نماز خواندن با دست باز مطابق فقه  شافعی ؛ حنبلی ؛ حنفی و مالکی جایز بوده و در فقه شیعه واجب می باشد . بنابراین نماز خواندن با دست باز در بین کلیه فرق اسلامی جایز و نماز صحیح می باشد.

در حال حاضر صرفا فرقه های مالکی و تشیع با دست باز نماز مي‌خوانند.

امام مالك ؛ دست بسته نماز خواندن در نمازهاي واجب را مكروه مي‌دانند ولی در نمازهاي مستحبي اجازه داده اند.

امام شافعی ؛ امام حنبل و امام ابوحنیفه دست باز نماز خواندن را جایز ولی دست بسته نماز خواندن را مستحب می دانند .

ابن رشد از علماي معروف اهل سنت در بدايه المجتهد مي‌گويد: " المساله الخامسه‌: اختلف العلماء في وضع اليدين احداهما علي الاخري في الصلاه فكري ذلك مالك في الفرض و اجازه في النفل"[1]

علمای شافعی ؛ حنبلی و حنفی نیز در شکل و نحوه قرار دادن يك دست بر روي دست ديگر در نماز كه " تكتف يا تكفير" نيز ناميده مي‌شود تفاوت هائی ظاهری در فتوا دارند . مانند : "تحت السره" يعني بايد دستها زیر ناف گرفته شود . و یا " فوق السره" .
 

ابن حزم نيز كه از بزرگان اهل سنت است در كتاب المحلي  بالاثار مساله تكتف را مطرح نموده و اين عمل را جزء مستحبات نماز ذكر مي‌كند.
مساله : " ويستحب ان يضع المصلي يده اليمني علي كوع يده اليسري في الصلاه" [2]
 

پینوشت:
[1] بدايه المجتهد ، باب في صلاه المنفرد الحاضر الامن الصحيح ، فصل دوم ، المساله الخامسه 1/140، طبع منشورات الرضي
[2] المحلي بالاثار ، كتاب الصلاه ، مساله 448 ، 3/29 ، طبع دارالكتب العلميه ، بيروت