انتظار فعال، نیازمند برنامهریزی، هماهنگی و اقدام جمعی است؛ اتحاد میان منتظران نه شعار که ابزار عملی برای آمادهسازی جامعه است.
نامه دریافتی- منتظر بودن به معنای انفعال نیست؛ بلکه به معنای سازماندهیِ ظرفیتهای فردی و اجتماعی برای تحقق ارزشهای مشترک است. منتظران حضرت مهدی (عج) و حضرت عیسی (ع) وقتی متحد شوند، میتوانند از پراکندگی انرژیها جلوگیری کرده و تأثیرگذاری خود را در سه حوزه مشخص افزایش دهند: اصلاح اجتماعی، ترویج اخلاق مطلوب ظهور، و ساخت نهادهای مدنی مبتنی بر اهداف ظهور.
برای تبدیل اتحاد به نیروی عملی، لازم است گامهای مشخص برداشته شود: تعریف اهداف کوتاهمدت و بلندمدت؛ ایجاد شبکههای محلی برای همافزایی پروژههای مختلف همچون خیریه، آموزشی و حقوقی؛ تدوین منشور رفتاری برای حل اختلافات و جلوگیری از تفرقه؛ و آموزش مهارتهای گفتوگو و میانجیگری. هدایت شفاف و مسالهگرا، همراه با تقسیم وظایف بر اساس ویژگیهای هر طرف، از دیگر پیششرطهاست.
اتحاد منتظران مهدی و مسیح، به معنای همسانسازی عقاید نیست؛ بلکه به معنای تمرکز بر اولویتهای مشترک و زمینهسازی برای ظهور است. این را باید دانست که وقتی گروهها با معیارهای عملی و قابل اندازهگیری کار کنند، نتایج ملموس تولید میشود و اعتماد عمومی تقویت میگردد.
در نهایت، انتظارِ سازنده محصولِ همدلی و کار سازمانیافته است. اتحادِ هوشمندانه منتظران مهدی و مسیح، نه تنها زمینهساز ظهور وعدهشده الهی، بلکه راهی برای ساختن جامعهای است که شمار دوچندانی انسان مناسب عصر ظهور تربیت میکند.
