در بسیاری از جوامع، معیار رفتار با دیگران بر اساس جایگاه، قدرت یا منافع تعریف می‌شود اما آموزه‌های اخلاقی امام علی (ع) وصی و جانشین پیامبر اسلام ما را به نقطه‌ای متفاوت می‌برد؛ نقطه‌ای که در آن، خود ما معیار سنجش عدالت و محبت می‌شویم.

در میان آموزه‌های اخلاقی که مرزهای زمان و فرهنگ را درنوردیده‌اند، سخن امام علی (ع) وصی و جانشین پیامبر اسلام همچون چراغی روشن، مسیر همدلی و عدالت را نشان می‌دهد: «آنچه را که برای خود دوست داری برای دیگران هم دوست دار و آنچه برای خود نمی‌پسندی بر دیگران نیز مپسند.»  این جمله، در ظاهر ساده و آشناست اما در عمق خود، حامل فلسفه‌ای ژرف از هم‌زیستی، احترام متقابل و رشد اخلاقی است.

در جهانی که تفاوت‌ها گاه به فاصله تبدیل می‌شوند، این نگاه می‌تواند پلی باشد میان دل‌ها؛ پلی از انصاف، محبت و درک مشترک.

در سنت‌های اخلاقی، معیار رفتار با دیگران، اغلب از درون خود ما آغاز می‌شود. اینکه چه چیزی را برای خود مطلوب می‌دانیم، می‌تواند سنجه‌ای باشد برای سنجش عدالت در رفتار با دیگران.

امام علی (ع) با این جمله، ما را به تمرینی روزانه دعوت می‌کنند. تمرینی برای دیدن دیگران با همان چشمی که خود را می‌نگریم. این تمرین، اگر در رفتارهای کوچک روزمره جاری شود، از گفت‌وگوهای ساده گرفته تا تصمیم‌های بزرگ اجتماعی، می‌تواند جامعه‌ای بسازد که در آن کرامت انسانی، نه یک شعار، بلکه یک تجربه‌ی زیستن باشد.

اصل حدیث و منبع

أحبِب لِغَیرِک ما تُحِبُّ لِنَفسِک وَ اکرَه لَهُ ما تَکرَهُ لِنَفسِک.

امثال و حکم، ج ۱، ص ۴۸