ـ اقامه جشن‌ها و مراسم براي پيامبر اکرم (ص) در حقیقت نوعي تجلیل و تکریم ياد ایشان است. قرآن کریم می فرماید : «و رفعنا لك ذكرك» ما ياد تو را بالا برديم. (انشراح – 4)
مسلمانان از زمان هاي دور بر اقامه جشن در ميلاد پيامبر (ص) اهتمام داشتند. دياربكري مي‌گويد:
"… مسلمانان همواره ميلاد حضرت را جشن مي‌گرفته‌اند وليمه‌ها مي‌دهند واظهارسرور مي‌كنند و مولودي مي‌خوانند." (تاريخ الخميس ، 223:1)
رفاعی از علمای اهل سنت در این رابطه می گوید: " هر کاری را که پیشینیان انجام ندادهاند و در صدر اول نبوده دلیل بر آن نیست که بدعت ، منکر و حرام است ، بلکه لازم است که هر چه را حادث میشود بر ادله شرع عرضه نمود ، آنچه را که مشتمل بر مصلحت است واجب میباشد . (مجله السیاسیة الکویتیه، 23 ربیع الاول، 1402ق، شماره 4870)
ابن حجر عسقلانی، دانشمند مشهور اهل سنت نيز در اين‌باره می‌گوید : بدعت چیزی است که پس از پیامبر (ص) پدید آمده باشد و دلیلی حاکی بر جواز آن در شریعت یافت نشود؛ و آن چیزی که دلیل و ریشه ای در دین دارد، بدعت نخواهد بود.(فتح الباری، ج13، ص254)
نگاهی گذرا به تاریخچه برخی از جشن های میلاد النبی (ص) :
شکی نیست که جشن میلاد پیامبر -صلی الله علیه وسلم- در زمان رسول الله -صلی الله علیه وسلم- و صحابه و تابعین وجود نداشته است، از متون تاریخی چنین بر می‌آید که چنین جشنهایی نخستین بار در زمان حکومت فاطمیان (۲۹۷هـ- ۵۶۷هـ) در مصر رواج پیدا کرد. امام مقریزی در کتاب “الخطط” ( ج۱/ ص ۴۹۰و ما بعد) به جشنهایی اشاره کرده است که خلفای فاطمی در مصر آنرا برگزار می‌کردند ، و در این زمینه به جشنهایی همچون جشن اول سال ، جشن میلاد پیامبر -صلی الله علیه وسلم- جشن میلاد علی بن أبی طالب (ع) ، جشن میلاد حسن و حسین (ع) ، جشن میلاد فاطمه زهراء س ، جشن میلاد خلیفه‌ی وقت ، جشن شب أول رجب ، عید فطر ، عید قربان ، جشن غدیرخم وجشن نوروز اشاره کرده است.
برخی هم آغاز پیدایش جشن میلاد پیامبر -صلی الله علیه وسلم- را به امیری از امرای أربیل در عراق بنام “الملک المظفر أبو سعید کوکْبُری ابن زین الدین علی بن تبکتکین”(وفات ۶۳۰هـ) در قرن هفتم هجری مرتبط می‌دانند، که وی به جشن میلاد پیامبر -صلی الله علیه وسلم- اهمیت زیادی می‌داد، وچنان آنرا با شکوه برگزار می‌کرد که مردم زیادی از بغداد، سنجار، موصل وجزیره در آن شرکت می‌کردند. مقریزی در کتاب “السلوک لمعرفه دول الملوک” وامام ذهبی در کتاب “تاریخ الإسلام” وامام ابن کثیر در “البدایه والنهایه” و دیگران به این مطلب اشاره کرده‌اند.
امام ابن کثیر (۷۰۰ – ۷۷۴هـ) در “البدایه والنهایه” در باره‌ی او چنین می‌گوید: “الملک المظفر أبو سعید کوکْبُری ابن زین الدین علی بن تبکتکین یکی از سخاوتمندان وسروران بزرگ، ویکی از پادشاهان عظیم الشأن بود، وآثار خوبی را از خود بجای گذاشت، … ومولود شریف (میلاد رسول الله -صلی الله علیه وسلم-) را در ماه ربیع الأول انجام می‌داد، وبرای آن جشن بزرگی را برپا می‌کرد، وبا این حال مردی با شهامت، شجاع، دلیر، قهرمان، خردمند، دانشمند ودادگر بود رحمه الله وأکرم مثواه. و شیخ أبو الخطاب ابن دحیه برای او کتابی را در باره‌ی مولد نبوی تألیف کرد بنام: ” التنویر فی مولد البشیر النذیر” وبخاطر این کتاب به او هزار دینار جایزه داد. “
