitne ateşi yakılabilir! Dil ile fitne ateşi söndürülebilir! Dil ile düşmanlıklar yapılabilir! Dil ile düşmanlıklar bitirilebilir! Dil ile ibadetler yapılabilir! Dil ile günahlar yapılabilir! Dil ile hayırlar yapılabilir! Dil ile şerler yapılabilir!
Adamın biri Allah Resulünün yanına gelerek nasihat istedi. Hz. Peygamber sallallahu aleyhi ve alihi; "Dilini kontrol et" diye buyurdular. Adam tekrar, bana nasihat et dedi. Hz. Peygamber sallallahu aleyhi ve alihivesellem aynı cevabı verdiler. Adam üçüncü kez nasihat istedi. Hz. Peygamber sallallahu aleyhi ve yine ona "dilini kontrol et" diye buyurdular. Adam, bu mesele o kadar mı önemlidir ki her üç defasında bana aynı şeyi nasihat ettiniz dedi. Hz. Peygamber sallallahu aleyhi ve alihivesellem şöyle buyurdular; "Vay olsun sana! İnsanı dilden başka bir şey mi yüz üstü cehennem ateşine atar." (Keşkül-ü Behtaş, s.10)
Dili kirli olanların dillerinden yalan, gıybet, eziyet, küfür, alçaltma, haysiyet ile oynama, alay, iftira, fitne, nefret, hakaret çıkar.
   Dilin hem hayır ve hem de şer tarafında keskin bir kılıç olması mümkündür. Kalbi, dolayısıyla dili doğru olanların ağızlarından çıkan delile dayalı etkili ve güzel sözleri her zamanda hakkı batıldan ayıran keskin bir kılıç olmuştur.
   Hz. Peygamber efendimizin şöyle buyurmuştur; “Ahir zamanda kişi, çok küçük bir sözden dolayı, okun yaydan çıktığı gibi dinden çıkacak ama haberi olmayacak. Kendini hala Müslüman zannedecek.”Bu hadisi şerif Müslümanlar için çok önemli bir uyarıdır.
Onun için“Dilimize dikkat edelim, onu kirletmeyelim ve onu batıl tarafta değil hak tarafında keskin bir kılıç yapalım.”
Selam ve dua ile…
Mehdi AKSU

    Ümeyye oğullarıyla Abbasiler döneminin zor şartlarına rağmen,yine de sünni hadis kitapları Mehdi ile ilgili  hadislerle doludur. Örneğin:
Abdullah, Peygamber’in (s.a.a) şöyle buyurduğunu naklediyor:
"Ehl-i Beyt’imden adı da benim adım olan birisi araplara hükümet etmedikçe dünya son bulmaz." [1]
Tirmizi kendi Sahihinde bu hadisi nakletmiş ve "Bu hadis sahihtir" demiştir. Sonra Mehdi hakkında Hz. Ali (a.s), Ebu Said, Ümm-ü Seleme ve Ebu Hüreyre den de bir takım hadisler nakledildiğini keydetmiştir.[2)

 
   Hz. Ali b. Ebi Talib (a.s) Peygamber’in (s.a.a) şöyle buyurduğunu nakletmektedir: "Eğer (dünyanın sonuna) bir gün kalsa bile zulümle dolan dünyayı adaletle doldurması için benim Ehl-i Beyt’imden olan birisi mutlaka gönderilecektir." [3]
Ümm-ü Seleme de Peygamber’den (s.a.a) şu hadisi duyduğunu nakleder: "Va’dedilmiş Mehdi benim Ehl-i Beyt’imden ve Fatıma’nın (a.s) evlatlarındandır." [4]
Ebu Said duyduğunu Peygamber’den (s.a.a) şöyle işittiğini nakleder: "Bizim Mehdi’miz çıkık alınlı ve ince burunludur. Zulümle dolduktan sonra yeryüzünü adalet ile dolduracaktır. O, yeryüzünde tam yedi yıl hükümet edecektir." [5]
Hz. Ali (a.s) da Peygamber’in (s.a.a) şöyle buyurduğunu naklediyor: "Va’dedilmiş Mehdi benim Ehl-i Beyt’imdendir. Allah-u Tealâ onun için gerekli şartları bir gecede hazırlar." [6]
Ebu Said ise Peygamber’in (s.a.a) şöyle buyurduğunu nakleder: "Yeryüzü zulümle dolacaktır. Daha sonra Ehl-i Beyt’imden olan birisi zuhur edecek yedi veya dokuz yıl hüküm sürecek  ve yeryüzünü adaletle dolduracaktır." [7]
Ebu Said Peygamber’in (s.a.a) şöyle buyurduğunu rivayet ediyor: "Ahir zamanda sultan(ları) tarafından ümmetime şiddetli bir bela gelecektir. Öyle bir bela ki ondan daha şiddetlisi duyulmamıştır. Öyle ki geniş yeryüzü onlara daralacak ve zulümle dolacaktır. Müminler bu zulümden kurtulmak için bir sığınak ve bir kurtarıcı bulamamacaklar. Daha sonra Allah-u Teala Ehl-i Beyt’imden birini zulümle dolan yeryüzünü adaletle doldurması için gönderecektir. Gökyüzü ve yeryüzünün sakinleri ondan razı olacaklar. Yeryüzü bütün bitkilerini onlara yeşertecek ve gökyüzü sürekli onlara yağmur yağdıracaktır, yedi veya dokuz yıl halk arasında yaşayacaktır ve Allah-u Teala’nın yeryüzüne indirdiği bunca hayır sebebiyle ölüler yeniden yaşamayı arzulayacaklardır." [8]

HADİSLERİN MÜTEVATİR OLMASl
   Ehl-i Sünnet alimlerinden çoğu Mehdi (a.s.) ile ilgili hadisleri mütevatir olarak kabul etmişlerdir. Veya en azından mütevatir oluşunu tenkit konusu yapmadan başkalarından nakletmişlerdir. Örneğin İbn-i Hacer-i Haysemi "Es-Sevaik-ül Muhrika" kitabında, Şeblenci "Nur-ül Ebsar" kitabında, İbn-i Sabbağ "El-Fusul-ül Muhimme", Muhammed Es-Sabban "İs’af-ür Rağibin, Genci-i Şafiî El-Beyan kitabında, Şeyh Mansur Ali "Ğayet-ul Me’mul" ’da, Suveydi "Sebaik-uz Zeheb" adlı kitapta Hz. Mehdi ile ilgi hadislerin mütevatir olduğunu yazmışlardır. Tevatür ise bazı hadislerde var olan senet zayıflığını telafi etmektedir.
Askalani şöyle yazar: "Mütevatir haberler yakin ifade eder; binaenaleyh onlarla amel etmek için tartışmaya gerek yoktur."[9]
Şafii müftüsu ve şeyh-ül islam Seyyid Ahmed şöyle diyor: "Mehdi hakkındaki hadisler sayı yönünden çok ve mütevatir hadislerdir. Bu hadislerden bazısı sahih, bazısı hasen ve bazısı da zayıftır. Bu hadislerden bir çoğu senet yönünden zayıftır; ama sayı yönünden çok olması ve ravi ve kaydedenlerinin fazla oluşu o hadislerin birbirini güçlendirmesine ve neticede yakin ifade etmesine yetmektedir."[10]
Velhasıl Resulullah’ın (s.a.a) ashabından olan çok sayıda kişi Hz. Mehdi (s.a) ile ilgili hadisleri rivayet etmişlerdir. Örneğin Abdurrahman b. Avf, Ebu Said El-Hudri, Kays b. Cabir, İbn-i Abbas, Cabir, İbn-i Mes’ud, Ali b. Ebi Talib (a.s), Ebu Hüreyre, Sevban, Selman-i Farisi, Ebu Emame, Hüzeyfe, Enes b. Malik Ümm-ü Seleme …
Bu hadisleri Ehl-i Sünnet muhaddis ve alimleri kendi kitablarında yazmışlardır. Örneğin: Ebu Davud, Ahmed, Tirmizi, İbn-i Mace, Hakim, Nesai, Taberani, Ravyani, Ebu Nuaym-i İsfahanî, Deylemi, Beyhaki, Sa’lebi, Hameveyni, Menavi, İbn-i Meğazili, İbn-i Cevzi, Muhammed-us Sabban, Maverdi, Genci-i Şafii, Sem’âni, Harezmi, Şa’rani, Darakutni, İbn-i Sebbağ-i Maliki, Şeblenci, Muhibbuddin Taberi, İbn-i Hacer-i Haysemi, Şeyh Mansur Ali Nasıf, Muhammed b. Talha, Celaluddin Siyuti, Şeyh Süleyman-i Hanefi, Kurtubi, Bağavi vb…

SAHİH-İ MÜSLİM, BUHARİ VE HZ. MEHDİ (A.S) İLE İLGİLİ HADİSLER

    Müslim ve Buhari’nin Sahih’inde bir hadisin olmaması o hadisin zayıflığının delili değildir. Zira mezkur kitapların yazarları elbette ki tüm hadisleri yazmak niyetinde değillerdi.
Darekutni şöyle diyor: "Bazı hadisleri Müslim ve Buhari kendi kitaplarında yazmamışlardır. Halbuki bu yazmadıkları hadislerin senedi de tıpkı yazdıkları hadislerin senedi gibidir."
Beyhaki ise şöyle diyor: "Müslim ve Buhari tüm hadisleri toplamak niyetinde değillerdi. Bunun açık delili ise şudur ki Sahih-i Buhari’de yer alan hadislerden bazıları Sahih-i Müslim’de yer almamış ve Sahih-i Müslim’de yer alan bazı hadisler de Sahih-i Buhari’de yer almamıştır!"[11]
Müslim sadece sahih olan hadisleri yazdığını iddia etmiştir. Halbuki Ebu Davud da aynı iddiada bulunmaktadır.
Ebu Bekir b. Dase şöyle der: "Ebu Davud’un şöyle dediğini duydum: Ben kitabımda tam dort bin sekiz yüz hadis yazdım ki hepsi de sahih veya sahihe benzer hadislerdir."
Ebu-s Sabah ise Ebu Davud’dan şöyle nakledildiğini yazar: "Ben Sünenimde dort bin sekiz yüz sahih veya sahihe benzer hadisi yazdım. Bazı hadisler zayıf ise de onların zayıflığını da zikrettim. O halde hakkında sustuğum her hadis mu’teber sayılmalıdır."
Hattabi şöyle diyor: "Sünen-i Ebi Davud, eşi yazılmamış değerli bir eserdir. Bütün müslümanlarca kabul edilmektedir. Bu kitap lrak, Mısır, Cezayir ve diğer beldelerdeki İslam alimlerince makbul görülmüştür."[12]
Velhasıl Sahih-i Müslim ve Buhari’nin hadisleri de diğer kitaplardaki hadisler gibi ravileri incelenmeli, sahih veya zayıf oldukları araştırılmalıdır.
Ve yine demek gerekir ki doğruluk ve sıhhatini itiraf ettiğiniz Sahih-i Müslim ve Buhari’de de Hz. Mehdi (a.s) ile ilgili hadisler vardır. Gerçi bu hadislerde Mehdi lafzı yoktur, ama Mehdi hakkında olduğu kesindir. Örneğin: Peygamber (s.a.a) şöyle buyurmuştur: "İmamınız kendinizden olduğu halde İsa b. Meryem nazil olduğunda sizler yapacaksınız." [13]
Mezkur iki kitapta bu hadisin benzeri diğer bir takım hadisler de vardır.

HZ. MEHDİ’NİN (A.S) VARLlĞl KESİNDİR

   Hz. Mehdi (a.s) hakkında sünni ve şiilerin Peygamber’den (s.a.a) naklettiği bir çok hadis vardır. Bunlara dikkat eden herkes İslam Peygamber’i (s.a.a) zamanında bile Mehdi mevzuunun kesin bir mevzu olarak müslümanlarca bilindiğini anlar. Müslümanlar o dönemden beri hakkı hakim kılacak, İslam’ı tüm aleme yayacak ve adaleti ikame edecek birini bekliyordu. Bu inanç onlar arasında o kadar yaygın idi ki aslını kesin olarak kabullenip, teferruatıyla ilgileniyorlardı. Bazen "Mehdi hangi soydan gelecektir?" diye soruyorlardı. Bazen de isim ve künyesi hakkında tartışıyorlardı. Bazen, niçin Mehdi olarak adlandırıldığından söz ediyor, bazen zuhur alametleri ve  kıyam tarihini sorarak "Acaba Mehdi ve kıyam edecek olan kimse, yani "Kâim" aynı şahıslar mıdır?" diyor, kimi zaman da gaybetin sebeblerini ve gaybet günündeki görevlerinin ne olduğunu soruyorlardı.
Peygamber (s.a.a) de bazen Mehdi’nin varlığını haber vererek şöyle buyuruyordu: "Va’dedilmiş Mehdi benim neslimden, Fâtıma’nın (s.a) evlatlarından ve Hüseyin’in sülbunden dünyaya gelecektir". diye buyuruyordu; bazen de Mehdi’nin isim ve künyesini açıklıyor, kimi zaman da onun alamet ve özelliklerini beyan ediyordu.
 
   Sevap verdi, "Mehdi, İsa’nın (a.s) kendisine ıktıda ettiği (namazda uyduğu)  kimsedir." dedi.[14]         
Ömer b.Kays şöyle diyor: "Mücahid’e "Mehdi hakkında bir bilgin var mı?" dedi. Zira ben şiilerin sözüne inanmıyorum". "Evet dedi "Resulullah’ın ashabından birisi bana dedi ki Mehdi, Nefs-i Zekiyye öldürülünceye kadar asla kıyam etmeyecektir. O öldürülünce Mehdi kıyam edecek ve alemi adaletle dolduracaktır."[15]
Nüfeyl’in kızı Ümeyre şöyle diyor: "Hz. Hasanın kızının şöyle dediğini duydum: "Beklediğiniz bu şey, bazılarınız bazılarından berî olduğunuzu uzak durduğunuzu, izhar edip lanetleşmedikçe asla meydana gelmeyecektir."[16]
Eb-ul Ferec-i İsfahani şöyle diyor: Hüseyin b. Ali’nin (s.a) kızı Fatıma, Benî Haşim kadınlarına gönüllü olarak ebelik yapıyordu. Evlatları itiraz ederek "bir ebe olarak tanınmanden  korkuyoruz" dediler, bunun üzerine şöyle cevap verdi: "Benim kaybettiğim birisi var. Onu (Mehdi’yi) bulursam artık bu işten el çekerim.[17]
Katâde şöyle diyor: "İbn-i Müseyyib’e dedim ki "Mehdi’nin varlığı doğru mudur?" "Evet" dedi "O Kureyş’ten ve Fatıma’nın evlatlarındandır."[18]
Tavus şöyle diyor: "Ben, Mehdi kıyam edinceye kadar yaşamak istiyorum."[19]
Zuheri de: "Mehdi Fatıma’nın evlatlarındandır"[20] demiştir.
   Eb-ul Ferec, Velid b. Muhammed-i Muvakkiri’nin şöyle naklettiğini söyler: "Ben Zuheri ile birlikteydim ki aniden bir kalabalık sesi işittim. Zuheri bana "Git, bak bakalım, ne olmuş" dedi. Ben olayı soruşturduktan sonra gelip dedim ki "Zeyd b. Ali öldürülmüş, başını getirmişler." Zuheri pek rahatsız olarak şöyle dedi: "Niçin bu aile böyle acele ediyor?! Bu acelecilik onlardan çoğunu helak etti." Dedim ki "Acaba saltanat onların eline geçecek mi?" Zuheri: "Evet" dedi "Zira Ali b. el-Hüseyin (s.a) babasından ve o da Fâtıma’dan bana nakletti ki Peygamber-i Ekrem (s.a.a) Fâtıma’ya şöyle buyurdu: "Va’dedilmiş Mehdi senin soyundandır." [21]
Eb-ul Ferec Müslim b. Kuteybe’nin şöyle dediğini rivayet eder: "Günün birinde Mansur’un yanına vardım. Bana dedi ki: "Muhammed b. Abdullah kıyam etmiş ve kendisini Mehdi olarak ilan etmiştir. Ama Allah’a andolsun ki o Mehdi değildir. Sana hiç kimseye demediğim ve de demeyeceğim bir mevzuyu söylemek istiyorum. Benim oğlum da rivayetlerde yer alan va’dedilmiş Mehdi değildir. Ama uğurlu olsun diye adını Mehdi koydum."[22]
İbn-i Sirin şöyle der: Va’dedilmiş Mehdi bu ümmettendir. İsa b. Meryem’e (s.a) imamlık yapacak olan da O’dur."[23]
Abdullah b. Haris şöyle der: "Mehdi kırk yaşında iken kıyam edecek ve İsrailoğullarına benzeyecektir."[24]
Ka’b: "Kıyam edecek olanın Mehdi olarak adlandırılmasının sebebi gizli işlere hidayet edilmesi sebebiyledir."[25] der.
Abdullah b. Şerik: Resulullah’ın sancağı Mehdi’nin nezdindedir."[26]
Tavus: "Mehdi’nin alametlerinden biri işbaşına getirdiği yetkilileri sıkı denetlemesidir. Mal infak etmekte çok cömerttir, acizlere karşı çok merhametlidir."[27]
Zuheri: "Mehdi Fâtıma’nın çocuklarındandır demişlerdir."[28]
Hakem b. Üyeyne: "Muhammed b. Ali’ye dedim ki: "Siz Ehl-i Beyt’ten birinin kıyam edeceğini ve her yeri adaletle dolduracağını duyduk. Acaba doğru mudur?" Bunun üzerine : "Biz de ümit içinde onu bekliyoruz"[29] dedi.
Seleme b. Züfer şöyle der: "Bir gün Hüzeyfe’nin yanında "Mehdi kıyam etmiştir" denildiğinde, Hüzeyfe şöyle dedi: "Eğer Mehdi kıyam etmişse sizler Resulullah’ın zamanına yakın kimselersiniz ve ashab henüz aranızda yaşamaktadır. O halde gerçekten mutlu ve saadet ehli kimseler olursunuz. Ama hayır, bu doğru deyil, Mehdi, insanların kötülük cânilik ve zulümden bıktığı ve hiçbir gaib (gizli yaşayan) onun kadar aziz ve sevgili olmadığı bir zamanda kıyam edecektir."[30]
Cerir, Ömer b. Abdulaziz’in yanında şu şiiri okudu:
"Senin vücudun bereketlidir. Davranışların da Mehdi’nin davranışlarına benziyor.
Nefsânî isteklere isyan ediyor ve geceyi Kur’an okumakla geçiriyorsun."[31]
Ümmü Gülsüm bint-i Veheb: "Rivayetlerde yer aldığı üzere dünyaya bir şahıs hükümet edecek ve adı da Resulullah’ın adı olacaktır."[32] der.
Muhammed b. Cafer: "Başıma gelen belaları Malik b. Enes’e naklettim. Bana "Sabret" dedi tâ ki «Biz ise yeryüzünde güçten düşürülenlere lütufta bulunmak, onları önderler yapmak ve mirasçılar kılmak istiyoruz.» ayetinin hakikati gerçekleşsin."[33]
Fuzeyl b. Zubeyr, Zeyd b. Ali’nin şöyle dediğini nakleder: "İşittim ki insanların beklediği kimse Hüseyin b. Ali’nin soyundan olacaktır."[34]
Muhammed b. Abdurrahman b. Ebi Leyla: "Allah’a yemin olsun ki Mehdi sadece Hüseyin’in evlatlarından olacaktır.“[35]

HZ.MEHDİ’Yİ BEKLİYORLARDl

   Mehdi inancı müslümanlar arasında o kadar köklü ve etkiliydi ki Asr-ı Saadet'ten beri onu bekliyor ve zuhur edeceği günü arzu ediyorlardı. Onun zafere erişeceğini ve hakimiyet kuracağını kesin biliyorlardı. Bu bekleyiş fitne ve kargaşalık dönemlerinde daha da bir şiddet kazanıyordu. Her an zuhur etmesini beklendiğinde çoğu zaman bazı kimseler yanlışlıkla Mehdi zannedilmiştir.
..............................................................................................................
Kaynaklar:

[1]- Sahih-i Tirmizi, c.9, Babu ma cae fil Mehdi, s.74; Yenabi-ul Mevedde¬, Şeyh Süleyman, H.1308 baskısı, c.2, s.180.
[2]- Sahih-i Tirmizi, c.9, Babu ma cae fil Mehdi, s.74;  Yenabi-ul Mevedde/Şeyh Süleyman, H.1308 baskısı, c.2, s.180; El-Beyan fi Ahbar-i Sahib-iz Zaman, Muhammed b. Yusuf-i Şafii, Necef baskısı, s.85; Nur-ül Ebsar, s.171; Mişkat-ül Mesabih, s.370.
[3]- Sahih-i Ebi Davud, Kitab-ul Mehdi, c.2, s.207; El-Beyan, s.59; Nur-ul Ebsar, Şeblenci, s.156; Es Sevaik-ül Muhrika, Ibn-i Hacer, Kahire baskısı, s.161; Fusul-ul Muhimme Ibn-i Sebbað, Necef baskısı, s.161. Is'af-ür Raðibin, Muhammed Es-Sabban.
[4]- Sahih-i Ebi Davud, c.2, Kitab-ul Mehdi, s.207, Ebu Davud bu bölümde 11 hadis nakletmiştir. Sahih-i Ibn-i Mace Bab-u Huruc-il Mehdi, c.2, s.207; Sevaik, s.161; El-Beyan, s.64; Mişkat-ul Mesabih, Muhammed b. Abdillah Hatib, Delhi baskısı, s.370.
[5]- Sahih-i Ebi Davud, c.2, Kitab-ul Mehdi, s.208; Fusul-ul Muhimme, s.275; Nur-ul Ebsar, Mısır baskısı, s.170; Yenabi-ul Mevedde, c.1, s.161.
[6]- Sahih-i Ibn-i Mace, c.2, Bab-u Huruc-il Mehdi, s.519, bu babta 7 hadis zikredilmiştir; Es-Sevaik-ul Muhrika, s.161.
[7]- Müsned-i Ahmed, c.3, s.28, Musnedat-u Ebi Said-il Hudri babında Mehdi ile ilgili bir takım hadisler zikredilmiştir; Yenabi-ul Mevedde, c.2, s.228.
[8]- El-Beyan, s.72; Es-Sevaik-ul Muhrika, s.161; Yenabi, c.2, s.177.
[9]- Kitab-u Nezhet-ün Nazar, Ahmed b.Hacer-i Askalani, Karaçi baskısı, s.12.
[10]- Kitab-u Futuhat-il Islamiye, Mekke ilk baskısı, c.2, s.250.
[11]- Sahih-i Müslim, c.1, s.24.
[12]- Mukaddeme-i Sünen-i Ebi Davud, Saati'nin kalemiyle.
[13]- Sahih-i Müslim, c.2, Bab-u nuzul-i Isa ve Sahih-i Buhari, c.4, Bab-u bed-il halk, Bab-u nuzul-i Isa.
[14]-  El-Melahim ve'l Fiten kitabının tercümesi, yazarı Ibn-i Tavus, s.46.
[15]- El-Melahim s.63.
[16]- Melahim, s.169.
[17]- Melahim, s.155.
[18]- Melahim, s.44.
[19]- Melahim, s.159.
[20]- Melahim, s.171.
[21]- Bihar-ul Envar, c.52, s.211.
[22]- Mekatil-ut Talibiyyin (Eb-ul Fereci-Isfahani), Necef baskısı, s.160.
[23]- Melahim, s.170.
[24]- Melahim, s.54.
[25]- Melahim, s.69. demiştir.
[26]- Mekatil-ut Talibiyyin, s.97.
[27]- Mekatil-ut Talibiyyin, s.167.
[28]- Mekatil-ut Talibiyyin, s.167.
[29]- Kitab-ul Havi li'l Fetava, c.2, s.135.
[30]- El Havi, c.2, s.148.
[31]- El-Havi, c.2, s.150.
[32]- El-Havi, c.2, s.150.
[33]- El-Havi, c.2, s.150.
[34]- El-Havi, c.2, s.155.
[35]- El-Havi, c.2, s.159.

.......................................................................................

Murteza Akbulut 
Frankfurt 
Bu e-Posta adresi istenmeyen posta engelleyicileri tarafından korunuyor. Görüntülemek için JavaScript etkinleştirilmelidir.

Adalet aşıklarının umudu, geleceğin dünyasına şekil vermek isteyenlerin ülküsü ve uğrunda canlarını vermekten bir an çekinmeyenlerin inancı “Mehdilik”...
 
    Allah’ın adıyla…

    …………………… Hemen her kesimden kalemşorlar bu konu ile ilgili yazıp çiziyor, analiz yapıyor. Ama bu konuyu asıl söylemek istedikleri için köprü olarak kullanan ve asıl düşüncesini satır aralarına gizleyerek zerk etmek isteyenler de var. Konuyu vesile ederek ve etraftan dolanarak yazının merkezine başka bir görüşü yerleştiriri veriyor bu kalemşorlar…

   Dünya Bülteni sitesinde böyle bir yazı var. Yazarı Cihan AKTAŞ… Cihan Hanım, 1 Kasım seçimleri konusunu irdelerken birden sözü “Mehdi” inancına getiriveriyor. Ve bu vesile ile Mehdilik konusunu “kaos isteme, dünyayı kaosa boğma” ile eş değerde ele alıyor. İşin ilginci bu konuya “İran Devrimi” (Cihan Hanım “İran’da Devrim” derken nedense devrim kelimesini tırnak içine almış) karşısında “İranlı Aydınları” da dahil ediveriyor…(1)

   Adalet aşıklarının umudu, geleceğin dünyasına şekil vermek isteyenlerin ülküsü ve uğrunda canlarını vermekten bir an çekinmeyenlerin inancı “Mehdilik” gibi ilerici bir düşünce ve inanç sistemine olan bu kin ve karalama çabası nedendir acaba?

   Mehdi inancı acaba gerçekten de kaostan medet uman bir inanç mıdır? Evangelistlerin Mesih inancı ya da “Hüccetiye” diye bilinen ve oldukça azınlıkta olan kimi grupların bir “kaos” planından” bahsedilebilir belki, ama bu “Mehdilik” inancının topyekun reddini mi gerektiriyor? Kimi İslami kavramların, değişik gruplar tarafından farklı yorumlanmaları, o kavramın toptan reddini gerektirmediği gibi, aksine o kavramın “varlığına” da en büyük delildir.

   Bu bağlamda Mehdilik inancının farklı çevrelerde farklı şekilde ele alınması, “Mehdilik inancının” temelinin olmadığını değil, aksine temel olarak varlığını gösterir. Mehdilik inancı konusunda, konuyu detaylı olarak ele alan ve bu konudaki akli ve nakli delillerle izah eden mezhep İsna aşeri (12 imam Şiası) olarak biline Caferiliktir. Caferi Şiiliğinde ise Mehdi inancı, asla bir kaos planı içermez, aksine zulme karşı büyük bir direnç öngörür. 

   Şiilikte Mehdi inancı önemli bir yer tutar. Bu aslında “geleceği inşa” noktasında büyük bir umudu da ifade etmektedir. Yani gelecek ile ilgili plan yapan, mutlaka gerçekleşeceğine inanılan bu planın bir parçası olabilmek, bu plana bir katkı sunabilmek ve gerçekleştiğinde de bu planın içinde yer alabilmek ülküsüdür bu… Bu “bekleyiş”, asla ve asla pısırık bir bekleyiş, ya da “bir an önce olması için kaos, zulüm ve kötülüklerin artmasına katkı sunmak” değildir. Aksine, beklenen “Adalet Devleti”nin bir an önce inşası için, bu adalet devletine giden yolları açmak, o yolları döşemek ve bu devlete hazır yüreklerin oluşturduğu bir toplum inşa etmek uğraşıdır. Bunun en büyük delili de çağımızın en önemli olayı olan muhteşem İslam İnkılabı’dır… Bu inkılab, mazlumların, yalınayaklıların batılın karşısına dikilip ona başkaldıranların inkılabıdır. Bu inkılab batıla karşı büyük bir direniş hareketine girişen ezilenlerin inkılabıdır. Adalet isteğinin, zulmün ve sömürünün son bulması için ayağa kalkışın, Nemrut’ların, Firavun’ların, Ebu Cehiller’in karşısına dikilen Musa, İbrahim ve Muhammedi hareketinin diriliş hareketidir. Ve bu hareketin mimarları, ilhamlarını İmam Hüseyin’den, başarı umutlarını ise Mehdi inancından almışlardır.

   Eğer Mehdi inancına sahip olanlar kaos gerektiğine inansalar, pısırık bir bekleyişi seçseler, ya da kötülüklerin artmasına çaba gösterseler, bu inkılab yerine çağın müstekbirlerinin uşakları olmayı seçmeleri gerekmez miydi? Dünya istikbarına çok ağır bedeller ödeme pahasına direneceklerine, onlarla el birliği yapmaları gerekmez miydi? Büyük Şeytan’ın ve mütecaviz İsrail’in “yenilmezlik” efsanesini yerle bir edip mazlumlara umut olacaklarına, onların değirmenine su taşımaları gerekmez miydi? Her türlü silaha sahip zulmün karşısına canları, evlatları, malları pahasına dikilmek yerine, zalimlerden olmaları gerekmez miydi? Mazlumları her planda esir almış ve “yenilmez” olduğuna inandırmış zalimlerin de yenilebileceğini, hem de bunun yalınayaklıların sabır ve direnişi ile gerçekleşebileceğini yeniden hatırlatmak ve bunun için en ağır baskılara dahi boyun eğmeyerek bizzat göstermek yerine, umutsuzca kaderlerine razı olmaları gerekmez miydi?

   Mehdi Devleti büyük bir ülküdür. İlahi bir vaadin gerçekleşeceği inancına, ameli olarak katılmak, ilahi davanın mü’minleri olarak ilahi adaletin gerçekleşmesinde pay sahibi olabilme, gelecek o büyük komutanın neferleri olabilmek ve hak cephesini ihya edebilmek uğraşıdır. Bu konuda büyük Şii alimi Şehid Mutahhari’nin “bekleyiş” ile ilgili şu sözleri önemlidir: “Mehdi’nin kıyamı hakk ve batıl taraftarlarının mücadelelerinde yer alan halkalardan, hakk ehlini zafere ulaştıran son halka sayılır. Bir kimsenin bu zafere katkısı ehl-i hakk sayılmasına bağlıdır. bu mevzuyla ilgili hadislerde dayanılan ayetler, Mehdi’nin zuhurunu iman ehline ve salih amel işleyenlere verilen bir müjdenin gerçekleşmesi ve müminlerin nihai zaferi olarak açıklıyor: ‘Allah içinizden iman edenlere ve salih amellerde bulunanlara vadetmiştir: hiç tartışmasız onlardan öncekileri nasıl güç ve iktidar sahibi yaptıysa, onları da yeryüzünde güç ve iktidar sahibi kılacak, kendileri için seçip beğendiği dinlerini kendilerine yerleşik kılıp sağlamlaştıracak ve onları korkularından sonra güvenliğe çevirecektir. Onlar yalnızca bana ibadet ederler ve bana hiç bir şeyi ortak koşmazlar. Kim ki bundan sonra küfre saparsa işte onlar fasık olanlardır.’ (Nur/55)

Mehdi’nin kıyamı mustaz’afların ve horlananların imam ve önder olmaları ve yeryüzünde Allah’ın halifeliğini yapmaları yönünde olanlara verilmiş bir nimettir:

‘ Biz ise yeryüzünde mustaz’aflara iyilik etmek, onları önderler kılmak ve yeryüzüne varis kılmayı diliyoruz.’ ( Kasas/5)

   Mehdi’nin kıyamı, Allah-u Teala’nın çok eskiden beri vahiy kitaplarında salih ve muttakilere yeryüzünün varisleri yapacağına dair verdiği sözün gerçekleşmesidir:
‘Gerçekten biz Tevrat’tan sonra Zebur’da da yazdık ki, yeryüzüne ancak salih kullarım mirasçı olacaktır:’ (Enbiya/105” (2)

   Görülüyor ki, Mehdi’yi beklemek için “salih ve muttaki” olmayı gerektiriyor. Mehdi’ye inanmak asla mücadeleden yorulmamayı gerektiriyor. Çünkü her geçen gün Mehdi’nin Adalet Devleti için bir umuttur. Bu taze umut, direnişi canlı tutar. Bu maddeciliğin hakim olduğu karanlık dönemde müminleri inançlarında sabit kılar, müminleri çalışmaya ve iş yapmaya iter, yenilgi ruhunu yok eder, insanları tevhid hükümetini kurarak zulmü tamamen yok edecek bir inkılap hazırlığı içinde olmaya sevk eder, hedef yolunda çalışmaya nefs tezkiyesi ve ilahi öğretilerle ilgilenmeye ve zuhur için gerekli şartları oluşturmaya teşvik eder… On İki İmam Şiası’nın, tarih boyunca zulmün karşısında direnişinin arkasında da işte bu inanç vardır.

   Mehdilik inancında bekleyişin (intizarın) önemli şartları vardır. Bunların en önemlisi kendini Mehdi’nin kıyamına hazır halde tutmaktır. Bu konuda İmam Cafer-i Sadık’tan (as) rivayet edilen ve Bihar’ul Envar’da yer alan şu hadis oldukça açıklayıcıdır: ” Mehdi’nin ashabından olmak isteyen kimse nefsini kötü hal, alışkanlık ve davranışlardan temizleyip iyi ahlak sahibi olmalı ve bu haliyle O’nun zuhurunu beklemelidir. O kendisini bu şekilde temizler, yetiştirir ve bu halde ölür de onun ölümünden sonra zuhur gerçekleşirse, İmam’ı görüp ona ulaşanların sevabını kazanır. o halde gayretli olun ve O’nu bekleyin. Ne mutlu size Ey Allah’ın rahmetine muhatap olanlar.” (Ehl-i Beyt Mesajı Hz. Mehdi özel sayısı, sayı 15, “Gaybet Döneminde Müminlerin Vazifeleri başlıklı makale, sayfa 267, basım yılı 1997)

   Eğer Cihan AKTAŞ gibileri, zulmün karşısında direnmeyi, zalimlerin tekerine çomak sokmayı, zulmü yerle yeksan etmek için her bedele razı olmayı “kaos” olarak tanımlıyorlarsa, bu onların bileceği iştir. Bu durumda da Hz.İbrahim’i, Hz.Musa’yı, Hz.İsa’yı, Hz.Muhammed’i, İmam Hüseyin’i de birer “kaos” çıkarıcılar olarak tanımlamak zorundadırlar.
Mehdi’yi bekleyenler, zamanın imamına layık birer taraftar olma çabasındadırlar. Tıpkı İmam Hüseyin’in yarenleri gibi, imamlarının yanında, her ne bedel ödemek zorunda kalırlarsa kalsınlar, ayaklarını sabit kılmak ve asla ayaklarının kaymaması için salihlerden, sıddıklardan ve şehitlerden olma azmindedirler.

   Bu gün Mehdi’nin yarenleri İran’da, Lübnan’da, Yemen’de, Filistin’de, Irak’ta, Bahreyn’de ve dünyanın pek çok yerinde zalimin korkulu rüyası olmaya ve zulme ve nifaka karşı direnişin öncülüğünü yapmaya devam ediyorlar. Varsın zalimlerin ekmeğine yağ sürenler dilleriyle ve kalemleriyle onları “kaos çıkarıcılar” olarak tanımlasınlar…
Adalet Devletini gerçekleşeceği sabahın özlemiyle, Mehdi yarenlerine selam olsun…

———– ——————————————–
(1) http://www.dunyabulteni.net/yazar/cihan-aktas/20421/secim-muhasebesi-ihtiyaci
(2) Mehdi Kıyamının Felsefesi, Şehid Ayetullah Murtaza Mutahhari

İran İslam Cumhuriyetinde her seçim, dalgalı bir okyanusta alabora olma tehlikesi geçiren gemi gibidir.
 
   Allah’ın adıyla

   İran İslam Cumhuriyetinde her seçim, dalgalı bir okyanusta alabora olma tehlikesi geçiren gemi gibidir. Çok karışık ve zor bir dönem yaşanır; ne okyanusun dalgası kırılabilir, ne de tayfa gemiyi sahile ulaştırması için kaptanın yanında yer alır.

   Gerçekleri görmek basiret sahibi olmayı gerektirdiği gibi anlayıp söylemek de büyük bir cesarete sahip olmayı gerektirir. Basiretsizce yapılan bir analiz mektebe ve inkılaba zarar verebileceği gibi İnkılap taraftarlığı adına gerçekleri saklamak, olup bitenlere göz yummak da İnkılaba bir tür cefadır. Mevcut ortamda gerçekleri açıklayıcı bir analiz yapmak cesaret ister, bağnaz inkılapçıların saldırılarına hazırlıklı olmayı gerektirir ve dahası itibarınızı tehlikeye atmakla sonuçlanabilir.

   İslam cumhuriyetinde fikri- siyasi akımları tanımadan seçimler hakkında sağlıklı analiz yapmak mümkün değildir.
Cumhurbaşkanı adayının kim olduğu önemli olmakla birlikte, hangi fikri-siyasi akımın savunucusu olduğu ve kimlerin kendisini desteklediği de önemlidir.
Bir fikri-siyasi akım bir şahıs ile kaim ise, varlığı ve ilerlemesi bir şahısa bağlıysa bu akım şahıs eksenli akımdır; şahıs yoksa o fikir de yok olur.
Ama bir fikri-siyasi akım ortaya konur ve bir düşünce etrafında güç bulur yayılırsa, artık şahıslar önemli değildir; fikri akım gerilemediği, çökmediği ve eskimediği müddetçe devam eder.
   Herhangi bir düşünce akımı kendisini ilmi ve akli olarak beyan edebilmeli, üretken olmalı ve zamanın şartlarına göre kendisini yeniliyebilmelidir, aksi takdirde sermayeden yeyip kendisini bitirir. Fikri-siyasi akımları birbirinden ayıran hedefleri, stratejileri ve toplumun sorunlarını tesbit ve çözmüne bakış açılarıdır. Bazı temel konulara bakış açılarından bu akımlar tanınabilir.
   İran’da ülke içindeki sosyo-ekonomik sorunlar; işsizlik, enflasyon, pahalılık, yolsuzluk, zengin- fakir sınıfı arasındaki uçurumun net bir şekilde artması, bazı idarecilerin astronomik maaşlarla lüks hayat sürmeleri, idari-siyasi fesadın sonucu olarak ahlaki değerlerin çiğnenmesi gizlenemeyecek gerçeklerdir.
   Dış tehditler; Batı tarafından uygulanan ambargo, Batı medeniyetinin başlattığı kültürel savaş; Filistin, Lübnan, Irak, Suriye, Yemen gibi ülkelere verdiği destekten dolayı Batının siyasi ve askeri baskısı, mustaz‘af ve mazlum halkların yanında yeralması, haklarını savunması neticesinde dış güçlerin çok yönlü saldırılarına maruz kalması ve bunun gibi sorunlar en önemli sorunlardır.
   Bütün bu sorunların yanısıra dünyanın İran’a ve İran seçimlerine bakış açısı ve beklentileri de konuşulması gereken önemli konulardandır. Çünkü İran uluslararası sulta sistemine karşı direnen ve hala mustaz’af halklara umut kaynağı olmaya devem eden bir ülkedir. İran’daki fikri-siyasi akımları değerlendirmeden önce hatırlatmamız gerekir ki Velayet-i Fakih makamı ve Veliyy-i Fakih’i bu akımların üstünde ve tartışmalar dışında görüyoruz ve en azından şimdilik böyle kabul edilmelidir.

Fikri-siyasi akımlar

   1-Reformcular: Reformdan yana olan bu akım, Batıdan etkilenmiş olarak Batıya uyum sağlayacak şekilde reform yapılması görüşünü savunur. Reformistler yıllardır sistemin neresinde reform yapılmasını net bir şekilde açıklayamasalar da söz ve davranışlarından anlaşıldığı kadarıyla asıl hedefleri Hatt-ı İmam’da, İnkılabın ilke, hedef ve çizgisinde değişiklik yapılması gerektiği görüşünde ve azmindedirler. Uluslararası toplum ile etkileşim ve barışık halde yaşamayı ve küresel sisteme entegre olmayı temel prensip olarak benimserler. Rehberi kabullenmeleri sembolik olduğu için hiçbir uyarısını, ikazını dikkate almazlar, kendi fikri akımları doğrultusunda hareket ederek yaptıklarını tevil eder, Rehberin görüşüne uygun olduğu algısını oluşturmaya çalışırlar. Başta batı hayranı müreffeh kesim olmak üzere toplumun çeşitli kesimlerinde taraftarı olan bu görüşün asıl savunucuları liberaller, milliyetciler ve Batı yanlılarıdır.
Bazı önemli konulara bakış açıları; İnkılab, Velayet-i Fakih, istikbarla mücadele, mustazaf ve mazlumlar.

a) İnkılaba bakışları: İnkılabı kabul etmekle birlikte artık bittiğini, şimdi uluslararası camia dedikleri büyük devletlerle ilişkilerin kurulması gerektiğini savunurlar. İnkilabın evrensel ülküleri ve vaadlerini gerçekçi görmez ve bunu ütopyacılık olarak değerlendirirler.

b) Velayet-i Fakihe bakışları: Bunlara göre, Velayet-i fakihin, anayasa çerçevesinde sadece nezaret ve denetleme görevi vardır yani sembolik bir makamdır. Anayasal bir ilke olması hasebiyle Velayet-i Fakihi halk arasında reddetmez ve kendi hedeflerine ulaşmak için kamuflaj olarak kullanırlar. Hatta kendi uygulamalarının Rehberin onayı ve görüşü doğrultusunda sürdürüldüğünü iddia ederler.

c) İstikbarla mücadeleye bakışları: Başta Amerika olmak üzere Batı emperyal güçle mücadelenin diplomatik alanda ve müzakerelerle devam etmesini savunurlar. Savaş döneminin bittiğini, müzakere döneminin başladığını iddia ederler. Bunlar ABD’yi küresel köyün muhtarı olarak görür ve bu köyde yaşamak için muhtarla uzlaşmaktan başka çare olmadığına inanırlar ve bunu dile getirmekten çekinmezler.

d) Ülkenin iç sorunlarının ancak dünya ile uyum ve uluslararası topluma entegre olmakla çözüleceğini savunurlar.
En belirgin özellikleri gittikçe İnkılabın ilkelerinden uzaklaşıp Batının istediği liberal/ılımlı İslam‘a doğru yol almalarıdır.

2-Muhafazakarlar: Kendilerini İslam inkılabının sahibi olarak görürler. Başından beri İnkılabın yanında, Rehber’in destekleyicisi oldukları için bütün yetkilerin ve iktidarın kendi kontrollerinde olması gerektiğini düşünürler. İslam İnkılabın gerçekleşmesinde, İslam Cumhuriyetinin kurulmasında ve ayakta tutulup sürdürülmesinde halk ve Velayet-i fakih faktörünü görmekte zorlanırlar. İran İslam Cumhuriyetini güçlü bir devleti olarak görür, dolayısıyla çıkarlarını korumak için müstekbir ülkelerle ilişki kurmada ve masaya oturmada bir beis görmezler. Rehberin arkasına saklanırlar yani Veleyet-i fakihi kendilerine kalkan yaparlar. Velayet-i fakih’in kendilerinden güç aldığını düşünerek Rehberi ve İnkılabın ve Cumhuriyetin belirleyici organlarını etkilemeye, yönlendirmeye çalışırlar.
En belirgin yanlışları bütün sorumlulukları Velayet-i fakihe yükleyip kendilerini Rehberin arkasına saklamalarıdır. “Rehber varken İnkılaba birşey olmaz“ düşüncesi bunları rehavete sürükler ve sorumluluk altına girmekten kaçınırlar. Kendi yapmaları gereken işleri de Rehbere yüklerler.

a) İnkılaba bakışları; İran İslam inkılabı dünyaya mesajını ulaştırmıştır artık inkılabı tehlikeye atacak girişimlerden kaçınılmalıdır; dış siyasette, komşularla ve Batılılarla ilişkilerde dikkatli olunmalıdır. İç sorunlar önceliklidir, ancak güçlü olursak ve uluslararası kurallar çerçevesinde dış ile ilgilenilmelidir.

b) Velayet-i fakihe bakışları; bütün sorumlulukların rehberin üzerinde olduğuna inanır ve çoğu kere kendilerini rehberin doğal uzantıları olarak görürler. Rehber açıkca bir emir vermişse ona itaat edilir vermemişse rehberin sözlerinden vazife çıkarmak, sorumluluk üstlenmek rehberden öne geçmektir. Rehbere karşı vazifemiz, bize açıkca verdiği emirlerdir.

c) İstikbara bakışları; İsrailoğullarının hz. Musa’ya (as) “sen git savaş biz burda oturuyoruz“ dedikleri gibi istikbarla savaşta zafer gelirse sahiplenirler zafer gelmezse zaten biz yoktuk derler. İstikbarla mücadele ve mazlumların haklarını savunmak İran‘a zarar veriyorsa geri adım atılmalı. İnkılabı(İran’ı) korumak ezilen hakların haklarını korumaktan daha önemlidir, diye düşünürler.

3- İnkılabcı ve Velayetciler: Muhafazakar olmamakla birlikte muhafzakar kesimin içinden çıkmış bir akımdır. Muhafazakarların hatt-ı İmamdan, İslam İnkılabının ilkelerinden ayrıldığını ve Velayet-i Fakih sisteminin pratize edilmesinde gerekeni yapmadıklarını düşünürler. İslam İnkılabının ve İslam devleti sisteminin Velayet-i fakih sistemi olduğuna inanırlar; dolayısıyla İslam devletinin varlığını ancak Velayet-i fakih ekseninde İnkılap ilkelerinden taviz verilmeden inkılab ruhunun yaşatılması gerektiğini savunan bir düşünce akımıdır. İslam cumhuriyetinin, İslam İnkılabının ilkelerine bağlı kalması ve takip etmesiyle güç kazandığına inanırlar. Dünyaya hakim tek kutuplu sulta sistemi karşısında mustazaf ve mazlumları çatısı altında toplayacak karşı bir eksen oluşturulmasının zaruretini vurgularlar.

a) İnkılaba bakışları: İnkılab ve inkılabcılık bir ülkeyle sınırlı değildir. Bu inkılabın mesajı ve ilkeleri bütün dünya üzerinde takip edilmeli, bütün halklar istikbara karşı uyandırılmalı, İnkılabın nihai hedefleriyle tanıştırılmalı ve İslam Cumhuriyeti bunun öncülüğünü yapmalıdır. İnkılabın ülküleri; vaad ettikleri, küresel söylemleri içte ve dışta henüz gerçekleşmemiştir, dolayısıyla bunun için İnkılabcılık ruhunun yaşatılması gerektiğini savunurlar.

b) Velayet-i fakihe bakışları: Velayet-i fakihe küresel adalet devletinin kurulması doğrultusunda bir başlangıç ve İslam devlet modeli olarak baktıklarından tek kutuplu Batı siyaset doktrininin karşısında bir prototip model olarak görürler. Ekonomi, siyaset, hukuk, eğitim-öğretim gibi alanlarda Velayet-i fakih sisteminin mustazaf halklara örnek teşkil etmesi gerektiğine inanırlar.

c) Siyonizm ve istikbara karşı mücadele sadece direniş ve dik duruşla mümkündür; müzakere ve masaya oturmak istikbarın oyunlarındandır asla başarı getirmez. Müstekbirler istikbar ruhundan vazgeçmedikleri müddetçe onların sözlerine ve vaadlerine güven olmaz.

d) Ülkenin sorunlarını çözmenin tek yolu, Rehberin yönlendirmeleri sayesinde halka dayanarak, halka hizmet ederek, dahili güçler ve ülkenin maddi ve manevi kaynakları, imkanları ile mümkündür. İnkılap zarar görmesin diye kendilerini rehbere kalkan yaparlar. Kendilerini bu hedef doğrultusunda feda etmekten kaçınmazlar, kendi siyasi geleceklerini İslam’ın ve İnkılabın geleceğine tercih etmezler. Bu özet tanıtımdan sonra seçimlerdeki adayların hangi akımı temsil ettikleri ve hangilerinin temsil edilmedikleri veya temsil edilmediklerine inandıkları daha iyi anlaşılır sanırız. Adaylıkları onaylanan altı kişinin adının açıklanmasından sonra İnkılapçılar arasında başlayan, hala da devam eden ve gelecekte de devamedeceğine kesin gözle bakılan bir tartışmaya tanık olunmaktadır.

   İnkılapçılardan bir kesimi kendilerini adaylığı onaylanmış iki muhafazakar adayın temsil edebileceğini savunurken ve bununla yetinilmesini ileri sürerken bir bölümü muhafazakar adaylarla reformist-liberal adaylar arasında temel konularda bir fark görmediklerini ve dolayısıyla seçimlerde adayları bulunmadığına inanmaktadır.

   Devam eden seçim kampanyası sırasında muhafazakar adayların dış ilişkiler, ABD başta olmak üzere dış dünya ile ilişkiler, nükleer müzakereler ve direniş cephesi gibi konulara değinmekten kaçınmaları ve hatta bazen mevcut ılımlı-reformist Hasan Ruhani hükümetinin yaptıklarını yüzeysel olarak eleştirseler de aslını kabul etmeleri küskün inkılapçı kesimlerin görüşlerini destekler mahiyettedir.

Sabahattin Türkyılmaz

İmam Hüseyin (a.s) Üniversitesi’nin askeri mezuniyet töreni bugün İnkılap Rehberi imamSeyyid Ali Hamanei’nin ziyareti ve beyanatı eşliğinde gerçekleşti.İmam Hüseyin Üniversitesi’nin askeri mezuniyet töreni bugün İslam İnkılabı Rehberi Ayetullah Seyyid Ali Hamanei’nin ziyareti ve beyanatı eşliğinde gerçekleşti.

İnkılap Rehberi bu merasimde, “Seçimler bir taraftan bizi onurlandırıyorsa diğer taraftan da sorun teşkil edebilir; Eğer millet doğru şekilde hareket edip İslami düzenle birlikte olursa seçimler İslam Cumhuriyeti’ni onurlandıracak, ancak kanunları ihalal edip ahlaka uymazsa seçimler bize zarar verebilir” şeklinde konuştu.

Düşmanın İran’a karşı oluşturduğu planlarına değinen imam Hamanei, sözlerini şöyle devam ettirdi: Düşmanın yakın gelecekteki planı, ülkenin huzurunu bozmaktır. Güvensiz bir bölgede yüksek seviyeli istikrara sahip olmamızı istemiyorlar. Bunlara karşı hazırlıklı olmalıyız. Düşmanın orta süreli amacı da halkın geçim koşullarıyla ilgilidir. Ülkede iş ve üretim yapılmasını istemiyorlar. Ayrıca işsizliğin de yükselmesiyle milleti umutsuzlaştırmaya çalışıyorlar. Fakat düşmanın uzun vadeli planı ise bizzat İslami düzeni değiştirmektir. Bir zamanlar bunu açık şekilde dile getiriyorlardı lakin şimdi davranış değişimine çevirdiler.

İslam İnkılabı Rehberi, “Zamanında da yetkililere söylediğim gibi davranış değişimiyle düzen değişimi arasında ortada herhangi bir fark yoktur. Davranış değişimi İslam, İnkılap ve İmam Humeyni (r.a) yolundan sapmak anlamına gelir ve bu da İslami düzenin çöküşüyle sonuçlanır” ifadelerinde bulundu.

imam Hamanei, konuşmalarının bir diğer kısmında da şu açıklamları yaptı: Biz seçimlerde acemi değiliz, zira 38 yıldır bu konuda deneyim sahibiyiz. Adaylara katiyen halkın ekonomik sorunlarını dikkate alarak bu alanda çaba göstermelerini tavsiye ediyorum

 Ayetullah Cevadi Amoli tefsir dersinde ve Kamer suresinin tefsirinin devamında şunları söyledi: Allah Teâlâ kime bir şey veriyorsa imtihandır. Eğer birine kudret veriyorsa imtihandır ve eğer birine kudret vermiyorsa yine imtihandır.

Bu taklit mercii konuşmasına şöyle devam etti: sağlık ve hastalık imtihandır; elbette biz genelde hastalığı imtihan biliriz; ama sağlığı imtihan bilmeyiz. Hâlbuki Kur’an ayetlerine göre, hastanede yatan ve bir hastalığa müptela olan kimse ile hasta olmayan ve sağlığa müptela olan kimse, her ikisi de müpteladır; yani imtihana tabi tutulmaktadırlar.

Ayetullah Cevadi Amoli mübarek Fecr süresine işaret ederek şunları söyledi: “İnsana gelince; Rabbi onu deneyip de ona ikramda bulunduğunda ve bolca nimet verdiğinde, “Rabbim bana ikramda bulundu/beni değerli kıldı” der.       Fakat onu deneyip rızkını daralttığında, “Rabbim beni aşağıladı” der. Asla (onların sandığı gibi değil). Gerçek şu ki, siz yetime ikramda bulunup ona saygı göstermiyorsunuz.” Ayette geçen “asla” kelimesi her ikisini de nefyetmektedir. Buyuruyor ki biz bazılarını sağlıklı yapıyoruz; yani onu sağlığa müptela ediyoruz ve o imtihan sınıfında oturuyor. Veya ona mal veriyoruz, ona kudret ve makam veriyoruz; Allah’ın bize verdiği her şey imtihandır ve biz vermediği her şey de imtihandır. Böylece birini şükür ile imtihan eder ve diğerini sabır ile imtihana çeker.

 Müslümanlar, küresel güçlerin oyuncağı olmuşlar. ABD, İsrail’in güvenliği için, ne gerekiyorsa yapıyor. En çok istedikleri bir Şii- Sünni savaşı… Bunun için, BOP ve Yinon Planları işliyor.

Mesela dikkatinizi çekti mi bilmem, özellikle Türkiye’de İsrail düşmanlığı nerdeyse bitti.

Olsun demiyorum!

Yanlış anlaşılmasın!

“Kahrolsun İsrail” sloganları yerini, “kahrolsun Şiiler” aldı adeta. Sadece Türkiye’de değil. Arabistan’a mesela dikkat edin.

“Tek düşman İran!” diyor. Ve ABD hepsiyle gurur duyuyor!

İran daha yeni ne dedi?

İran Davunma Bakanı Dehgan, “Mekke, Medine hariç, Suudi Arabistan’ın altını üstüne getiririz” dedi. Suud bakanın sözüne karşılık…

Yani durum, vaziyet bu…

ABD için, bir Şii ile bir Sünni devleti çatışsın da, bu Suud ile İran mı olur, İran ile Türkiye mi olur, çok önemli değil. Türkiye-İran olsa, bu ABD için “bonus” olur.

Ama olmuyorsa, İran ile Suudi Arabistan’da olur!

Tem amaç, İsrail’in güvenliği…

İsrail’in güvenliği için Suriye parçalanıyor. Irak parçalandı, İran ve Türkiye parçalanma sürecinde… O kadar önemli noktalarda, o kadar kilit isimler İsrail için yerleştirilmiş ki, hayret edersiniz.

FETÖ’cülerin bir numaralı İran düşmanı olmalarını, buna mukabil Mavi Marmara için “İsrail otoriteleri” hatırlatmalarını, hatırlayalım. Yahut İsrail düşmanlarına “manyak” diyenleri…

Suriye’de IŞİD’i ağızlarına almadan, “Suriye Yönetimi” düşmanlığı, İsrail için yapıldı. Türkiye’de “aleviler Hıristiyanlardan da sapıktır” iddiasında bulunan Nurcu rektörü hatırlayın!

Bir devletin veya yönetimin yanlışları da olur, doğruları da, bu başka bir şey. Ama bir devlete veya yönetime İsrail için düşmanlık etmek, kesinlikle bir proje işi…

ABD düşünüyor: İsrail’in hem büyümesi lazım, hem de güvende kalması lazım. Bunun için ne lazım? Müslümanların birbirlerini yemeleri… “Şii-Sünni” veya Türkiye için söylersek “Alevi-Sünni”…

Yiyorlar mı bugün?

Bu fitne ile bütün bir İslam dünyası kontrol altına alınabilir. Balkanlardan, Pakistan, Afganistan’a kadar… Orta Asya’dan, Afrika’ya kadar…

Ne kadar etkili bir fitne, bir düşünün. İnsanlar apartmanlarında bile güvende hissetmezler kendilerini. Kaldı ki, ülkelerinde ve geniş coğrafyalarda…

“Dünya Müslüman Âlimler Birliği” diye bir kuruluş var, biliyorsunuz. Birkaç kere yazı yazdım “Müslüman cahiller birliği” diye… Riyad’ta bir açıklama yaptı.  Fransa’da Müslümanlara Makron’u desteklemelerini söyledi.

Neden?

AB ve ABD, bu Macron’u istiyor. İsrail’de bu adamı istiyor. Diğer aday Le Pen ise milliyetçi söylemlere sahip, AB ve Euro karşıtı… Baba Le Pen anti-semitik söylemlere sahip biriydi. Kızı daha çok ekonomi söylemlerine sahip…

Ayrıca Macron, Rothschild’lerin adamı… Peki, bizim bu “Müslüman” cahiller kimlerin adamları?

AB İsrail ve ABD için, “Macron” dedi. ABD ve İsrail için öttüler yani.

Bilmem, olayı anlatabildim mi?

İslam Dünyası İsrail’in güvenliği için param parça edilirken, Şii- Sünni beraberliği için bir açıklama yapmayan sözde “alim” müsveddeleri, söz konusu Batı ve İsrail çıkarları olunca, bülbül kesiliyorlar.

Bu örgüte üye Türkiye’de “alim” var mı bilmiyorum(!), siz araştırın. Ancak ülkemizde bu kafalar o kadar tanıdık ki…  Allah, “Müslümanlar kardeştir” diye buyururken, bazıları sadece Sünni olanlara “kardeş” diyor.

Hatta bazıları sadece, sapkın tarikatlarında olanları “kardeş” diyorlar. Aynı tarikatta olurlar, yine kavga ederler. Hem de Allah’ın evi Kâbe’de…

Nakşî olmadın hele yandın!

Halidiye kolundan olmadın, seni “yanmaz kefen” bile kurtarmaz!

Allah’ın Peygamber ve Ehl-i Beyt gerçeğinden çıkınca, İsrail’e hizmet ettiriliyorsunuz. Ali’ye taraf yerini, Macron ve Rothscild’e taraftarlık alır!

Alevi’nin “Allah-Muhammet-Ali” dediğine, Sünni, “Kur’an ve Ehl-i Beyt” dediği zaman, ABD projeleri çöker. ABD değirmenine su taşımak, sona erer. Anti-Şii veya anti-Sünni yerini, anti-İsrail alır. Irak, Türkiye, İran ve Suriye’nin, İsrail için parçalanmasının önüne geçilir.

Yusuf Karaca

Ortadoğu alanında otorite kabul edilen Alman sosyal bilimci Prof. Norman Paech, Ortadoğu'da derinleşen kaos ortamının bağımsız bir devlet kurma yolunda hızla ilerleyen Mesut Barzani'nin işine geldiğini açıkladı. Prof. Paech'e göre Barzani’nin planları yeni çatışmalara neden olabilir

Ortadoğu'daki gelişmeler, uluslararası ilişkiler ve devletlerarası hukuk konularında Almanya'da en çok başvurulan isimlerden siyasal bilimler Profesörü Norman Paech, çarpıcı açıklamalarda bulundu.

40 yıldan fazladır Ortadoğu'yu takip eden Prof. Paech, IŞİD'in Musul'a saldırması sonrası patlak veren gelişmeleri ve Irak Kürt Bölgesel Yönetimi Başkanı Mesut Barzani'nin bağımsız devlet ilan etme girişimini değerlendirdi.

1991'deki Körfez Savaşı'nda ABD'nin bölgeye müdahale etmesiyle başlayan ve ardından 2003'te Saddam'ın devrilmesine için yapılan Irak savaşıyla devam eden kaosun IŞİD terör örgütünün saldırılarıyla birlikte zirve yaptığına dikkat çeken Prof. Paech, "Aslında IŞİD'in Haziran ayındaki şiddetli saldırılarının ardından bölgedeki 25 yıldır süregelen kaos, özellikle de Sünni-Şii çatışması içinden çıkılmaz bir hale geldi. Artık Ortadoğu çıkılması zor, derinleşmiş bir kaos ortamına sürüklenmiştir" dedi.

Bölgedeki kaos Barzani çıkarına

Bölgenin sürüklendiği kaos ortamının Mesut Barzani yönetiminin planları için çok uygun bir zemin hazırladığına dikkatleri çeken Prof. Paech, Irak ve Suriye'deki 'collateral damage', yani 'maksadını aşan zararın' bağımsızlığı ilan etme aşamasında olan Barzani yönetiminin çıkarlarına uygun geliştiğini ifade etti.

Alman sosyal bilimci, bölgedeki son savaş ve IŞİD başta olmak üzere terör kaynaklı çatışmaların beklenmedik zararları, Barzani yönetimi açısından "olumlu" yeni süreçlerin kapısını araladığını belirtti.

Yeni çatışmalar ortaya çıkabilir

Mesut Barzani'nin hazırlık yaptığı bağımsızlık sürecinin hesapta olmayan yeni çatışmalara kapı aralayabileceğini ifade eden Alman sosyal bilimci Norman Paech, "En son Kosova ve Kırım'da da görüldüğü gibi bağımsızlık süreci; oldukça hassas ve tehlikeli, hatta hesaplanmayan yeni çatışmalara da kapı aralayacak cinsten. Çünkü öncelikli olarak ayrılacak bölgenin merkezi hükümetin onayını alması gerekiyor. Şayet bu olmazsa beklenmedik krizler kapıda demek. Bu durum Barzani yönetimi için de öyledir. Erbil yönetimi en başta Bağdat hükümetiyle anlaşarak ayrılma girişimlerinde bulunmalı. Bunun için de hassas bir müzakere süreci gerekiyor" açıklamasında bulundu.

Mesut Barzani'nin önünde aşması gereken iki büyük engelin de Türkiye ve İran olduğunu söyleyen Prof. Paech, olası bir bağımsızlığın domino etkisi yaratabilecek olmasının Türkiye ve İran için büyük bir endişe kaynağı olduğunu vurguladı. Prof. Norman Paech, Barzani yönetiminin Türkiye ve İran engelini diplomasiyle aşması gerektiğini de ifade etti.

Bağımsızlık oylaması Ağustos'ta

Irak Kürt Bölgesel Yönetimi Başkanı Mesut Barzani’nin danışmanı Muhammed Hacı, bağımsızlık referandumunun Ağustos ayında yapılmasının planlandığını açıkladı.

Muhammed Hacı, Kürt Bölgesi Yüksek Seçim Komisyonu’na referandum düzenlenmesi için çağrı yapmaya hazırlandıklarını anlattığı açıklamalarında Mesut Barzani’nin Kürt siyasi partilerinden bağımsızlık çabalarına liderlik yapacak olan ortak komisyona temsilcilerini belirlemelerini istediğini de anımsattı.

Mesut Barzani de 2 Mayıs’ta Fransız Le Figaro gazetesiyle yayımlanan mülakatında “Kürtlerin bağımsızlığı ilan etmesi zamanı geldi. Ancak biz, Irak’tan barışçıl biçimde diyalog ve müzakere yoluyla ayrılmak istiyoruz” demişti.

HALİL MEMİŞ