در طب سنتی ایرانی، اعتقاد بر این است که مو، آینه‌ای از وضعیت داخلی بدن است. به عبارت دیگر، سلامت مو وابسته به سلامت اندام‌هایی همچون کبد، معده، کلیه و میزان تعادل اخلاط در بدن است.
بر اساس این دیدگاه، ریزش مو ممکن است ناشی از غلبه یکی از اخلاط چهارگانه (صفرا، سودا، بلغم و دم) باشد. برای مثال، غلبه سودا یا خشکی بیش از حد بدن یکی از دلایل رایج در ریزش موی مزمن به شمار می‌رود.
در کنار آن، کم‌خونی، ضعف گوارش، یبوست مزمن، تغذیه ناسالم، مصرف غذاهای صنعتی و فست‌فود، کم‌خوابی، اضطراب و حتی استفاده مکرر از رنگ موها نیز می‌تواند در تشدید این وضعیت مؤثر باشد.
اصلاح مزاج، اولین گام در درمان
برای مثال، افرادی با مزاج سرد و خشک ممکن است با مصرف خوراکی‌های گرم وتر مانند عسل، خرما، روغن زیتون، و دم‌نوش‌هایی، چون زنجبیل و دارچین به تعادل مزاج برسند. در مقابل، افرادی با مزاج گرم و خشک ممکن است نیاز به مصرف خوراکی‌هایی با طبع خنک‌تر مانند شیره توت، کاهو با سکنجبین و دم‌نوش عناب داشته باشند.
روغن‌مالی، یکی از روش‌های مؤثر بیرونی
یکی از روش‌های رایج و مؤثر در درمان ریزش مو در طب سنتی، استفاده از روغن‌های گیاهی برای تقویت مو و تغذیه پوست سر است. روغن‌های پیشنهادی بسته به مزاج فرد متفاوت است، اما برخی از روغن‌های پرکاربرد عبارتند از:
روغن مورد: دارای خاصیت ضدالتهاب و تقویت‌کننده فولیکول مو است.
روغن سیاه‌دانه: سرشار از آنتی‌اکسیدان و مواد مغذی بوده و به کاهش ریزش کمک می‌کند.
روغن بادام تلخ: موجب افزایش گردش خون در پوست سر شده و در تقویت پیاز مو مؤثر است.
روغن کرچک: غلیظ و مغذی است و برای موهای ضعیف و شکننده توصیه می‌شود.
روغن زیتون بکر: یک مرطوب‌کننده طبیعی برای پوست سر خشک است.
