دریایی از تهدیدات، کشتی امت اسلام را به شدت به تلاطم کشانده است. امواج خروشان استکبار جهانی از یک سو و تندبادهای تفرقه و اختلاف از سوی دیگر، بقا و عزت مسلمانان را به مخاطره انداخته است. نجات از این گرداب هولناک، نیازمند تمسک به نقشه راهی الهی است؛ نقشه‌ای که قرآن کریم در آیه شریفه «وَاعْتَصِمُوا بِحَبْلِ اللَّهِ جَمِیعًا وَلَا تَفَرَّقُوا» (آل عمران: 103) ترسیم می‌کند و مطابق آن «اتحاد اسلامی» تنها پناهگاه امن در برابر تهدیدهای داخلی و خارجی و تنها راه نجات امت اسلام است که امروز در یکی از حساس‌ترین و پرآشوب‌ترین برهه‌های تاریخی خود قرار دارد.

درک این نقشه نجات، مستلزم شناخت دقیق «حبل الله» است. مفسران، این ریسمان استوار الهی را به مصادیق حیاتی‌ای چون قرآن کریم، عترت طاهره (ع)، دین اسلام و پیمان با پروردگار تفسیر کرده‌اند؛ اما نکته تعیین‌کننده، چگونگی تمسک جستن به آن است. فعل امر «اعْتَصِمُوا» بر ضرورت حرکتی فعال و آگاهانه تأکید دارد، و قید «جَمِیعًا» پاشنه آشیل این استراتژی را آشکار می‌سازد و تعیین می‌کند نجات، در گرو همبستگی و حرکت جمعی است.

این تاکید قرآن بر وحدت، پاسخی حیاتی به یکی از کهن‌ترین توطئه‌های دشمنان اسلام است. استکبار جهانی به سرکردگی آمریکا و رژیم صهیونیستی، به خوبی از قدرت یکپارچه امت اسلام آگاه است و می‌داند که تنها با تفرقه می‌تواند به پروژه سلطه خود ادامه دهد. آنان با دامن زدن به اختلافات سیاسی، مذهبی، قومی و نژادی، سعی در ایجاد جنگ‌های داخلی و انحراف توجه مسلمین از دشمن حقیقی دارند. توهین‌های نظام‌مند به مقدسات، حمایت از گروهک‌های تکفیری و بحران‌آفرینی در کشورهایی مانند عراق، سوریه و یمن، همه بخشی از این نقشه شوم برای تضعیف درونی جهان اسلام است. در این میان وحدت اسلامى، سلاح قطعى امت اسلام در مقابل دشمنان است. وحدت، همان سپر محکمی است که این نیزه‌های زهرآگین را بی‌اثر می‌کند.

اما باید هوشیار بود که تهدید تنها از بیرون نمی‌آید؛ گاهی خطرناک‌ترین تهدیدها از درون جان می‌گیرند. اگر تهدید خارجی همچون نیزه‌ای است که از روبرو نشانه رفته، تهدید داخلی مانند زهری است که آرام‌آرام در پیکره جامعه نفوذ می‌کند. تعصبات کورکورانه مذهبی، قومیت‌گرایی افراطی و تبدیل اختلاف سلیقه سیاسی به دشمنی و تخریب، همان موریانه‌هایی هستند که پایه‌های اقتدار امت را می‌جوند و راه را برای نفوذ دشمن بیرونی هموار می‌سازند. اینجاست که حلقه اتصال باز هم به همان آیه شریفه و مفهوم «حبل الله» بازمی‌گردد. درمان این آفات داخلی، بازگشت به مشترکات اساسی و حل اختلافات از طریق گفت‌وگوی علمی و برادری است. الگوی عملی این درمان را می‌توان در جبهه مقاومت و پشتیبانی از آرمان فلسطین مشاهده کرد؛ جایی که شیعه و سنی و هر مسلمانی با هر سلیقه و مکتب سیاسی، در سایه احترام متقابل و با محوریت مبارزه با دشمن مشترک، در اقصی نقاط این کره خاکی قدرتمندترین نمونه وحدت را به نمایش گذاشته‌اند.

بلی، پرچمداری این جبهه وحدت، رسالتی است که انقلاب اسلامی ایران از آغاز به دوش کشیده است؛ لکن رویارویی با تهدیدهای پیچیده امروز، نیازمند عزمی جهادی و همتی والا برای تحقق فرمان الهی است. وحدت اسلامی یک انتخاب نیست، یک ضرورت استراتژیک و فریضه ای دینی است. این مسؤولیتی همگانی بر دوش علما، روشنفکران، رسانه‌های متعهد و تک تک آحاد امت است که با ترویج فرهنگ وحدت و اخوت، توطئه‌های تفرقه‌افکنانه دشمن را خنثی کنند. به یاری خدا و با چنگ زدن به ریسمان محکم الهی، امت اسلام عزت و اقتدار خود را حفظ خواهد نمود و کشتی طوفان‌زده خود را به ساحل امن رهایی رهنمون خواهد شد. «وَأَنَّ هَٰذَا صِرَاطِی مُسْتَقِیمًا فَاتَّبِعُوهُ وَلَا تَتَّبِعُوا السُّبُلَ فَتَفَرَّقَ بِكُمْ عَنْ سَبِیلِهِ» (انعام: 153).