کنترل ذهن یعنی اینکه بتوانی به موضوعی که می خواهی بیاندیشی.
یعنی اینکه کسی توجه تو را به چیزی که نمی خواهی جلب نکند ، اگر کسی خواست توجه تو را به چیزی جلب بکند، باید از تو اجازه بگیرد و تو اگر اراده کردی، بتوانی توجه خودت را منصرف کنی.
قدرت [کنترل] ذهن یعنی اینکه هر مقدار خواستی بتوانی درباره یک موضوع فکر کنی. مثلا یک ساعت یا دو ساعت بتوانی درباره آن موضوع فکر کنی. یعنی بتوانی به یک موضوع، عمیق فکر کنی نه سطحی.
حالا این قدرت ذهنی را چگونه باید تمرین کنیم؟ همان طور که برای تقویت عضلات بدن، باید ورزش و تمرین کنیم، قدرت ذهن را هم باید با «ورزش ذهنی» تمرین کنیم، «ذهن من هرجایی نباید برود، آن جایی باید برود که من به او دستور میدهم».
یک مثال برجسته برای تمرین کنترل ذهن، سر نماز است. نماز به شدت تکراری است؛ برای اینکه در نماز، چیزی نباشد که توجه تو را به خودش جلب کند.
اصلاً انگار نماز تمرین کنترل ذهن است. تو را در یک قالب رفتاری خاص قرار می دهد تا ببیند کنترل ذهن داری یا نه؟
[خداوند از ما در نماز حضور قلب می خواهد، یعنی از ابتدا تا انتهای نماز ذهن‌مان را از توجه به اطراف و اموال و اولاد و خالی کنیم و فقط به خدا و پیامبرش و نعمت هایش و روز قیامت و ... توجه کنیم].
چون قدرت روحی به کنترل ذهنی خیلی وابسته است با تقویت کنترل ذهن، روح ما هم قوی می‌شود.
