İran Dışişleri Bakanlığı Sözcüsü Abbas Arakcı, Suriye’ye olası bir askeri müdahalenin tehlikeli sonuçları olacağını ve bunun söz konusu ülkeyle sınırlı kalmayacağı uyarısında bulundu.

Dışişleri Bakanlığında gerçekleştirilen basın toplantısında gündeme dair soruları yanıtlayan Arakcı, BM Genel Sekreteri’nin siyasi işlerden sorumlu yardımcısı Jeffrey Feltman’ın Tahran ziyareti ve Dışişleri Bakanı Muhammed Cevad Zarif ile görüşmesine değinerek, “Sayın Feltman’a, İran’ın Suriye’ye olası bir askeri müdahale konusundaki tutumunu açık bir dille ilettik” dedi.

Arakcı, “Bazı ülkeler Suriye rejiminin kimyasal silah kullanıldığını iddia ederek ülkeye dış müdahale ortamını yaratmaya çalışıyor. Kimyasal silah kullanımı hangi şartlarda olursa olsun ve kim tarafından gerçekleştirilirse gerçekleştirilsin kabul edilemez. İran, kimyasal silah saldırısının kurbanı olmuş bir ülke olarak bunu kesin bir dille kınamaktadır. Bizim inancımızda tüm kitle imha silahları İslam, ahlak ve insanlığa aykırıdır ve her şart altında kınanmaya mahkumdur” şeklinde konuştu.

RUSYA KANITLAMIŞTI

"Suriye’deki kimyasal silah saldırısının terörist gruplarca gerçekleştirildiği Rusya’nın elinde bulunan uydu görüntüleriyle kanıtlanmıştır" ifadesini kullanan Arakcı, şöyle devam etti:

“Saldırının zamanlaması oldukça manidardır. Aklı başında hiç kimse BM denetçileri ülkedeyken böyle bir saldırı gerçekleştirmez. Terörist grupların denetçilerin ülkede bulunmasını fırsat bilerek böyle bir saldırı gerçekleştirerek yönetimi suçlaması oldukça mantıklıdır. Bunun yanında Rusya’nın yayınladığı birçok uydu görüntüsünde saldırının teröristlerin kontrolü altındaki bölgelerden gerçekleştirildiği görülmektedir. Aynı şekilde Suriye televizyonu da yakalanan teröristlerle birlikte çok sayıda kimyasal silah, kimyasal saldırıdan koruyucu maskenin ele geçirildiğini görüntülemiştir. Maalesef ele geçirilen malzemelerin kutuları üzerinde dış ülkelerin isimlerinin yazılı olduğu görülmüştür.”

Rus uyduları kimyasal saldırıyı aydınlattı haberi için aşağıdaki linki tıklayınız...

http://www.rasthaber.com/88598_rus-uydulari-kimyasal-saldiriyi-aydinlatti.html

“MANTIKLI DAVRANABİLMELERİ...”

Arakcı, Suriye’ye olası bir saldırı halinde İran’ın nasıl bir tepki vereceği sorusuna, “Bölgemiz çok hassas bir dönemden geçmekte ve barış, hoşgörü ve soğukkanlılığa ihtiyaç duymaktadır. Umarız krizin daha fazla kontrolden çıkmasına yol açarak bölge ve uluslararası toplum için ağır sonuçlar doğuracak girişimlerde bulunulmaz. Suriye’ye askeri müdahaleyi gündeme getiren ABD’li ve bazı Avrupalı liderlerin yeterince mantıklı davranabilmelerini ve BM Güvenlik Konseyi’nin bu konu hakkındaki görüşünü dikkate almaların umuyoruz” cevabını verdi.

“SURİYE İLE SINIRLI KALMAZ”

İran’ın tüm taraflarla diyalog içerisinde Suriye konusunda siyasi bir çözüme ulaşılması ve barışın sağlanabilmesi için çaba gösterdiğini belirten Arakcı, “Tüm tarafları Suriye’ye olası bir askeri müdahalenin tehlikeli sonuçlarının Suriye ile sınırlı kalmayacağı konusunda ciddi olarak uyarıyoruz” dedi.

Foreign Policy dergisinde yayınlanan “ABD’nin İran-Irak savaşında kimyasal silah kullanan Saddam Hüseyin’e yardım ettiğini kanıtlayan belgeler” hakkında da değerlendirmelerde bulunan Arakcı, şöyle konuştu:

“Bu deliller bizim için yeni bir şey değil. ABD ve batılı ülkelerinin İran-Irak savaşı sırasında Saddam Hüseyin’e sağladığı geniş yardımları biliyoruz ve bu konu hakkında çok sayıda belge var. Hatta bazı Amerikalı şirketler bu deliller sayesinde mahkeme yargılanmış ve ceza almıştır. Asıl mesele, ABD’nin hiçbir insani değere ve uluslararası anlaşmalara sığmayan ikili siyasetidir. ABD, kendi çıkarlarını koruduğu sürece teröristleri desteklerken, çıkarlarına ters düştüğünde ise onları saldırı gerekçesi olarak öne sürmektedir. ABD eğer menfaatlerini koruyorsa kimyasal saldırılar karşısında sessiz kalmakla yetinmemiş, bu saldırılara yardım etmiştir. Ancak menfaatlerine ters düşerse kimyasal saldırıları başka bir ülkeye saldırı gerekçesi olarak öne sürmektedir. Bugün Suriye’de yaşandığı gibi.”

İstanbul-Beyrut seferini gerçekleştiren Türk Hava Yolları (THY) uçağının iki pilotu, 8 Ağustos günü geç saatlerde Lübnan’ın başkenti Beyrut’ta kaçırıldı. Altı kişilik uçuş ekibini otele taşıyan aracı durduran silahlı saldırganlar, Kaptan Pilot Murat Akpınar ve İkinci Kaptan Pilot Murat Ağca’yı yanlarına alarak kayıplara karıştı. Başbakan Yardımcısı Bülent Arınç Lübnan’da kaçırılan THY pilotlarıyla ilgili olarak, “Güvenli bir şekilde arkadaşlarımıza ulaştık, nerede oldukları da az çok biliniyor. Hayatta olduklarını, huzur ve rahat içinde olduklarını biliyoruz” dedi.

 Eylemin sorumluluğunu "İmam Rıza'nın Ziyaretçileri" adlı grup üstlenmişti. Grup adına yapılan açıklamada, Türk pilotların, Suriye'de rehin tutulan 9 Lübnanlı karşılığında serbest bırakılacakları ifade edilmişti.

Konuyla ilgili; Suriye’de rehin alınan Lübnanlıların dosyasına bakan en yetkili isimlerden Şeyh Abbas Zuğeyb, Türkiye'ye ağır suçlamalarda bulundu.

Gazeteci İslam Özkan’ın konuyla ilgili röportajını yayınlıyoruz:

 “Lübnan’da kaçırılan Türkler ve Suriye’de kaçırılan Lübnanlılarla ilgili kiminle görüşeceğimiz konusunda yaşadığımız küçük bir tereddüdün ardından bu konuda en etkili ismin Yüksek Şii Konseyi üyesi ve Rehineler Dosyası Sorumlusu Şeyh Abbas Züğeyb olduğu kanaatine vardık. Kendisi Lübnan Şiilerinin en etkili kurumlarından biri olan Konsey’de rehineler dosyasından sorumlu olduğu gibi aynı zamanda amcasının oğlu, İzaz’da rehin alınan isimlerden biriydi. Dolayısıyla konuyla her anlamda güçlü ilişkisi olan bu isimle konuşmadan konuya ilişkin sağlıklı bir elde etmek mümkün değildi. Biz de kendisiyle konuyu ayrıntılı bir şekilde ele alan bir röportaj yaptık. 

Soru: Bu dosyayla ilgili gelinen son durumdan biraz bahseder misiniz? 

Cevap: Ben Yüksek Şii- İslami Konseyi’nin İ’zaz bölgesinde kaçırılan Lübnan Vatandaşları dosyasından sorumluyum, sorunu halletmek için Türkiye ve Lübnan yetkilileri arasında bir takım resmi görüşmeler devam etmekte. Bu müzakerelerin mutlu sona ulaşması konusunda umutluyuz. 

Soru: Biz Türk istihbaratından bir heyetin konuyla ilgili görüşmelerde bulunmak için Lübnan’a geldiğini duyduk. Acaba bu konuda bize bilgi verebilir misiniz?

 Cevap: Evet, Türk emniyet ve istihbarat yetkililerinden bir heyetin geldiği bilgisi doğru. Aynı şekilde Cumhurbaşkanları, Başbakanlar ve Dışişleri bakanları düzeyinde bağlantılar ve müzakereler yapılmaya devam ediliyor. Fakat üzülerek söylemeliyim ki bunlar geç kalınmış adımlar. Çünkü biz daha bu kaçırma eylemleri gerçekleşmeden, sürekli Türk yetkilileri, sorunun bu düzeye taşınabileceği ve dolayısıyla vakit geçmeden bir şeyler yapılması gerektiği konusunda uyarıyorduk. Zira, siyaseten bu tür eylemlere kesinlikle karşıyız. Bu tür eylemler ne dini, ne akli ve ne de örfi açıdan kabul edilecek bir şey değildir ve en basit tabirle, başkalarının hürriyetini elinden almaktır dolayısıyla asla tasvip edilemez. Evet bu konuda Türk yetkilileri sürekli uyardık. Çünkü biliyorduk ki daha önce kaçırılan Lübnanlıların sorununa ilişkin çözümün anahtarı Türk Hükümetinin elindedir. 

“LÜBNANLILARI KAÇIRANLAR TÜRKİYE’NİN GÖZETİMİNDE”

 Soru: Ama Türk yetkililer, Suriye muhalefetiyle bir alakalarının olmadığını, en azından Lübnan vatandaşlarını kaçıran grup üzerinde bir etkilerinin olmadığını söylüyor. 

Cevap: Bizce bu iddialar geçerliliğini ve gerçekliğini yitirmiş iddialar... Türkiye-Suriye sınırına gittiğinizde o bölgede kimin hakim olduğunu görürsünüz. O bölgeler tamamen Türk istihbaratının ve hükümetinin gözetim ve denetimi altında. Ve Türk hükümeti bu konuda her türlü desteği vermekte. Kaçırma olayını gerçekleştiren grupların temsilcisinin, Lübnanlı yetkililerle Türk istihbaratının gözetimi altında Türkiye topraklarında görüşmeleri, bu söylediğimizin açık bir ispatı değil mi? Biz Türk yetkililere sesleniyoruz, lütfen insanların düşünce ve duygularıyla oynamasınlar. 

Soru: Ama Türk yetkililer diyor ki, yüzden fazla silahlı grup Suriye’nin çeşitli bölgelerine dağılmış durumda ve bunların hepsi bizim kontrolümüzde değil... 

Cevap: Evet biz de orada bulunan bütün grupların böyle olduğunu iddia etmiyoruz. Aksi takdirde Suriye sorununun çözüm anahtarı Türklerin elinde olurdu ki böyle değil. 

Soru: Peki neye dayanarak kaçırma eylemini yapanların Türkiye’yle ilişkili olduğunu söylüyorsunuz? 

Cevap: Lübnanlıları kaçıran grubun Türkiye’nin gözetim ve denetimi altında olduğunu biliyoruz. 

Soru: Hangi grup bu? 

Cevap: Sözde “Kuzey Suriye Fırtınası” isimli grup.. Ama ben şimdi ona “Güney Türkiye Fırtınası” diyorum. 

Soru: Bu grup Özgür Suriye Ordusu’na mı bağlı, yoksa başka gruplara mı? 

Cevap: Hayır bunlar, Türk istihbaratının gözetimi altında. Bunun en açık kanıtı “İZAZ” denen ve bu grubun hâkimiyeti altında bulunan bölgeye, sadece Türk hükümetinden resmi olarak izin alan kimselerin girebiliyor olmasıdır. Yani oraya giden gazetecilerin pasaportlarına Türkler mühür vuruyor. Aynı şekilde bir ara kaçırılan vatandaşlarımızın aileleri, rehinelerle görüşmek için oraya gittiklerinde görüşmeler Türk yetkililerin denetiminde gerçekleşmişti ve Suriye’ye girerken Türklerin pasaporta vurdukları mühürle girmişlerdir. Dolayısıyla Türkiye’nin onlarla herhangi bir ilişkilerinin olmadığı boş ve anlamsız bir iddiadan başka bir şey değildir. Tam aksine çözümün anahtarı Türklerin elindedir ve onların ailelerine dönmesi, ancak Türklerin iradesi ve kararıyla olacaktır. 

“BU NOKTAYA GELMESİNE TÜRKİYE VESİLE OLDU”

 Soru: Acaba yapılan müzakerelerle ve gelinen noktada sorunun çözümüne ve kaçırılanların serbest bırakılmasına yaklaşıldığını söyleyebilir miyiz? 

Cevap: Cumhurbaşkanlığından başlayarak en yükseğinden en aşağısına kadar çeşitli düzeylerde gerçekleştirilen görüşmeler ve müzakereler neticesinde ve bilahare son gelen heyetinden ardından, çözüme çok yaklaştığımızı söyleyebilirim. 

Soru: Bu bir tahmin mi yoksa bunu somut bir takım gelişmelere dayanarak mı söylüyorsunuz?

Cevap: Artık olayın ciddiyetinin fark edildiğini düşünüyorum. Ben burada Sayın Erdoğan ve hükümetine sesleniyorum: Bu konuda ihmale yer yok ve ciddiyetin ön plana çıkması gerekiyor. Bu iş ne kadar ihmal edilir ve geciktirilirse, insanların size menfi bakışları da o kadar derinleşecektir. Gerçi ben, Türk halkının Lübnan ile ilişkilerinin olumsuz yönde ilerlemesine rıza göstermeyeceğine can-ı gönülden inanıyorum. Biz de kesinlikle böyle bir şeyi istemeyiz. Daima karşılıklı saygı ve hoş görüye dayalı kardeşçe ilişkiler içinde olmaktan yanayız. Bir sorun olursa iyi niyet ve diyalog yoluyla bunların çözülebileceğini düşünüyoruz.

Türkiyeli yetkililer, vatandaşlarının durumunu çok önemsediklerini vurguladılar, biz de onlara bizim de vatandaşlarımızın konumunu önemsediğimiz cevabını verdik. 

Soru: Türk yetkililer, müzakereleri kiminle yaptılar ve ne istediler? 

Cevap: Lübnan yetkilileriyle görüştüler. Ve kaçırılan Türklerin serbest bırakılması için çaba gösterilmesini istediler. Lübnan yetkililerinin tavrı ise, çok netti. Türk yetkililerin istediği yönde çaba gösterebileceklerini ancak Türklerin de bunun karşılığında İ’zaz bölgesinde kaçırılan Lübnanlıların serbest kalması ve söz konusu dosyanın kapatılması yönünde ciddiyet göstermesi gerektiğini ifade ettiler. Çünkü bu olayın yaşanmasına birinci kaçırma olayı zemin hazırlamıştır. Evet biz inancımız ve prensiplerimiz gereği Lübnan’da yaşanan bu kaçırma eylemini kınıyoruz. Ama ondan önce de Türkiye hükümetini kınıyorum. Çünkü olayın bu aşamaya gelmesine ve böyle girift bir noktaya taşınmasına onlar vesile oldular. Eğer onların gözetiminde bulunan malum gruplar Suriye’de bu eylemi gerçekleştirdiklerinde, bizim çağrılarımıza kulak verip zamanında bu işe el koysalardı ve çözüm anahtarı ellerinde olduğu halde “Bu iş bizi ilgilendirmiyor” demeselerdi sorun zamanında çözülürdü, hiç bir Türk vatandaşı da herhangi bir sıkıntıya maruz kalmazdı, kimsenin de burnu kanamazdı. 

Soru: Yani Lübnanlılar konusunda Türk yetkililer size hiçbir olumlu karşılık vermediler mi?

Cevap: Hayır, hayır. Bilakis Onların yaptığı resmi açıklamalar, tamamen Lübnanlıların duygularıyla oynamak, alay etmek gibi bir şeydi. 

Soru: Peki neden bunu yapsınlar? Neyi amaçlıyor olabilirler ki? 

Cevap: Gerçekten neden böyle yaptıklarını biz de anlamış değiliz. Acaba bunu Suriye’den mesela bazı tavizler almak için mi yaptılar? Suriye’nin bundan dolayı bir tavize yanaşacağına ben ihtimal dahi vermiyorum. Çünkü konu Türkiye’yi ilgilendiren, onun için önem arz eden bir şey değil ki. Veya başka bir sebep mi söz konusu? Şimdiye kadar bize bir tane dahi geçerli veya geçersiz bir sebep söylemiş değiller. 

Soru: Peki Türk pilotların kaçırılmasının bu sorunun çözümüne katkı sağlayabileceğini düşünüyor musunuz? 

Cevap: Maalesef evet. Maalesef diyorum, çünkü biz başından beri durumun bu noktalara gelmemesi için Türk yetkilileri ısrarla uyardık. Ama onlar bu uyarılara kulak tıkadılar. Dedik ki sizin yardım ettiğiniz ve koruduğunuz kimselerin bu yaptıkları, Lübnanlıların hürriyet ve onurlarıyla oynamaktır. Lübnan ve Lübnanlılar, hatta hiçbir insan kendi haysiyet ve onurlarıyla oynanmasına, haklarının çiğnenmesi izin vermez. 

Tekrar ediyorum, maalesef ama maalesef Türkiye hükümeti, yaptığı hatalarla bu sorunun çözümü için böyle tasvip edilemez bir yoldan başka bir seçenek bırakmadı.

 “TÜRK HALKI HÜKÜMETE BASKI YAPSIN”

Soru: Acaba sizce, adam kaçırmanın şer’i ve dini bir ruhsatı olabilir mi? 

Cevap: Hayır kesinlikle ... Bu iş ne aklen ne dinen, ne örfen ve ne de kanunen, doğru ve kabul edilir bir şey değildir. İnsanları hürriyetini elinden almak kimsenin hakkı değildir. 

Soru: Yani siz Türk pilotların kaçırılması olayına kesinlikle karşısınız, öyle mi? 

Cevap: Tabi ki öyledir. Ama ondan önce bir yıldan fazladır, esarette bulunan Lübnanlı vatandaşlarımızın kaçırılmasına karşıyım ve yapanları kınıyorum. Ama maalesef bizim dışımızdakiler, sıra kendi vatandaşlarının başına gelenlere gelince, sesleri çıkmaya ve bunu bir insanlık sorunu olarak gündeme taşımaya çalışıyorlar, ama buna vesile olanlara, zemin hazırlayanlara ses çıkarmıyorlar. 

Soru: Acaba bunu başka bir yolla çözmek mümkün olamaz mıydı? 

Cevap: Bizce maalesef başka bir çözüm yolu bırakmadılar. Yani bunca zaman içinde Lübnan halkının ve esir ailelerin onur ve haysiyetleriyle bu denli oynanması ve aşağılanmaları ve bir türlü çözüme yaklaşmamaları bu insanlardan bazılarını bu yanlış yönteme itti maalesef. 

Soru: Acaba kaçırılan Türk ve Lübnanlıların sağlık durumlarıyla ilgili bir bilgi elde edebildiniz mi? 

Cevap: İ’zazda ve Türklerin denetiminde olan bölgedeki rehine olarak tutulan Lübnanlıların hakkında dört aydan fazla sağlıklı bir bilgiye sahip değiliz. Sadece Türk yetkililer ara sıra sorulduğunda hayatta olduklarını ve durumlarının iyi olduğunu tekrarlıyor. Başka da bir şey söyledikleri yok. 

Türk Pilotlarıyla ilgili ise biz hala onlara ulaşmış değiliz. Ancak ben geçenlerde verdiğim bir mülakatta da söylediğim gibi, söylediklerimi burada da tekrarlıyorum. Ben bizzat görevim icabı onlara ulaşmaya gayret edeceğim. Ve serbest bırakılmaları için hiçbir ön şart gözetmeden uğraşacağım. Çünkü düşüncemiz, prensiplerimiz, ahlakımız, iftihar ettiğimiz Lübnanlılığımızın bize yüklediği bir sorumluluk olarak bunu yapacağım. 

Elbette buna mukabil Türk hükümetinden değil (çünkü bir yıldır onlara derdimizi bir türlü dinletemedik), sadece hamiyet sahibi Türk halkından isteğimiz, suçsuz günahsız Lübnan vatandaşlarının serbest kalmaları için çaba göstermeleridir. Hükümetlerine baskı yapsınlar. Çünkü onların ziyarete gitmek ve dönmek için, Türkiye topraklarını kullanmaktan başka bir suçları yoktu. 

HİZBULLAH İLİŞKİSİ VAR MI 

Soru: Sizce Türk pilotları kaçıranların Şii olduklarını söyleyebilir miyiz? 

Cevap: Bu aşamada kesin bir şey söylememiz mümkün değil. 

Soru: Bir de İzaz’daki Suriyeli rehinecilerin, Suriye hapishanelerinde tutuklu 220 kadının tutuklunun serbest bırakılması yönünde talepleri olduğu iddiaları var… 

Cevap: Evet bu talepleri vardı. Ama takdir edersiniz ki bu vatandaşlarımızın ne muhalifler ve ne de Suriye rejimiyle müspet veya menfi hiçbir ilişkileri yoktu. Ama buna rağmen biz, Suriye rejiminden istenen esirlerin serbest bırakılması yönünde ricacı olduk. Onlara ulaştırılan beş yüze yakın isimden 150 civarında tutuklunun hapishanelerde olduğu tespit edildi ve bunların bir kısmı serbest bırakıldı. Ama yine de bu sözde “Kuzey Fırtınası” isimle grup sözünü tutmadı ve Lübnanlıları bırakmadı. Bu da onların nasıl kimseler olduklarını ve en insani girişimlere dahi ne kadar kapalı olduklarını ortaya koymaktadır. 

Soru: Türkiye’de bazıları, Türk pilotları kaçıranların Hizbullah ile bağlantılı olduklarını ve Hizbullah’ın onların üzerinde yeterli bir etki ve nüfuza sahip olduklarını ileri sürüyor. Veya İ’zazda kaçırılan Lübnanlıların Hizbullah üyeleri oldukları söyleniyor.. 

Cevap: Hayır, kesinlikle aralarında herhangi bir organik bağ bulunmamakta... Bu gerçekten kuru bir iddiadan başka bir şey değil. Ben baştan beri söylüyorum. Bunlar, kendi halinde normal vatandaşlarımızdır. Bir tanesi, açık kalp ameliyatı geçirmiş, kalp pili taşıyan birisi. Diğerlerinin de çoğu hasta ve zaten yaşları da Hizbullah’ın aktif bir elemanı olmaya müsait değil; hepsi 45-50 yaş sınırında bulunan insanlar. 

Türk pilotları kaçıranların Hizbullah’la ilişkisine gelince, benim bildiğim kadarıyla onların da Hizbullah’la organik bir bağları yok. Bu konuda ileri sürülebilen tek gerekçe, kaçırılma olayının Hizbullah’ın kontrolü altında bulunan bölgede gerçekleşmiş olması... Evvela şunu söylemem gerekir ki bölgenin emniyetinden Hizbullah değil, Lübnan emniyet güçleri sorumludur. Kaldı ki daha birkaç gün önce aynı bölgede, büyük bir patlama gerçekleşti ve birçok suçsuz insanın şehid olmasına yol açtı. Bu da Hizbullah’ın kontrolü altındadır dedikleri yerde değil miydi? Dolayısıyla bunlar dayanaksız ve abes iddialardır. Ben de aynı bölgede yani Dahiye’de yaşıyorum. Hizbullah’tan, güvenlik güçlerinin görevini yerine getirmesini bekleyemeyiz. Hizbullah’ın bölgede olan biten her şeyden önceden haberdar olmadığının en büyük kanıtı, onca suçsuz insanın ölümüne yol açan patlamadır. Her şey Hizbullah’ın kontrolü altında olsaydı bu patlama gerçekleşmezdi. Ve üzülerek söylemem gerekir ki Türk hükümeti böyle cani teröristlere destek vermektedir.

 DAVUTOĞLU’NUNKİ BOŞ İDDİA 

Soru: Ama sayın Davutoğlu, kendilerinin Nusra Cephesi veya El-Kaide’ye hiçbir destek vermediğini, zira onları Suriye devrimine ihanet edenler olarak gördüklerini ifade etti.

 Cevap: Bizce bu, kuru ve boş bir iddia... Eğer böyleyse neden Türkiye, Suriye sınırını ardına kadar açık tutuyor? 

Soru: Sınırı özgür Suriye ordusu için açık tuttuklarını el Kaide’ye ise destek vermediklerini söylüyorlar. 

Cevap: Hayır, bizce bunlar boş laflardır ve kabul edilecek bir yanı yoktur. Ben buradan Sayın Erdoğan ve Hükümetine sesleniyorum. Şunu bilin ki bu teröristlere verdiğiniz destek çok geçmeden kendi aleyhinize dönecektir. Onların kimseye saygısı yoktur. Onlar, kendilerine yardım için uzanan elleri dahi keserler. Türkiye’deki birçok patlama ve cinayetlerde de onların eli vardır. Onlara destek vermek, tıpkı kendisini öldürmek isteyen kimsenin eline zehir vermesi veya eline silah tutuşturması gibi bir şeydir. Maalesef Sayın Erdoğan’ın siyaseti, halkları düşmanlığa sevk edecek hatalı bir siyasettir. Bu yüzden siyasetlerini yeniden gözden geçirmelidirler. Milletine düşman değil, dost kazanmanın yollarına bakmalılar. 

Soru: Türk yetkililere mesajınızı ilettiniz. Ama Türk halkına da eğer söyleyeceğiniz bir mesaj varsa, bu vesileyle iletebilirsiniz. 

Cevap: Ben sözlerimin satır aralarında da söyledim ki biz Türk halkıyla karşılıklı saygı ve sevgiye dayalı ilişkilere sahip olmak istiyoruz. Aynı şekilde Türk hükümetiyle de… Bir yıldan fazladır bize bir çok sıkıntı yaşatmalarına rağmen, yine de ilişkilerimizin normale dönmesini, karşılıklı saygı esasına dayalı bir ilişki olmasını arzuluyor ve kalbimize bu arzunun gerçekleşmesine açık tutuyor, dostluk elini onlara uzatıyoruz. Hz. Ali’nin de (a.s) buyurduğu gibi insanlar bizim ya dinde kardeşimiz, ya da insanlıkta eşimizdirler. Biz böyle düşünüyoruz, bizim hakkımızda da böyle düşünülmesini arzuluyoruz. Size de bu mülakattan dolayı teşekkür ediyor, sağlık ve afiyet diliyoruz.

İran Dışişleri Bakanlığı Sözcüsü Abbas Irakçi, Suriye’ye askeri müdahale konusunda ki açıklamalara ve ABD'nin Akdeniz’e savaş gemisi göndermesine tepki gösterdi. Suriye’ye askeri müdahale için ‘uluslararası izin yok’ diyen Irakçi, “Yapılan kışkırtıcı açıklamalar veya bölgeye savaş gemisi gönderilmesi, sorunun çözümüne yardımcı olamayacak ve bölgedeki durumu daha da tehlikeli bir hale getirecektir” dedi.

RUHANİ KİMYASALI KINADI

İran’ın yeni Cumhurbaşkanı Hasan Ruhani, Suriye’de kimyasal silahla insanların öldüğünü ilk kez doğruladı. Ruhani, “Suriye’de birçok masum insan, kimyasal maddelerle yaralandı veya şehit oldu. Bu talihsizliktir. Kimyasal silahların kullanılmasını tamamen ve kuvvetle kınıyoruz” dedi. İmam Humeyni'nin türbesini ziyaret ettiği sırada açıklama yapan Ruhani, İran-Irak Savaşı sırasında da kendilerinin kimyasal saldırıya maruz kaldığını hatırlattı.

Ruhani, Suriye'de kimyasal silahı kimin kullandığından ise bahsetmedi. İran Dışişleri Bakanlığı daha önce Suriye'de kullanılan kimyasal silahların ancak muhalifler tarafından kullanılmış olabileceğini açıklamıştı.

Suriye'nin başkenti Şam'da binden fazla insanın ölümüyle sonuçlanan kimyasal silah saldırısıyla ilgili olarak Rusya da Suriye muhalefetini suçlamıştı.

Cumhurbaşkanı Ruhani, herhangi bir tarafı suçlamazken Dışişleri Sözcüsü Irakçi, saldırının arkasında Suriyeli muhaliflerin olduğunu söyledi.

Mısır, Suriye, Libya, Irak ve Tunus'un durumu şu açık gerçeği bağıra bağıra ortaya koyuyor: ABD'nin ve Batı'nın ipiyle asla kuyuya inilmez. Bundan da ötesi onların bir şekilde çevresinde bulunduğu kuyuya da inmemek lazım. İlk yapılması gereken onları uzaklaştırmak.

Bu ülkelerdeki devrimlerin en büyük yanlışı bir şekilde ABD ve Batı'ya güvenmek veya en azından mesafeli olmamak. Hal bu ki bütün sorunların onlardan kaynaklandığı konusunda da herkes hemfikir.

Suriye muhalefeti ve Türkiye, Suriye konusunda Batı'ya güvenmese silahlı mücadeleye girişmezdi. Çünkü onların silah ve hava gücü desteği olmadan militarist yapısıyla öne çıkan ve Alevilerin, Gayri Müslimlerin ve laik Sünni kesimin desteğine sahip bir düzenin devrilmesi imkansız. Bunu tahmin etmek için dahi olmaya da hiç gerek yoktu.

ABD ve Avrupa yani Batı, Suriye muhalefetini destekledi tabi ki ama yeterli olmayacak kadar! Çünkü onların istediği Suriye muhalefetinin güçlü ve diri kalması ama sadece bu kadar. Çünkü en ideal durum iki tarafın da biri birine zarar verebilecek güçte olmasıdır.

Onlar için Sünni, Alevi, muhalif veya muvafık fark etmez, önemli olan İslam dünyasının birikim ve kaynaklarının tükenmesi ve kendilerine karşı zaafiyet içine girmesidir. Böylece İsrail'in güvenliği de sağlanmış olur.

Mısır'da İhvan-ı Müslimin gerçi ABD ve Batı'ya bağımlı bir hareket değil ama yine de onların icazetinden de kendini tamamen azade görememiştir. İhvan-ı Müslimin Türkiye'deki AK Parti hükümetini kendine örnek almakla büyük hata etmiştir. Mısır'ın şartları Türkiye'den çok farklıdır. İhvan'ın kendisi de AK Parti'den çok farklıdır. İslamcılıkla muhafazakarlık aynı şeyler değildir. Birinde asıl olan geçinmek diğerinde ise döndürmek, değiştirmek yani devrimci anlayıştır. Devrimci İslamcı düşüncenin ise temelinde emperyalizmle muhalefet vardır. Bu esastan uzaklaşan İslamcı bir hareket içi boşaltılmış ve anlamsızlaşmış olur. Bu içi boşaltılmışlığın da halk kitleleri nezdinde çok ciddi kaşlığı vardır.

Batı'ya elini veren kolunu kurtaramaz ve nitekim kurtaramıyor da. Bunlardan gelen Allah'tan gelsin demek ve sıkıntıları göze alarak uzun vadeli maslahatları kısa vadeli sıkıntılara tercih etmek lazım.

Baktığımızda öze dönüş hareketi olarak gerçekleşen hiç bir devrim ABD ve Batı ile iyi geçinerek bir mesafe kaydedememiştir. Bu naçizane benim gözlemlediğim kadarıyla hem İslam dünyası hem de diğer anti emperyalist ülkelerde böyledir.

Bir şekilde dönüp dolaşıp Batı'nın dümen suyuna girdiğinizde sizden öncekilerle bir farkınız kalmaz. Onlar namaz kılmazdı ama siz kılıyorsunuz. Onlar milli ve batılı değerlerle halka hitap ediyordu siz dini manevi değerlerle... Sonuçta ana rolünüz aynı. Yani emperyalizmin, hakim olan küresel değerlerinin belirlediği yol haritasına tabi olmak zorunda kalıyorsunuz. Liberal ahlak, siyasi uyumluluk, İsrail'in hakimiyetine (bağırıp çağırsanız bile pratikte) saygı, kapitalist ekonomi sistemi...

Maalesef Batı bizimle oynadığı her satrançta bizi şah mat edecek kadar akıllı. Bu gerçeği kabul etmek zorundayız. Biz oyununun acı sonuçlarını yaşamadın olayın boyutlarını göremiyoruz. İstediğiniz kadar aksini iddia edin vaki olan gerçek apaçık ortada.

Onlar açısından İslamcının da laikin de kanı aynı değerde. Onlar akan her kanı kendi kâr hanesine yazıyor. Bizler ise her birimiz bir cepheden bakıp karşımızdakinin kanının değersiz olduğunu düşünüyoruz. Temel sorun bu zaten. İnsanlarımız ister laik ister İslamcı ister Alevi ister Sünni bizim gözümüzde aynı değerde değil. Bu bizim katmerli cehaletimizin tezahürüdür.

Sadece ekonomisi, teknolojisi, bilimi zayıf değiliz, aynı zamanda bilinç seviyesi de düşük bir topluluk olarak kalakaldık. İslam hakkındaki tasavvurumuz bile olması gerekenin çok altında. Böyle olmasa idi bir kısmımız tekbirlerle baş keserken diğer bir kısmımız da laiklik kisvesi altında kendi dinimize düşman kesilmezdik.

İlginçtir ki bu iki kesimin dışında kalanlar da "dilsiz şeytan" olmakla suçlanıyor.

Irak'ta El-Kaide terörü yüzlerce insanı kadınlı erkekli çocuklu büyüklü her gün katlediyor. Mısır'da ordu, Batı'ya dayanarak kendi halkını katlediyor. Tunus'ta hala istikrardan bir haber yok. Suriye zaten kan gölü. (Daha ayaklanmalar yeni başladığında silahlı mücadelenin Suriye'yi dipsiz bir karanlığa doğru götüreceğini kesin bir dille yazmıştık. Hatta Türkiye bu işe müdahil oluyorsa Batı'ya güvenerek değil kendi gücüne güvenerek bunu yapmalı ve eğer bu güce sahip değilse bu vebale girmemeli demiştik.)

Özetle hal-i pür melalimiz şundan ibarettir:

Dini gruplar kendini Allah'ın yeryüzündeki tek hak ve haklı güruhu ve Allah'ı da kendi taraflarında cephe almış eli kanlı bir kabile reisi olarak gördükleri sürece İslam dünyasına barış gelmez. Çünkü Batı'nın da tek kozu bu cahil düşünce tarzını kullanmaktır.

İslam beldeleri olan Mısır, İran ve Suriye'ye seferler düzenleyen Yavuz'un değil bütün insanlığa gönlünü açan Mevlana'nın torunları olma liyakatine yükselmediğimiz sürece ya katil ya maktul olmaya mahkumuz.

http://twitter.com/ErsanBaydemir

İbn Hanbel'in Müsned'inin üstün özelliklerinden biri, Peygamber'in (s) Ehl-i Beyt'inin menkıbeleri hakkındaki dikkat çekici hadislerin bu kitaba emanet edilmiş olmasıdır. Şia bakışaçısının birçok meselede sahihlik mührü vurduğu rivayetler Ahmed'in Müsned'inde diğer hadis külliyatlarıyla karşılaştırıldığında o kadar barizdir ki şarkiyatçıları bile şaşırtmış ve onları bunun sebebini araştırmaya sevketmiştir. 

 Ahmed b. Hanbel, Ehl-i Sünnet'in meşhur dört fıkıh okulundan birinin kurucusu ve önderidir. Onun Kitabu'l-Müsned'i de Sünnilerin en kapsamlı ve en eski külliyatlarından biri sayılmaktadır. 

ÖZET

Ahmed b. Hanbel, Ehl-i Sünnet'in meşhur dört fıkıh okulundan birinin kurucusu ve önderidir. Onun Kitabu'l-Müsned'i de Sünnilerin en kapsamlı ve en eski külliyatlarından biri sayılmaktadır. Yaklaşık otuz bin hadis içeren ve telif zamanı bakımından Ehl-i Sünnet'in sıhah-ı sittesinden (altı sahih) önce olan bu kitap, daima Sünnilerin önemli hadis kaynaklarından olmuştur ve olmaya devam etmektedir. İbn Hanbel'in Müsned'inin üstün özelliklerinden biri, Peygamber'in (s) Ehl-i Beyt'inin menkıbeleri hakkındaki dikkat çekici hadislerin müellifini o kitaba emanet etmiş olmasıdır. Şia bakışaçısının birçok meselede sahihlik mührü vurduğu bu rivayetler Ahmed'in Müsned'inde diğer hadis külliyatlarıyla karşılaştırıldığında o kadar barizdir ki şarkiyatçıları bile şaşırtmış ve onları bunun sebebini araştırmaya sevketmiştir. Bu makalenin yazarı bu açıdan Ahmed'in Müsned'ini ve müellifin şahsiyetini ele almış ve bu büyük mecmuada hızlı bir gezintiyle o hadislerden örnekleri kısa izahlar eşliğinde arzetmiştir.

GİRİŞ

Ebu Abdullah Ahmed b. Muhammed b. Hanbel Şeybani'nin1 (hicri 164-241 / miladi 780-855) eseri el-Müsned2 Ehl-i Sünnet muhaddislerden geriye kalmış ve elimize ulaşmış en kapsamlı, en büyük ve en eski hadis koleksiyonlarından biridir. Bu kitap telif edildiği zaman itibariyle Ehl-i Sünnet'in bilinen altı sahihinden öncedir. Çünkü bu altı koleksiyonun müellifinin ilk ismi, yani Muhammed b. İsmail Buhari hicri 256 yılında vefat etti ve sonuncusu olan Ahmed b. Şuayb Nesai de hicri 303 yılında dünyaya gözlerini yumdu.

Ehl-i Sünnet âlimleri tarih boyunca hep Ahmed'in Müsned'ine yöneldiler ve onu övmekten hiç geri durmadılar. Bunların arasında Hafız Ebu Musa Medini (vefatı hicri 581) şöyle der:

“Bu kitap hadis araştırmacıları için büyük bir kaynak ve sağlam bir başvuru merciidir. Onun müellifi kitabı çok sayıda hadis ve bol miktarda rivayet arasından ayıklamış ve insanlar münakaşa sırasında sığınsınlar, ona istinat etsinler diye kılavuz ve dayanak yapmıştır.”3

Şemsuddin Muhammed b. Ahmed Zehebi (vefatı hicri 748) şöyle der: “Bu kitap en fazla Nebevi (s) hadise sahip olan kitaptır. Sahihliği ispatlanmış ama onda mevcut bulunmayan hadis çok azdır.” Yine şöyle der: “... Müsned'in bahtiyarlıklarından biri de, sâkıt olmuş haberin en az bulunduğu kitap olmasıdır.”4

İbn Cezeri (vefatı hicri 833) şöyle der: “Yeryüzünde ondan daha üstün bir hadis kitabı rivayet edilmemiştir.”5 Taceddin Sübki şöyle der: “Bu kitap, bu ümmetin sütunlarından biridir.”6

İbn Hacer Askalani, el-Bezzar'ın Tecridu Zevayidi Müsned kitabı hakkında şöyle yazar: “Eğer Ahmed'in Müsned'inde bir hadis varsa onu diğer müsnedlerle ilişkilendirmeyiz.”7

Heysemi Zevayidu'l-Müsned'de görüşünü şöyle açıklar: “Ahmed'in Müsned'indeki sahih hadisler, diğer sahih hadislerden çok daha sahihtir.”8

Celaleddin Suyuti, sözkonusu kitabın tüm rivayetlerini makbul bulmuş ve şöyle demiştir: “Onun zayıf hadisleri bile hasene9 yakındır.”10

Bu sözlerde bir miktar abartı bulunsa bile bu kitabın Sünniler nezdindeki konumunu göstermektedir.11 Âlimlerin, bir kısmına yer verilen övgü dolu sözlerine ilaveten eldeki başka bilgiler de şunu göstermektedir: Geçmişte, hadis arayanlar daima bu kitabı hadis erbabı üstatlarının huzurunda kıraat ederdi. Bazen de bu işi mukaddes mekanlarda yerine getirirlerdi. Nitekim dokuzuncu yüzyılın ilk yarısında bir grup, sözkonusu kitabı Mescidu'l-Haram'da Şemsuddin Muhammed b. Muhammed Cezeri'nin huzurunda okumuş ve hicri 828 yılının Rebiülevvel ayında kıraatını tamamlamıştı.12 Yine şöyle anlatılır: “Hicri onikinci yüzyılda (miladi onsekizinci) bir grup dindar, Peygamber'in (s) kabrinin kenarında 56 mecliste bu kitabı okumayı tamamladı.”13 İşte bu önem nedeniyledir ki âlimler onun hakkında çok sayıda kitap ve eser kaleme almış, bu kitaptan seçkiler hazırlamışlardır.14

Sözkonusu kitabın üstün özelliklerinden, hatta belki de ayrıcalıklarından biri de, müellifin Allah Rasülü'nün (s) Ehl-i Beytine ait menkıbeler hakkında dikkat çekici hadisler nakletmiş olmasıdır. Halbuki pek çok mesanid, sıhah ve sünen yazarı bu hadisleri rivayet etmemişler veya çok az rivayet etmişlerdir. Anlaşılan o ki, bu hadisleri nakletmesi nedeniyle kötü niyetliler Mütevekkil nezdinde onun dedikodusunu yapmışlar ve sonuçta da evi, Alevileri desteklediği suçlamasıyla halifenin memurları tarafından teftişe uğramıştır.15

Ahmed b. Şuayb Nesai'nin Emirülmünin Ali b. Talib'in özelliklerini anlatan bir kitap hazırlamak için Ahmed b. Hanbel'in rivayetlerinden çoğundan yardım aldığı meşhurdur.16 Hulasa, Ahmed'in Müsned'inde, Şia'nın birçok meseledeki görüşünü doğrulayan rivayetler, Ehl-i Sünnet'in diğer hadis koleksiyonlarıyla mukayese edildiğinde o kadar dikkat çekicidir ki şarkiyatçılar bunun sebebini bulmaya koyulmuş, Ahmed'i bir yana, Buhari ve Müslim'i de diğer yana koyup karşılaştırırken şöyle demişlerdir: Buhari ve Müslim Abbasilerden korktukları için bu hadisleri nakletmekten kaçındılar. Ama Ahmed, cesur ve güçlü bir psikolojisi olduğundan Ali'nin ve Ehl-i Beyt'in [aleyhimüsselam] faziletlerine özgü hadisleri nakletmekten korkmadı.17

İbn Hanbel, Peygamber (s) ailesinin faziletlerini kitaplarında açıkladığı gibi, çağdaşlarıyla karşılaştığında da daima bu ailenin faziletlerini dile getiriyordu. Bütün sahabeyi büyük kabul etmesine ve onlara kötü söz söyleyeni İslam dininden saymamasına rağmen18 Peygamber (s) ailesinin düşmanları karşısında, özellikle de bu aileye düşmanlıkta elinden geleni ardına koymayan Mütevekil Abbasi'ye karşı bu ailenin üstünlüklerini sert biçimde savunuyordu. Ahmed'in oğlu Abdullah şöyle anlatır:

“Bir gün babamın karşısına geçip oturmuştum ki Kerhilerden19 bir grup geldi. Ebubekir, Ömer, Osman ve Ali'nin halifeliği hakkında epeyce konuştular. Babam ayağa kalktı ve onlara dönerek şöyle dedi: Ey hazirun. Ali ve hilafet hakkında çok fazla şey söylediniz. Ama bilin ki hilafet Ali'ye değer kazandırmadı, aksine Ali hilafete kendi değerinden çok şey kazandırdı.”20

İbn Ebi'l-Hadid, Ahmed'in bu sözü üzerine şöyle der: “Mezkur sözün anlamı, halifelerin kendilerini hilafetle donattıkları ve hilafetin onların eksikliklerini giderdiğidir. Fakat Ali'de hilafetle telafi edilecek herhangi bir eksiklik yoktur.”21

Yine sözkonusu Abdullah, babasının şöyle söylediğini işittiğini nakletmektedir: “Fazilette hiçbir sahabeye ait rivayetin Ali'ninki kadar sahih senedi yoktur.”22

Aynı şekilde şöyle der:

Babama sordum: “Sahabenin fazileti hakkında inandığın şey nedir?” Cevaben dedi ki: “Hilafette Ebubekir, Ömer ve Osman hepsinden üstündür.” Dedim ki: “Peki ya Ali?” Cevap verdi: “Ey oğul! Ali b. Ebi Talib, hiçkimseyle mukayese edilemeyecek bir ailedendir.”23

Ahmed'in talebelerinden biri şöyle anlatır:

Ahmed b. Hanbel'in yanındaydım. Biri ona dedi ki: “Ey Abdullah, 'Ali dedi ki: Ben cehennemi taksim edenim' hadisi hakkındaki düşüncen nedir?” Ahmed şöyle cevap verdi: “Hangi sebeple buna inancın yok? Peygamber'in (s) Ali'ye şöyle buyurduğu bize nakledilmedi mi: Seni sadece mümin olmayan sevmez ve sana münafıktan başkası düşmanlık etmez.”

Dedim ki: Evet

Dedi ki: Müminin yeri neresidir?

Dedim ki: Cennet.

Dedi ki: Münafığın yeri neresidir?

Dedi ki: Cehennem.

Dedi ki: Öyleyse Ali cehennemin taksim edicisidir.24

Ahmed, bu konuda, Ali ve evlatlarının faziletlerini ve menkıbelerini rivayet eden, onları sevip sayan ama Ebubekir'in makamını üstün gören üstadı Şafii'ye benzemektedir.

Ahmed'e Ali ve Muaviye'nin savaşını sorduklarında şöyle dedi: “Onlar hakkında iyi bir haber veremeyeceğim.”25 Fakat fıkhi mütalaa alanında Ali'yi hakka yakın kabul etmektedir. Mesela onun yanında Şafii'yi Şia olmakla suçlayıp “O, bâğilerin (sapkın isyancılar) ahkamını Ali'nin Muaviye ve Hariciler ile savaşından çıkarmaktadır.” dediklerinde Ahmed şöyle cevap verdi: “Sahabe arasında Ali, muhaliflerin isyan ve hurucuna maruz kalmış ilk önderdir.”

Bu cevapla aslında bâğilerin hükmünün Ali'nin Muaviye ile savaşından çıkarılmasının Şafii'yi sorgulamaya sebep olamayacağı açıklanmakta ve Şafii ile onu sorgulayanlar arasında yaptığı değerlendirmeyle zımnen Muaviye'nin bâği olduğuna hükmetmiş olmaktadır. Aslında bu hüküm, Peygamber'in (s), Yasir'in oğlu Ammar'a söylediği şu söze dayanmaktadır: “Seni bâği bir topluluk katledecek”26 Bildiğimiz gibi Muaviye'nin ordusu Ammar'ı öldürdü ve sonuçta bu Nebevi (s) hadis-i şerifin yardımıyla Ali ve Muaviye'nin savaşında bâğinin anlamı ortaya çıkmış oldu.27

Ahmed'in masum imamlardan dördü ile, yani İmam Kazım (vefatı hicri 183), İmam Rıza (vefatı hicri 203), İmam Cevad (vefatı hicri 220) ve İmam Hadi (vefatı hicri 254) ile çağdaş olduğunu hatırlayalım. Ravzatu'l-Cennat sahibi, Deylemi'nin İrşadu'l-Kulub'üne istinaden şöyle yazar: “Ahmed, İmam Musa b. Cafer'in (a) talebesidir.”28 Şeyh Tusi de onu İmam Rıza'nın ashabı arasında zikreder.29 İmamiye'nin muasır araştırmacılarından biri de Ahmed'in Şia ricaliyle irtibatı bulunduğu, onlardan bir çoğundan ilim öğrendiği, İmam Sadık (a) mektebine mensup çok sayıda kimsenin onun üstatları ve şeyhleri arasında sayıldığı, kimi zaman da bu irtibatlar nedeniyle Şia düşmanlarının kınamasına maruz kaldığı noktası üzerinde durmuştur.30

Bu son söylenen gözönünde bulundurulduğunda denebilir ki, Ahmed, imamların (a) davranışının etkisi altında kaldığından veya onların talebesi olduğundan ya da cesaret ve insaf duygusuna sahip bulunduğundan Ehl-i Beyt'in (a) menakıbına dair pek çok hadise Müsned'inde yer vermiştir. Bu hadisler öylesine dikkat çekicidir ki, konuya vakıf kimilerinin ifadesiyle, çağdaş âlimlerden biri bu hadisleri “Müsnedu'l-Menakıb” adında müstakil bir kitap olarak düzenlemiştir.31

Bu satırların yazarı da bu büyük koleksiyona hızlıca bir gözatıp bu hadislerin bazı örneklerinden bir demet oluşturmuş ve onları Farsça'ya tercüme ettikten sonra kısa izahlarla okuyucuya sunmuştur.

1) Yakın akrabalara uyarı ve Ali'nin (a) halefliği

Esved b. Amir, Şerik'ten, o A'meş'ten, o Minhal'den, o İbad b. Abdullah Esedi'den bize (=Ahmed) Ali'nin şöyle dediğini rivayet etti:

“Yakın akrabalarını uyar”32 ayeti nazil olduğunda Peygamber ailesini biraraya topladı. Otuz kişi geldi. Yediler, içtiler. Daha sonra Peygamber onlara dedi ki: “Cennette benimle birlikte bulunmak, ailemin arasına katılmak ve benim halefim olmak için kim benim borçlarıma ve taahhütlerime güvence verir.” Şerik'in adını söylemediği bir kişi şöyle dedi: “Ey Allah Rasülü, sen bir deryasın,33 kim bu görevi üstlenebilir ki!” Daha sonra Peygamber, talebini tekrar etti ve ailesine sundu. Bunun üzerine Ali cevap verdi: “Ben onları üstlenebilirim.”34

Müsned şârihi Ahmed Muhammed Şakir bu hadisi hasen35 kabul etmiştir.36 Bu olay 1371 numaralı hadiste (el-Müsned, 2/352-353) daha fazla ayrıntıyla Hazret-i Emir'in dilinden aktarılmış ve Müsned şârihi o hadisin senedini sahih kabul etmiştir.37

2) Allah Rasülü'nün Medine'deki vekili ve menzilet hadisi

Peygamber hicri dokuzuncu yılda Romalılarla savaş niyet etti. Düşmanların kötüniyetliliğinden çekindiğinden, Müfid ve Tabersi'nin anlattığına göre Ali'ye (a) şöyle dedi: “Medine'de benden veya senden başkasının kalması doğru değil.” Bu nedenle herkesten fazla güvendiği Ali'yi (a) Medine''de bırakıp cihad için yola koyuldu. O sırada münafıklar Ali aleyhinde dedikoduya başladıklarından Ali'ye hitaben yaptığı konuşmada onun makamını, Harun'un Musa ile ilişkisindeki makama benzetti.38 Herkes “menzilet hadisi” olarak meşhur olmuş bu sözü aynı şekilde nakletmektedir. Ahmed'in Müsned'inde de bu hadis yaklaşık yirmi kez Cabir b. Abdillah Ensari, Esma bint Umeys, İbn Abbas, Ebu Said Hudri, Saad b. Ebi Vakkas gibi sahabilerin dilinden (on kereden fazla) nakledilmiştir.39 Bunlardan biri şöyledir:

Ebu Ahmed Zübeyri, Habib b. Ebi Sabit'in oğlu Abdullah'tan, o Hamza b. Abdillah'tan, o Saad'dan [b. Ebi Vakkas] şöyle dediğini bize aktardı:

Allah Rasülü (s) Tebük'e gitmek üzere Medine'den çıktığında Ali'yi kendi yerine vekil olarak Medine'de bıraktı. Ali Peygamber'e şöyle arzetti: “Beni kendi yerine mi bırakıyorsun?” Peygamber ona şöyle buyurdu: “Benimle ilişkinde sahip olduğun makamın, Harun'un Musa ile ilişkisindeki gibi olmasından hoşnut değil misin? Tek fark şu ki, benden sonra peygamber yoktur.”40

Ahmed Şakir bu hadisin senedini hasen kabul etmiştir.41

3. Ebubekir'in hac emirliğinden azli ve Beraet suresinin Ali (a) tarafından tebliği

Vaki', İsrail'den, o Ebu İshak'tan, o Zeyd b. Yüsey'i'den, o Ebubekir'den bize nakletti:

Peygamber ona (=Ebubekir) Beraat suresini Mekke'ye götürme ve Mekke ahalisine tebliğ etme talimatı verdi; müşrikler bu yıldan sonra artık hac yapamayacaklar, Kabe'yi çıplak tavaf edemeyecekler, Müslümanlardan başkası cennete giremeyecek, her kim Allah Rasülü ile anlaşma yapmışsa o anlaşma süresi bitene dek geçerli olacaktı ve Allah ve Rasülü müşriklerden beri idi. [Ebubekir'in hareketinden sonra] Ali'ye şöyle buyurdu: “Ebubekir'in peşinden git, ona yetiş ve yanıma gönder, sen de o sureyi tebliğ et.” Ali bu emri yerine getirdi. Ebubekir Peygamber'in yanına döndüğünde ağlıyordu. Sordu: “Ey Allah Rasülü, acaba hakkımda kötü bir hadise mi vuku buldu?” Peygamber cevap verdi: “Senden iyilikten başka bir şey sadır olmadı. Ama bana emredildi ki, bu düsturları ya ben tebliğ etmeliyim ya da benden olan biri.”42

Müsned'in şarihi bu hadisi sahih kabul etmiş ve Zeyd b. Yüsey'i hakkında şöyle demiştir: “O, tabiinden sika biridir. Babasına Üsey'i de denirdi.43 Bu hadisenin hicri dokuzuncu yılın Zihicce ayında vuku bulduğunu bilmek gerekir.

Müsned'de, veda haccına şahit olmuş Habeşi b. Cünade Seluli'den, önceki hadisi teyit eden içerik bakımından aynı dört hadis göze çarpmaktadır. Zikredilen sahabi Allah Rasülü'nün (s) şöyle söylediğini nakletmektedir: “Ali bendendir, ben de ondanım. Sözümü ancak bizzat kendim veya Ali tebliği edebilir.”44

4. Peygamber'in Ali'nin halefliğini açıkça ortaya koyması

Yureyde [Eslemi] şöyle anlatır:

Peygamber (s) Yemen'e iki ordu sevketti. Birinin başına Ali b. Ebi Talib, diğerine ise Halid b. Velid'i komutan tayin etti ve şöyle buyurdu: “Eğer iki ordu buluşursa Ali kumandan olsun. Yok eğer iki ordu birbirinden ayrı kalırsa her birinin ayrı komutanı bulunsun.” Biz Yemen halkından Beni Zeyd'le karşılaştık ve savaşa tutuştuk. Sonunda Müslümanlar müşriklere karşı zafer kazandı. Erkeklerini öldürüp ailelerini esir aldık. Ali, esirler arasından bir kadını kendisi için seçti. Bureyde der ki: Halid b. Velid beni, bir mektupla birlikte bu meseleden haberdar etmek üzere Allah Rasülü'ne gönderdi. Peygamber'in huzuruna çıktığımda mektubu arzettim. Mektup ona okunduğunda öfkenin etkisini Allah Rasülü'nün (s) bütün çehresinde gördüm. Bunun üzerine dedim ki: “Ey Allah Rasülü, beni emir almamı buyurduğun bir adamla birlikte yolcu ettin. Dolayısıyla emredildiğim işi yaptım.” Allah Rasülü şöyle buyurdu: “Ali'yi sorgulamanız yakışık almaz. Çünkü o benden, ben de ondanım ve o benden sonra sizin önderiniz(veliniz)dir. O benden, ben de ondanım ve o benden sonra sizin önderiniz(veliniz)dir.”45

5. Peygamber'in iki ağır mirası

Esved b. Amir, Ebu İsrail'den, yani İsmail b. Ebi İshak Melayi'den, o Atiyye'den, o Ebi Said'den Peygamber'in şöyle buyurduğunu rivayet etmiştir: “Aranızda, biri diğerinden daha büyük iki ağır emanet bırakıyorum. Allah'ın kitabıdır. O, gökten yeryüzüne sarkıtılmış bir halattır. Diğeri ise Ehl-i Beyt'im olan ıtretimdir. Bu ikisi, havzda bana gelene dek birbirinden asla ayrılmayacaktır.”46

6. Gadir hadisi

Abdullah b. Ahmed, Ali b. Hakim Evdi'den, o Şerik'ten, o Ebi İshak'tan, o Said b. Vehb ve Zeyd b. Yüsey'i'den bu ikisinin şöyle söylediğini rivayet etmiştir:

Ali “Rahbe”de47 haykırarak halka şöyle dedi: “Allah Rasülü'nün (s) Gadir Hum gününde söylediği sözü işitenler ayağa kalksın.” Ravi diyor ki: “Said'in tarafından altı kişi, Zeyd'in tarafından da altı kişi ayağa kalkıp Allah Rasülü'nün (s) Gadir Hum gününde Ali hakkında 'Allah müminlere daha evla değil midir?” “Evet, öyledir” dediler. Hazret buyurdu ki: “Ben kimin mevlası isem Ali de onun mevlasıdır. Allahım onun dostlarını sev, düşmanlarına düşman ol.”48

Gadir hadisi Ahmed'in Müsned'inde otuz kereden fazla, muhtelif senedlerle ve ashabtan onun üzerinde kişinin dilinden nakledilmiştir.49 Burada aktarılan hadis, Ahmed'in oğlu Abdullah'ın evlatlarından rivayet edilmiştir. Müsned şârihi onun senedini sahih bulmuş ve Said b. Vehb Hiyvani hakkında şöyle yazmıştır: “Tabiinin sika isimlerindendir ve belli bir geçmişi vardır.”50

7. Peygamber'in vasiyetini yazmasının engellenmesi

Ahmed şöyle der:

Vehb b. Cerir, babasından, o Yunus'dan, o Zühri'den, o Abdullah'tan, o İbn Abbas'tan rivayet ederek bize anlattı. Allah Rasülü'nün (s) rıhletinin vakti gelip çatmıştı. “Gelin, benden sonra sapmamanız için size bir mektup yazayım.” Orada, içlerinde Ömer b. Hattab'ın da bulunduğu epey insan vardı. Ömer dedi ki: “Ağrı Peygamber'e galebe çaldı. Kur'an elimizde. Bize Allah'ın kitabı yeter.” Orada bulunanlar bu konuda ayrılığa düştü. Bazıları şöyle diyordu: “Yaklaşın, Peygamber sizin için bir şey yazacak.” Başkaları ise Ömer'in sözünü tekrarlıyordu. Bağrışmalar ve ileri geri konuşmalar artınca Allah Rasülü (s) üzüldü ve onlara şöyle buyurdu: “Kalkın, yanımdan uzaklaşın.”

İbn Abbas bu sözün ardından şöyle diyordu: “Büyük musibet, ihtilaf ve bağrış çağrış arasında Peygamber'in onlar için o mektubu yazmasına izin vermemiş olmalarıdır.”51

Ahmed Şakir, zikredilen hadisin senedini sahih kabul etmektedir.52 Bu hadis bazen aynen, bazen de özet olarak bu kitabın başka yerlerinde tekrar edilmiştir.53

8. Ali (a) için bir hadiste üç fazilet

Kuteybe b. Said, Hatem b. İsmail'den, o Bukeyr b. Mismar'dan, o Amir b. Saad'dan, o da babasından [=Saad b. Ebi Vakkas] bize şöyle aktarmıştır:

Peygamber savaşlardan birine çıkarken Ali'yi kendi yerine bıraktı. Ali, “Beni kadınlar ve çocuklarla mı bırakıyorsun?” dediğinde Peygamber'in (s) ona şöyle dediğini işittim: “Ya Ali! Benimle ilişkinde sahip olduğun makamın, Harun'un Musa ile ilişkisindeki gibi olmasından hoşnut değil misin? Tek fark şu ki, benden sonra peygamberlik yoktur.” Yine Hayber gününde şöyle söylediğini işittim: “Bayrağı, Allah ve Rasülü'nü seven, Allah ve Rasülü'nün de onu sevdiği birinin ellerine vereceğim.” Hepimiz başımızı uzattık. [Baktık ki] şöyle buyurdu: “Ali'yi yanıma çağırın.” Bu talimatın ardından Ali'yi gözlerinde hastalık olduğu haliyle huzura getirdiler. Peygamber tükürüğünü gözlerine sürdü ve bayrağı eline tutuşturdu. Allah Hayber'i onun eliyle Müslümanlara açtı.

“Biz evlatlarımızı çağıralım, siz de evlatlarınızı” ayeti nazil olduğu zaman Allah Rasülü (s) Ali, Fatıma, Hasan ve Hüseyin'i çağırdı ve dedi ki: “Allahım, bunlar benim ailemdir.”54

Müsned şârihi bu hadisin senedini sahih kabul eder55 ve şöyle yazar: “Bu hadisi Müslim ve Tirmizi, Kuteybe'den aynı senedle kendi kitaplarında rivayet etmişlerdir. O iki kitapta hadisin başında şöyle denmiştir: Muaviye, Saad'a Ali'ye sövme emri vermişti. Ona dedi ki: “Seni Ebu Turab'a56 sövmekten alıkoyan nedir?” Saad cevap verdi: “Çünkü Allah Rasülü'nün (s) Ali'ye söylediği üç şey hatırımda. Bundan dolayı asla ona sövmem. Onlardan biri benden bulunsaydı benim için kırmızı tüylü develere sahip olmaktan daha sevindirici olurdu.”57 Sonra o üç fazileti, zikredilen biçimde Muaviye'ye anlattı.

9. İbn Abbas'ın dilinden Ali'nin (a) meziyetleri

Yahya b. Hammad, Ebu Avane'den, o Ebu Belc'ten, o da Amr b. Meymun'dan bana aktardı ve şöyle dedi:

İbn Abbas'ın yanında oturuyordum ki dokuz grup ona geldi ve şöyle dedi: “Ya kalkıp bizimle gel ya da meclisi bizim için boşalt.” İbn Abbas dedi ki: “Sizinle geleyim.” Ravi şöyle der: “O sırada henüz gözleri kör olmamıştı.” Ravi sözüne devam ederek şöyle der: “Onunla sessizce sohbete koyuldular. Sonuç itibariyle biz ne konuştuklarını bilmiyorduk. Sonra Abbas'ın oğlu geri döndü. Elbisesini silkeleyerek diyordu ki: Ah ah! Sorguladıkları adamın on üstünlüğü var:

a) [Hayber'in fethi sırasında] Peygamber buyurmuştu ki: “Öyle birini göndereceğim ki Allah onu asla hor hakir koymaz. Allah ve Rasülü'nü sever.” Sonra sordu: “Ali nerede?” Dediler ki: “Evinde ağrıdan kıvranıyor.” Dedi ki: “Asla sizden hiçbiri ağrıdan kıvranmaz.” Sonra göz ağrısıyla oraya geldi. O kadar ki neredeyse hiçbir yeri ve hiçbir şeyi görmüyordu. Peygamber gözlerine üfledi ve sonra bayrağı üç kere dalgalandırdıktan sonra Ali'nin eline verdi. [Ali muzaffer biçimde bu görevden döndü] ve Huneyy'in [İbn Ahtab] kızı Safiye'yi yanında getirdi.

b) Filan kişiyi [=Ebubekir] Beraet suresini tebliğ için göndermişti. Sonra Ali'yi, sureyi ondan alması için onun peşinden yola çıkardı. [Bu davranışın sebebi hakkında] şöyle buyurdu: “Sureyi, benden olan ve benim de ondan olduğum kimseden başkası götüremez.”

c) Amca çocuklarına şöyle dedi: “Hanginiz dünyada ve ahirette velayetimi kabul ediyor?” Cevap vermekten kaçındılar. Yanında oturan Ali dedi ki: “Ben, dünyada ve ahirette senin dostunum.” Peygamber dedi ki: “Sen, dünyada ve ahirette benim dostumsun.” Peygamber tekrar onlara döndü ve dedi ki: “Hanginiz dünya ve ahirette benim dostluğumu seçiyor?” Onlar bu soruya cevap vermekten kaçındılar. Ali cevap verdi: “Ben, dünya ve ahirette senin dostluğunu seçiyorum.”Allah Rasülü bunun üzerine Ali'ye cevaben dedi ki: “Sen dünya ve ahirette benim dostumsun.”

d) O, Hadice'den sonra Müslümanlığa giren ilk kişidir.

e) Peygamber (s) abasını çıkarıp Ali, Fatıma, Hasan ve Hüseyin'in üzerine attı ve dedi ki: “Ey Ehl-i Beyt, Allah sizden kiri gidermek ve sizi tertemiz yapmak ister.”58

f) Ali, canını sattı. Peygamber'in (s) elbisesini giydi ve onun yatağında uyudu. Müşrikler tuzak kurup Allah Rasülü'nü hedef almışlardı. Ali tam uyumuştu ki Ebubekir geldi, onu Peygamber (s) sandı. Ali ona dedi ki: “Peygamber (s) Meymun kuyusuna doğru gitti. Ona yetiş.” Ebubekir gitti ve onunla birlikte Sevr mağarasına girdi. Müşrikler Ali'yi taş yağmuruna tuttular. Kendini toplamıştı ve acıdan haykırıyordu. Başını abasının içine kıvırmıştı ve dışarı çıkarmıyordu. Sabah olduğunda elbisesini başının üzerinden kenara çekti. Müşrikler dedi ki: “Sen aşağısın! Dostunu taşlıyoruz ama kendini toplamıyor ve feryat etmiyor. Ama sen iki büklüm oldun ve haykırıyorsun...!”

g) Peygamber (s) Tebük gazvesinde insanlarla dışarı çıktı. Ali ona dedi ki: “Seninle birlikte gelecek miyim?” Peygamber dedi ki: “Hayır.” Ali ağlamaya başladı. Peygamber ona dedi ki: “Benimle ilişkinde sahip olduğun makamın, Harun'un Musa ile ilişkisindeki gibi olmasından hoşnut değil misin? Tek fark şu ki, sen peygamber değilsin. Senin benim yerime vekil kalmadan benim gitmem yakışık almaz.”

h) Allah Rasülü (s) ona şöyle dedi: “Sen benden sonra tüm müminler arasında veli ve idarecisin.”

i) Peygamber (s) şöyle buyurdu: “Ali hariç, herkes mescide açılan kapıları kapatsın.” Sonuçta mescide cünüp giriyordu. Çünkü güzergahı burasıydı. Bu yoldan başka geçeceği yol yoktu.

j) Peygamber (s) dedi ki: “Ben kimin mevlasıysam Ali de onun mevlasıdır...”59

10. Ehl-i Beyt'in şer'i anlamı

a) Ahmed, Muhammed b. Mus'ab'tan, o Evzai'den, o Şeddad Ebi Ammar'dan şöyle söylediğini rivayet etmektedir:

Etrafında bir grup insanın bulunduğu Vasile b. Eska'nın yanına gittim. Ali'nin adını andılar. Kalkıp gittiklerinde Vasile dedi ki: “İster misin, seni Allah Rasülü'nden (s) gördüklerimden haberdar edeyim.” O “Evet” dedi. Vasile şöyle dedi: “Ali'yle buluşmak üzere Fatıma'nın (a) yanına gittim. Dedi ki: “Allah Rasülü'nün (s) yanına gitti.” Onu beklemek üzere oturdum. Nihayet Allah Rasülü yanında Ali, Hasan ve Hüseyin olduğu halde geldi. Hasan ve Hüseyin Peygamber'in ellerinden tutmuştu. Peygamber içeri girdi, Ali ve Fatıma'ya yaklaştı. İkisini karşısına, Hasan ve Hüseyin'i de dizlerine oturttu. Sonra elbisesini veya abasını onların üzerine örttü ve şu ayeti okudu: “Ey Ehl-i Beyt, Allah sizden kiri gidermek ve sizi tertemiz yapmak ister.”60 Sonra dedi ki: “Allahım, bunlar benim ehl-i beytimdir ve ehl-i beytim herşeye layıktır.”61

b) Esved b. Amir, Hammad b. Seleme'den, o Ali b. Zeyd'den, o Enes b. Malik'ten bizim için rivayet etti. Peygamber altı ay boyunca, dışarı çıktığı seher vakti Fatıma'nın evinin önünden geçer ve şöyle derdi: “Haydin namaza ey Ehl-i Beyt, Allah sizden kiri gidermek ve sizi tertemiz yapmak ister.”62

Bu vasıftan anlaşılmaktadır ki ayet-i şerifedeki “ehl-i beyt”, Kur'an-ı Kerim aracılığıyla vazedilmiş ve Peygamber-i Ekrem'in de (s) gayet açık bir ifadeyle o grubun fertlerini belirlediği şer'i bir kavramdır. Hazret, Ali, Fatıma, Hasan ve Hüseyin'i abasının (kesa) altına aldı ve onlar hakkında nazil olan bu ayeti ilan etti. Bu vesileyle Ehl-i Beyt'in kapsamında kimlerin sayıldığı ve kimlerin onun manasının dışında kaldığı net biçimde ortaya çıktı.63 Emirülmüminin'in hadislerini “aşere-i mübeşşere” hadisleri içinde, Hazret-i Zehra 'a) hadislerini de kadınlar müsnedinde zikretmiştir.64

11. Ehl-i Beyt'e dost olmak

a) Ahmed, İbn Numeyr'den, o A'meş'ten, o Adiy b. Sabit'ten, o Zerr b. Hubeyş'ten, o Ali'den rivayet etmiştir. Dedi ki: “Allah'a yemin olsun, Allah Rasülü'nün bana verdiği taahhütlerden biri şuydu ki, münafıklardan başkasın bana düşmanlık etmez ve beni müminlerden başkası sevmez.”65

Ahmed Şakir bu hadisin senedini sahih olarak tanıtmış ve Adiy b. Sabit Ensari Kufi hakkında şöyle yazmıştır: “Tabiinin sika isimlerinden biridir. Onun Şia olması rivayetine zarar vermez. Çünkü sika ve doğru sözlüdür.”66

b) Ahmed'in oğlu Abdullah der ki: “Nasr b. Ali Ezdi, Ali b. Cafer'den, o kardeşi Musa b. Cafer'den, o babası Cafer b. Muhammed'den [el-Sadık], o babasından [Muhammed b. Ali], o Ali b. Hüseyin'den, o babasından, o da dedesinden [Ali] bana nakletti ki Allah Rasülü (s) Hasan ve Hüseyin'in elini tuttu ve şöyle dedi: “Kim beni, bu ikisini, onların babasını ve annesini severse kıyamet günü benimle birlikte ve benim mertebemde olacaktır.”67 Ahmed Şakir bu hadisin senedini “hasen” kabul etmektedir.68 Yazıldığına göre Nasr b. Ali bu hadisi rivayet ettiğinde Mütevekkil'in emriyle ona bin kırbaç vuruldu.69

c) Ebu Ahmed [Muhammed b. Abdullah b. Zübeyir Esedi], Süfyan'dan [Sevri], o Ebi Cuhaf'tan, o Ebi Hazım'dan, o da Ebu Hureyre'den bizim için nakletti ki Allah Rasülü (s) şöyle buyurdu: “Her kim Hasan ve Hüseyin'i severse beni sevmiş demektir. Her kim bu ikisine kin güderse bana kin gütmüş demektir.”70

Bu hadisin senedi de şârihin görüşüne göre sahihtir.71

12. Peygamber'in (s) Ali'yi İsa'ya benzetmesi

Ahmed'in oğlu Abdullah, Ebu'l-Haris Şureyc b. Yunus'tan, o Ebu Hafs Ebbar'dan, o Hakem b. Abdülmelik'ten, o Hars b. Hasira'dan, o Ebi Sadık'tan, o Rebia b. Naciz'den, o Ali'den (a) rivayet etmiştir. Peygamber (s) bana şöyle dedi: “Sen bir bakıma İsa gibisin. Kafirler annesine iftira atacak kadar ona düşmanlık ettiler. Dindarlar ise hiç yakışık almayacak bir yere çıkartacak kadar onu sevdiler.” Bunun üzerine Ali şöyle dedi: “Benim hakkımda iki grup da saptı. Biri, beni bende olmayan sıfatlarla öven müfrit dostlar. Diğeri ise kinleri onları bana iftira atmaya sevkeden düşmanlar.”72

Müsned şârihi bu hadisin senedini “hasen” kabul etmektedir.73

13. Âl-i Muhammed'e sadakanın yasaklanması

Muhammed b. Cafer, Şa'bi'den, o Bureyd b. Ebi Meryem'den, o Ebi Havrai'den bize şöyle nakletti:

Hasan b. Ali'ye dedim ki: “Peygamber'le bir hatıranı anlatır mısın?” Dedi ki: “Zekat hurmasından bir hurma almış ve ağzıma götürmüştüm. Allah Rasülü (s) onu ağzımdan çıkardı, üzerindeki sıvısıyla hurmaların üzerine attı. Ona dediler ki: Ey Allah'ın Rasülü, bu hurmayı çocuktan almasaydın ne olurdu ki? Peygamber dedi ki: Biz Âl-i Muhammed'e zekat yemek yakışmaz.”74

Ahmed Şakir'in yazdığına göre bu hadisin senedi sahihtir.75 Bu hadis, metin veya seneddeki küçük farklılıklarla Müsned'de onbeş defadan fazla tekrarlanmıştır.76

14. Ali Kur'an'ın tevili üzerine savaşıyor

Vaki', Fıtr'dan, o İsmail b. Reca'dan, o babasından, o Ebi Said'den bize Peygamber'in şöyle buyurduğunu rivayet etti: “Aranızda Kur'an'ın tevili üzerine savaşacak olan birisi var. Tıpkı benim onun indirilmesi üzerine savaştığım gibi.” Ebi Said der ki: “Bunun üzerine Ebubekir ve Ömer ayağa kalktı. Peygamber şöyle buyurdu: “Hayır. Kasdettiğim, ayakkabısını diken kişidir.” Ali o sırada kendi ayakkabısını [veya Peygamber'inkini] tamir etmekle meşguldü.77

Şöyle anlatılır: Ammar Sıffin savaşı gününde Şamlılar karşısında recez okuyor ve diyordu ki: “Dün Kur'an'ın tenzili (onun vahiy olması nedeniyle) nedeniyle sizinle savaşıyorduk, bugünse tevili (tefsiri) nedeniyle sizin karşınızda kılıç sallıyoruz.” Bu recezde Peygamber'in sözkonusu işaretinden ilham aldığı bellidir.

15. Ammar bâğiler eliyle öldürülüyor

Ebu Muaviye, A'meş'ten, o Abdurrahman b. Ziyad'dan bize aktardı. Abdullah b. Haris şöyle der: “Muaviye Sıffin'den dönerken onun yanındaydım. Onunla Amr b. As arasında yol alıyordum. Amr b. As'ın oğlu Abdullah dedi ki: “Ey baba, Allah Rasülü'nün (s) Ammar'a 'Sümeyye'nin oğlu, vay sana! Bâği [= sapkın, asi] bir güruh seni öldürecek'78 dediğini işitmedin mi?” Amr, Muaviye'ye dedi ki: “Bunun ne söylediğini işitmiyor musun?” Muaviye şöyle dedi: “Bize hep cılız sözler söylüyorsun. Onu biz mi öldürdük? Onu, oraya getiren öldürdü.”79

Bu hadis, metin veya seneddeki farklılıklarla sekiz sahabeden yirmiden fazla defa nakledilmiştir.801 Müsned şârihi, zikredilen hadisi sahih ve hatta mütevatir saymış ve şöyle demiştir: “İlim erbabının bu hadisin mütevatir olduğunda tereddüdü yoktur.” Şârih, Muaviye'nin sözündeki “hene (cılız söz)” kelimesini açıkladıktan sonra şöyle yazar: “Burada Muaviye'nin hadisin sıhhatini inkar etmediği, bilakis Abdullah'ı tam da böyle bir zamanda neden bu hadisi naklettiği için eleştirdiği ortadadır. Çünkü taraftarlarının, eğer bâtıl yolda yürüdüklerini anlarlarsa çevresinden dağılacaklarından korkmaktadır. Bu sebeple doğru olmayan ve uygunsuz bir tevile başvurmakta ve şöyle demektedir: Ammar'ın katilleri, onu savaş meydanına getirenlerdir!”

İbn Hacer Askalani'nin Fethu'l-Bari'deki (c. 1, s. 452) sözünü naklederek şöyle der:

“Sözkonusu hadisi, aralarında Katade b. Numan, Ümme Seleme, Ebu Hureyre, Abdullah b. Amr b. As, Ebu'l-Yeser ve Ammar'ın da aralarında bulunduğu sahabeden bir grup rivayet etmiştir. Bu hadiste nübüvvetin alametlerinden bir işaret, Ali ve Ammar için aşikar bir fazilet, Ali'yi savaşlarında hatalı zanneden nasıbilere bir cevap gizlidir.”81

16. Peygamber'in dilinden İmam Hüseyin'in şehadet haberi

Muhammed b. Ubeyd, Şurahbil b. Medrek'ten, o Abdullah b. Nuceyyi'den, o babasından bize nakletti. O, Sıffin yolunda Ali ile birlikteydi. Ali, Ninova'yı görür görmez feryat etti: “Ey Eba Abdillah sabırlı ol! Ey Eba Abdillah Fırat kenarında sabırlı ol!” Sordum: “Ne için?” Dedi ki: “Bir gün Peygamber'in (s) huzurundaydım. Gözlerinin yaşla dolu olduğunu gördüm. Sordum: “Ey Allah'ın Peygamberi, sizi kim böyle üzdü? Neden gözleriniz yaşla dolu?” Dedi ki: “Senden önce Cebrail buradaydı. Bana Hüseyin'in Fırat nehri kıyısında öldürüleceğini haber verdi. Sonra şöyle devam etti: Sana toprağından bir miktar vermemi ister misin?.. Evet, dedim. Bunun üzerine ellerini uzattı ve bir avuç toprağı bana verdi. Bu nedenle elimde olmadan gözlerim yaşla doldu.”82

Müsned şârihi bu hadisin senedini sahih saymış ve şöyle yazmıştır: “Nuceyyi bu hadisi Ali'den nakletmede yalnız değildir.”83

17. Peygamber'in dosdoğru halifelerinin sayısı

a) Hasan b. Musa, Hammad b. Zeyd'den, o Mücalid'den, o Şa'bi'den, o Mesruk'tan bize rivayet ettti: Kufe'de Abdullah b. Mesud'un yanında oturuyorduk ve bize Kur'an dersi veriyordu. Bir adam ona sordu: “Ey Ebu Abdurrahman, bu ümmetin kaç halifesi olacağını Peygamber'e sormadınız mı?” Abdullah cevap verdi: “Irak'a geldiğimden bu yana senden başka kimse bu soruyu sormadı.” Sonra şunu ekledi: “Evet, Peygamber'e bu mesele hakkında sorduk. Hazret şöyle buyurdu: İsrailoğullarının nakipleri sayısınca oniki kişidir.”84

Şârih açısından bu hadisin senedi de sahihtir.85

b) Süfyan b. Uyeyne, Abdulmelik b. Umeyr'den, o Cabir b. Semure Sevai'den bize nakletti:

Allah Rasülü'nün (s) şöyle söylediğini işittim: “Bu iş [=din], oniki emir işleri yoluna koymak üzere kıyam edene dek daima ilerler.” Bana kapalı gibi görünen bu söz üzerine babama sordum: “Ne dedi?” Şöyle söyledi: “Hepsi Kureyş'tendir.”86

Bu hadis Ahmed'in Müsned'inde kırk kereden fazla tekrar edilmiştir.87 Bu hadislerden bazılarının metninde “emir” yerine “halife” kelimesi kullanılmıştır.88 Bu satırların yazarının seçtiği hadis, en üstün senedi olandır. Yani bunun senedi üç kanaldan Peygamber'e ulaşmaktadır. Hadisin şârihleri ve Ehl-i Sünnet âlimleri, Peygamber'in (s) oniki halifesine işaret eden hadisleri tefsirde boşluğa düşerek ona kendi itikatlarına uygun bir mana bulamamışlardır. Sonuç itibariyle de dağınık görüşler serdetmekten kurtulamamışlardır.89

18. Mehdi'nin (af) kıyamı

a) Haccac ve Ebu Naim, Fıtr'dan, o Kasım b. Ebi Bezze'den, o Ebi el-Tufeyl'den, o Ali'den (a), o da Allah Rasülü'nden (s) şöyle buyurduğunu bize rivayet etmiştir: “Dünyadan bir tek gün kalsa bile Allah, zulümle dopdolu olduğu gibi orayı adaletle doldurmak üzere bizden birini gönderecektir.”90

b) Fadl b. Dukeyne, Yasin İcli'den, o Muhammed Hanefiyye'nin oğlu İbrahim'den, o babasından, o da Ali'den aktarmıştır. Allah Rasülü (s) şöyle buyurdu: “Mehdi, bizden, Ehl-i Beyt'tendir. Allah onun işini bir gecede düzene koyar.”91

c) Süfyan b. Uyeyne, Asım'dan, o Zerr'den, o Abdullah'tan [İbn Mesud], o da Peygamber'den (s) bize nakletmiştir: “Ehl-i Beytimden benim adımı taşıyan birisi kıyam etmeden kıyamet kopmaz.”92

Müsned şârihi, zikredilen her üç hadisin senedini de sahih kabul etmiş93 ve Mehdi'nin kıyamıyla ilgili hadisleri inkar etmesi nedeniyle İbn Haldun'u sorgulamıştır. Söylemek gerekir ki İbn Haldun ünlü Mukaddime'sinde uzun bir bölümü Mehdi ile ilgili hadisleri incelemeye ayırmıştır.94 O bölümün başında şöyle der:

“Zamanın geçmesiyle Müslümanların umumu arasında ahir zamanda Peygamber'in (s) ehl-i beytinden bir kişinin kaçınılmaz olarak zuhur edeceği, dine teyit bahşedeceği ve adaleti aşikar kılacağı düşüncesi şöhret buldu. O dönemde Müslümanlar onu izleyecek ve İslam ülkelerinde hakimiyet sağlayacaktı. Bu kişiye Mehdi adını verdiler...”

Devamında da şöyle yazar:

“Bu konuda, muhaddis büyüklerin eserlerinde zikrettiği birtakım hadislerden istidlal yapılmaktadır. Bunu inkar edenler ise o hadisler hakkında söz söylemiş ve bu haberlerden bazısına el atarak onlara mukabelede bulunmuştur.”

Sonra Mehdi ile ilgili kimi hadislere değinir ve şöyle yazar:

“Bu hadisleri sorgulayan çoğu inkarcı... Çünkü muhaddisler nezdinde cerhin tadile öncelikli olduğu maruftur. Bu sebeple ne zaman senedlerin bazı ricalinde kusur ve gaflet ya da kötü ezber veya iyi hatırlamama, veyahut da yanlış görüş kabilinden şeylere yönelik bir kınama varsa sözkonusu eksiklik hadise de yürüyecek, onu çürütecek ve sıhhatini örseleyecektir. Bu tür sorgulamaların umumiyetle Sahih-i Buhari ve Müslim'in ricaline de sirayet edebileceğini söylemek gerekmez. Çünkü muhaddislerin icmaı, bu iki kişinin kendi kitaplarında yer verdiği şeylerin sahihliğe çok yakın olduğu yönündedir. Aynı zamanda ümmet, onların hadislerini kabul etme, onlarla amel üzerinde icma etmiştir. İcma, bu kitapları himaye ve savunmada kendi başına en büyük ve en güzel vesiledir, sözkonusu hadis kitaplarından başka bu konumda başka bir hadis kitabı bulunmamaktadır...”

Daha sonra Mehdi ile ilgili hadislerden hatırı sayılır miktarını tek tek ve aynen nakleder, onlara karşı sorumlu olmayı eleştirir ve bu güzergahtan giderek Mehdi mevzuunu inkara yönelir. O hadislerden biri, İbn Mesud'un en son zikrettiğimiz rivayetidir. Bu hadisin kusurunu ararken kaleminin ucu “Asım”ı hedef alır, rical erbabından birkaç kişinin sözünü gündeme getirerek söylendiği gibi onun hafız olmadığı sonucunu çıkartır.95 Çıkarttığı sonucun sorunlarını gidermek için de şöyle söyler:

“...eğer Buhari ve Müslim'in de ondan rivayet etmelerinden istidlal yapılıyorsa söylemek gerekir ki o ikisi, bağımsız olarak ondan rivayet etmemiştir. Bilakis ondan rivayet, diğer ravilerin yanında [karine ve şahit olarak] olmuştur.”96

İbn Haldun'un inkarcı sözleri merhum Ahmed Muhammed Şakir'e ağır gelmiş ve genel olarak onun izahlarını reddederek şöyle demiştir: “İbn Haldun, ehliyeti olmayan bir işin peşine düşmüş ve adamı olmadığı bir meydana ayak basmıştır. Siyasi konular, devlet işleri, padişahlara ve emirlere hizmet gibi işlerden oluşan iştigal sahası zihnini ve dilini ele geçirmiş, sonuçta da onun Mehdi'nin kıyamı ve inkılabı mevzusunun Şii inancı olduğunu zannetmesine yolaçmıştır. Oysa bilmek gerekir ki:

Bir: İbn Haldun, muhaddislerin “cerh tadile mukaddemdir” sözünü iyi anlamamıştır. Eğer onların bu sözünü iyi anlamış olsaydı böyle bir şey söylemezdi. Belki onların maksadını anladı ama düşüncesine hakim olan kendi zamanının siyasi görüşlerinin etkisi altında Mehdi ile ilgili hadisleri zayıf göstermiştir.97

İki: Asım b Ebi el-Nucud, Kur'an'ın tanınmış karilerinden biridir ve hadiste sikadır. Bazı hadislerde hata etmiştir ama hatası rivayeti merdud görecek boyutta değildir. Ona yöneltilen en çok eleştiri, ezberinin iyi olmaması nedeniyledir. Acaba böyle bir eleştiri onun hadisini terketmeyi gerektirir mi, sahih sünnetle ve muhtelif yollarla sabit olmuş, birçok sahabenin dilinden nakledilmiş bir konuyu inkara vesile olur mu? Bu meselenin sıhhati o boyuttadır ki, hiçkimse ondan tereddüt etmemektedir. Çünkü ravileri arasında adil, doğru sözlü ve sarih lehçeli kişiler vardır. Bu hadis başka ravilerden de nakledildiğinden, hafızasının iyi olmaması yüzünden tereddüt geçirilen kimse konusundaki hata ihtimali izale olmaktadır.98

Yukarıda geçenler, bu hususta sözkonusu kitapta yeralan çok sayıdaki hadisin pek az miktarıdır. Bu satırların yazarı her ne kadar o hadislerden bir demet sunmaya çabalamışsa da bu makale beklenenden daha uzun tuttu. Ümidimiz odur ki elinizdeki makale kendi çapında Müslümanların birbirini tanımasına ve yakınlaşmalarına yardımcı olur.

----------------------------------------------------------------

1-“İbn Hanbel” olarak şöhret bulmuş Ahmed, Ehl-i Sünnet içinde sesi çok duyulan muhaddis ve fakihlerinden biridir. O, Ehl-i Sünnet'in bilinen dört mezhebinden birinin kurucusu kabul edilir. İbn Hanbel Bağdat'ta (bir görüşe göre Merv'de) dünyaya geldi. Tebe-i tabiindendir ve onaltı yaşından itibaren hadis öğrenmeye çabalamıştır. Bu hedefe ulaşmak için birçok şehre seyahat etti. Süfyan b. Uyeyne, Abdurrezzak b. Hemmam San'ani ve Muhammed b. İdris Şafii, onun en ünlü hocaları arasında sayılmaktadır. Kendisinden geriye, hepsine de haber (veya rivayet) ruhunun hakim olduğu çok sayıda eser kalmıştır. Bu eserlerin en meşhuru, yaklaşık otuz bin hadis içeren Müsned'dir. Ahmed'in fikirdaşları onu, güçlü bir hafızaya sahip olmak, sabırlı olmak, azimlilik, temiz kalp ve düşünce sahibi olmak, takva, heybet, yiğitlik, engin ilim sahibi olmak gibi sıfatlarla övmüşlerdir. Ahmed'in hayatı, görüşleri ve düşüncesinin temelleri hakkında daha fazla bilgi için bkz: Muhammed Ebu Zehra, İbn Hanbel (hayatuhu, asruhu, arauhu, fıkhuhu), Mısır, Daru'l-Fikr el-Arabi, hicri 1367 / miladi 1947.

2-Müsned (çoğulu mesanid) “musannef”e karşın, içinde hadislerin sahabe adına göre dizildiği, yani Peygamber'den (s) sonra hadisin senedindeki birinci mercinin adlarının sırayla biraraya getirildiği hadis kitabına verilen isimdir. Muhaddisler, en önemli Ahmed'in Müsned'i olan “müsned” adında pek çok kitap hazırlamışlardır. Bkz: Seyyid Kazım Tabatabai, “Reveşha-yi Tedvin-i Hadis ve Senceş-i anha ba Yekdiger”, Makalat ve Berresiha'da, defter 61, yaz 1998, s. 16; Subhi el-Salih, Ulumu'l-Hadis ve Mustalihahu, Dımeşk 1379 hicri/1959, s. 305.

3-Ebu Musa el-Medini, Hasayis el-Müsned (Bu risale, Ahmed'in Müsned'inin başında Ahmed Muhammed Şakir'in editörlüğünde basılmıştır), s. 21.

4-İbn el-Cezeri (Muhammed b. Muhammed), el-Mes'adu'l-Ahmed fi Hatmi Müsnedi'l-İmam Ahmed, s. 39 (Bu risale de önceki risale gibi, Ahmed'in Müsned'inin başına basılmıştır.)

5-A.g.e., s. 27.

6-Cemaleddin el-Kasımi, el-Fadlu'l-Mübin ala Ikdi Cevheri's-Semin, takdim ve tahkik Asım Behcet el-Baytar, Beyrut, Daru'n-Nefayis, üçüncü baskı, hicri 1409 / miladi 1988, s. 282.

7-Celaleddin el-Suyuti, Tedrib el-Ravi, Abdulvahhab Abdullatif'in tahkiki, Daru'l-Kütüb el-Hadise, ikinci baskı, hicri 1385 / miladi 1966, c. 1, s. 173; Cemaleddin el-Kasımi, aynı kitap, s. 286.

8-El-Suyuti, aynı yer; el-Kasımi, aynı yer.

9-Hasen, Ehl-i Sünnet'in hadis erbabı nezdinde, senedinin, kendisi adil ama ezberi zayıf (hafifu'z-zabt) raviler kanalıyla Peygamber'e (s) veya sahabeye ya da tabiine bağlandığı tarikle gelen, şaz ve illetten salim kalan haberdir. (Subhi el-Salih, aynı kitap, s. 157).

10-Celaleddin el-Suyuti, Camiu'l-Ehadis, derleme ve tertip Abbas Ahmed Sakar ve Ahmed Abdulcevad, 21 c, birinci baskı, Beyrut, Daru'l-Fikr, hicri 1414 / miladi 1994, c. 1, s. 8, 19.

11-Bu kitaptaki hadislerin değeri ve itibarı hakkında daha fazla bilgi için bkz: Seyyid Kazım Tabatabai, Müsnednevisi der Tarih-i Hadis, İntişarat-i Defter-i Tebligat-i Hovze-yi İlmiye-yi Kum, 1999, s. 377-403.

12-İbnu'l-Cezeri, aynı risale, s. 53-55.

13-El-Muradi, Silku'd-Dürer, c. 4, s. 60, Ignaz Goldziher'den nakille, “Ahmed b. Muhammed b. Hanbel” Dairetu'l-Mearifi'l-İslamiyye, yasduruha bi'l-Arabiyye Ahmed Şintenavi, İbrahim Zeki Hurşid ve Abdulhamid Yunus, Beyrut, Daru'l-Ma'rife, c. 1, 493.

14-Bu konuda daha fazla bilgi için bkz: Fuad Sezgin Tarihu't-Turasi'l-Arabi, Nakluhu ile'l-Arabiyye Dr. Mahmud Fehmi Hicazi, ikinci baskı, İran, Kum, Mektebetu'n-Necefi el-Mer'eşi, sene hicri 1412, c. 1, üçüncü cüz, s. 218-222.

15-İbn Hanbel'in Alevileri koruduğu ithamıyla ilgili olarak bkz: İbnu'l-Cevzi (Ebu'l-Ferec Abdurrahman b. Ali) Menakibu'l-İmam Ahmed b. Hanbel, Adil Nuveyhiz'in mukaddimesiyle, birinci baskı hicri 1393 / miladi 1973, Beyrut, Daru'l-Afaki'l-Cedide, s. 359-362).

16-Bu kitabın telif edilmesinin öyküsü şöyledir: Nesai, Şam'a yolculuğunda oranın halkında Ali'den (a) inhiraf gördüğünden Ali ve Ehl-i Beyt'in faziletleri hakkında sözkonusu kitabı yazdı. (Murtaza Mutahhari, Hıdemat-i Mütekabil-i İslam ve İran, sekizinci baskı, Tahran, Sadra, 1979, Hurşidi, s. 476.

17-Ahmed Emin, Duha'l-İslam, altıncı baskı, el-Kahire, Mektebetu'l-Mısriyye, miladi 1961, c. 2, s. 122-123.

18-İbnu'l-Cevzi, aynı kitap, s. 165.

19-Eskiden birkaç yer “Kerh” olarak isimlendirilmişti. Bu cümleden olarak Bağdat'ta bir mahalle bu isimle biliniyordu. (Yakut b. Abdullah el-Hammuy, Mu'cemu'l-Buldan, Kerh maddesinin izahı). Belki de burada “Kerhliler”den, Bağdat'ın Kerh mahallesinden olan halk kasdedilmiştir. Yahut belki de murad Şiilerdir. Çünkü Bağdat'ta Kerhlilerin çoğu Şia idi.

20-İbnu'l-Cevzi, aynı kitap, s. 162-163.

21-Şerhu'l-Nehci'l-Belağa, c.1, s. 17; Esed Haydar'dan nakille, el-İmam el-Sadık ve'l-Mezahibu'l-Erbaa, ikinci baskı, Beyrut, Daru'l-Küttab el-Arabi, miladi 1971 / hicri 1392, c. 2, s. 503.

22-İbnu'l-Cevzi, aynı kitap, s. 163.

23-İbnu'l-Cevzi, aynı yer.

24-İbn Ebi Ya'la (Ebu'l-Hüseyin Muhammed), Tabakat el-Hanbeliyye, Muhammed Hamid el-Faki, el-Kahire, hicri 1371 / miladi 1952, c. 1, s. 320. Ahmed'in cevabının İmam Sadık'ın (a) aynı hadis hakkında Mufaddal b. Ömer'e ve İmam Rıza'nın (a) Me'mun'a verdiği cevabın benzeri olduğunu hatırlatmakta yarar vardır. Mukayese için bkz: el-Mevla Muhammed Bakır el-Meclisi, Biharu'l-Envar, Beyrut, Daru İhya el-Turas el-Arabi, c. 39, s. 193-194. Bu meyanda bilmek gerekir ki birçok rivayette Ali'nin (a) şöyle buyurduğu kayıtlıdır: “Ben cennet ve cehennemin taksim edicisiyim.” Bkz: el-Meclisi, aynı kitap, c. 39, s. 199.

25-İbnu'l-Cevzi, aynı kitap, s. 164.

26-Bilmek gerekir ki bâği, adil idareci karşısında bâtıl teville isyan eden ve onunla savaşan kimseye denmektedir. Böyle bir kimse İmamiye açısından kafirdir. Bkz: el-Mikdad b. Abdillah el-Suyuri, Kenzu'l-İrfan fi Fıkhi'l-Kur'an, Muhammed Bakır el-Behbudi'nin takdimiyle el-Mektebetu'l-Murtazaviyye, Tahran, 1985, hicri 1384, c. 1, s. 386.

27-Daha fazla bilgi için bkz: Muhammed Ebu Zehra, aynı kitap, s. 148-149.

28-Muhammed Bakır el-Musevi el-Hansari, Ravzatu'l-Cennat, Tahran, Mektebetu İsmailliyyan, hicri 1390, c. 1, s. 187.

29-Muhammed b. Hasan el-Tusi, el-Rical, Muhammed Sadık Âl Bahru'l-Ulum'un tahkikiyle, birinci baskı, el-Necef, hicri 1381 / miladi 1961, s. 367; yine bkz: el-Seyyid Ebu'l-Kasım el-Musevi el-Hoi, Mu'cemu Ricali'l-Hadis, üçüncü baskı, Beyrut, Daru'z-Zehra, hicri 1403 / miladi 1983, c. 2, s. 260.

30-Esed Haydar, aynı kitap, c. 2, s. 503-506. Burada, kendi inancına göre Şii eğilimleri bulunan Ahmed'in üstadlarından epey bir kısmının adını zikreder. Ama aynı zamanda, merhum Ayetullah Hoi'nin eseri olan Mu'cemu Ricali'l-Hadis'te Şii raviler tabakatına bakıldığında Şia'nın muteber rivayet kitaplarında İbn Hanbel'den herhangi bir hadis nakledilmediği anlaşılmaktadır.

31-Rıza Üstadi, “Müsnedu'r-Rıza” der Çehil Makale, birinci baskı, Kum, Kütüphane-i Ayetullah Mer'eşi Necefi, hicri 1413 / miladi 1381, s. 154.

32-Şuara (26) 214.

33-Hazret'in uçsuz bucaksız cömertliğinden kinayedir. Bkz: Sözkonusu hadisin şerhinde Ahmed Muhammed Şakir'in izahları.

34-Ahmed b. Hanbel, el-Müsned, şerahahu ve sanaa feharisehu Ahmed Muhammed Şakir, Daru'l-Mearif bi-Mısr, el-Kahire, 1949-1958, 15 cilt, hadis no: 883. Hatırlatmak gerekir ki merhum şârih ve musahhih işi kolaylaştırmak için bu kitabın hadislerini numaralandırmıştır. Bu satırların yazarı bundan böyle bu baskıdaki hadis numaralarına atıfta bulunacaktır.

35-Hasen hadisin tarifi daha önce verilmişti.

36-Sözkonusu hadisin şerhinde geçen Ahmed Şakir'in notları. Söylemek gerek ki, müfessirler de bahsi geçen ayeti tefsir ederken bu olayı esas alırlar. Örnek için bkz: Ebu Ali el-Fadl b. Hasan el-Tabersi, Mecmeu'l-Beyan li-Ulumi'l-Kur'an, sözkonusu ayetin izahı.

37-Bkz: Aynı hadisin izahı. Yapılan açıklamaya göre hadis Ehl-i Sünnet hadisçilerine göre sahih olan hadis, senedi başından sonuna kadar adil ve ezberi güçlü raviler tarikiyle Peygamber'e (s) veya sahabeye veya tabiine bağlanmaktadır. Buna ilaveten şaz olmaktan (meşhur hadisle çatışmaktan) ve illetten (gizli hastalık ve kusurdan) uzaktır. (Subhi el-Salih, aynı kitap, s. 145).

38-Bu hadis hakkında daha geniş bilgi için bkz: Muhammed İbrahim Ayeti, Tarih-i Peygamber-i İslam, Ebu'l-Kasım Gürci'nin editörlüğünde, ikinci baskı, Tahran Üniversitesi, 1983, s. 578-586.

39-Hamdi Abdülmecid el-Selefi, Mürşidu'l-Muhtar, ikinci baskı, Beyrut, hicri 1407 / miladi 1987, c. 1, s. 239.

40-El-Müsned, Ahmed Şakir baskısı, hadis numarası 1600.

41-Bkz: Bu hadisin izahı.

42-Önceki eser, hadis numarası 4.

43-Bkz: Ahmed Şakir, hadisin izahı.

44-İbn Hanbel, el-Müsned, 6 c., birinci baskı, el-Matbaa el-Meymene, Mısır, hicri 1313, c. 4, s. 164-165. Bundan sonra bu baskı kısaca “Meymene baskısı” olarak zikredilecektir.

45-El-Müsned, Meymene baskısı, c. 5, s. 356.

46-Önceki eser, c. 3, s. 14. Sakaleyn hadisi Müsned'de mükerrer zikredilmiştir. Örnek olarak bkz: c. 3, s. 17, 26, 59; c. 4, s. 367; c. 5, s. 181, 189, 190.

47-Eskiden “Rahbe” adında birkaç yer vardı. Ama buradaki “Rahbe” muhtemelen Kadisiye karşısında ve Kufe'ye yakın bir yerde, Mekke'ye gitmek isteyen hacıların sağ tarafında bir köydü. Bkz: Yakut el-Hammuy, Mu'cemu'l-Buldan, c. 3, s. 33.

48-El-Müsned, Ahmed Şakir baskısı, hadis numarası: 950.

49-Bkz: el-Selefi, Mürşidu'l-Muhtar, c. 3, s. 156-157.

50-Bkz: Ahmed Şakir'in bu hadis hakkındaki izahı.

51-El-Müsned, Ahmed Şakir baskısı, hadis numarası 2992.

52-Bkz: Aynı hadisin izahı.

53-Örnek olarak bkz: Ahmed Şakir, hadis numarası 2676, 3111; Meymeye baskısı, c. 3, s. 346 (Cabir b. Abdullah Ensari'nin Müsned'i).

54-El-Müsned, Ahmed Şakir baskısı, hadis numarası 1608.

55-Bkz: Bu hadisin izahı.

56-Ebu Turab, İmam Ali b. Ebi Talib'in lakaplarından biridir.

57-Müslim b. el-Haccac, el-Camiu's-Sahih, Bulak baskısı, hicri 1290, c. 2, s. 236-237; Muhammed b. İsa el-Tirmizi, el-sünen, el-Hind baskısı, hicri 1328, c. 4, s. 329-330.

58-Ahzab 33

59-Bu hadisi özetlemek için biraz kısalttık. Hadisin tafsilatı için bkz: Ahmed Şakir baskııs, hadis numarası 3062. Hatırlatmak gerekir ki, zikredilen hadis başka bir senedle de nakledilmektedir (bkz: Hadis numarası 3063) Âlim şârih her iki hadisi de sahih kabul etmektedir. Bkz: Bu hadislerin izahı.

60-Ahzab 33

61-Bkz: el-Müsned, Meymene baskısı, c. 4, s. 107 (Vasile b. Eska'nın müsnedi); yine bkz: c. 3, s. 286.

62-Önceki eser, c. 3, s. 259 (Enes b. Malik müsnedi). Yine bkz: c. 3, s. 286.

63-Daha fazla bilgi için bkz: Seyyid Murtaza Askeri, Nakş-i Eimme der İhya-i Din, birinci baskı, Mecme-i İlmi-yi İslami, Tahran, 1992, c. 11, s. 66-67.

64-Hazret-i Zehra (a) hadislerini Meymene baskısı c. 6, s. 282'de görebilirsiniz.

65-El-Müsned, Ahmed Şakir baskısı, hadis numarası 642. Bu hadis bazı küçük farklılıklarla 102 ve 236. sayfalardaki senedde de aynen tekrar edilmiştir.

66-Bkz: Hadisin izahı.

67-Önceki eser, hadis numarası 576. Bu hadis, Ahmed'in oğlu Abdullah'ın ilavelerindendir.

68-Bkz: Hadisin haşiyesi.

69-İbn Hacer Askalani (Ahmed b. Ali), Tehzibu't-Tehzib, Haydarabad, Hindistan, hicri 1325-1327, c. 10, s. 430.

70-Ahmed Şakir baskısı, hadis numarası 7863. Yine bkz: 6406 ve 7392 numaralı hadisler.

71-Bkz: Şârihin bu hadise düştüğü not.

72-El-Müsned, Ahmed Şakir baskısı, hadis numarası 1376. Bu muhteva bazı küçük farklılıklarla 1377 numaralı hadisin metin ve senedinde tekrarlanmıştır.

73-Bkz: şârihin hadisin izahındaki notu.

74-Bkz: Ahmed Şakir baskısı, hadis numarasın 1727.

75-Bkz: Hadisin izahı.

76-Bu cümleden olarak şu hadisler zikredilebilir: 1723, 1725, 1731 ve 7744. Diğer yerler için bkz: el-Selefi, Mürşidu'l-Muhtar, c. 1, s. 177.

77-El-Müsned, Meymene baskısı, c. 3, s. 33. Yine c. 3, s. 31 ve 82 (83. sayfada geçen hadise bakıldığında Ali Peygamber'in ayakkabısını tamirle meşguldü).

78-Peygamber'in cümlesinin aslı şöyledir: “Veyhake ye'bne Sümeyye! Taktuluke'l-fiete el-bâğiyye”

79-El-Müsned, Ahmed Şakir baskısı, hadis numarası 6499.

80-Bunlardan bazıları şunlardır: 6500, 6926, 6927. Diğer yerler için bkz: el-Selefi, Mürşidu'l-Muhtar, c. 2, s. 39. Olayın ayrıntısı için Muhammed b. Cerir el-Taberi'nin Tarihu'r-Rüsul ve'l-Müluk kitabına bakılabilir. Tahkik: Muhammed Ebu'l-Fadl İbrahim, ikinci baskı, Daru'l-Mearif, Mısır, 1971, c. 5, s. 37-42.

81-Bkz: Ahmed Şakir, Şerh-i Müsned-i Ahmed, 9/209-210.

82El-Müsned, Ahmed Şakir baskısı, hadis numarası 648.

83-Ahmed Şakir'in hadisin izahındaki notları.

84-Önceki eser, hadis numarası 3781. İsrailoğullarının nakipleri hakkında bkz: el-Kur'an el-Kerim, Maide (5) ayet 12.

85-Bkz: Ahmed Şakir'in bahis konusu hadisin izahında düştüğü notlar.

86-El-Müsned, Meymene baskısı, c. 5, s. 101; yine Şemsuddin Muhammed el-Sefareyni, Şerhu Selasiyati Ahmed, birinci baskı, Dımeşk, hicri 1380, c. 1, s. 539.

87-Bkz: el-Selefi, Mürşidu'l-Muhtar, c. 3, s. 380.

88-Örnek olarak: el-Müsned, Meymene baskısı, c. 5, s. 106.

89-Ehl-i Sünnet âlimlerin görüşleri hakkında bilgi için bkz: el-Sefareyni, aynı kitap, c. 2, s. 540-544; yine Seyyid Murtaza Askeri, Nakş-i Eimme der İhya-yi Din, c. 11, s. 74-84.

90-El-Müsned, Ahmed Şakir baskısı, hadis numarası 773.

91-Önceki eser, hadis numarası 645.

92-Önceki eser, hadis numarası 3571. Müsned'de Mehdi'nin inkılabına dair hadisler çoktur. Bunlar arasında şu numaralı hadisler zikredilebilir: 3572, 3573, 4098, 4279. Bu hadislerin çoğunun senedi sahih kabul edilmiştir.

93-Bkz: Ahmed Şakir'in aynı hadislerin izahına yazdığı notlar.

94 -O bölümün başlığı şöyledir: “Fatımilere ve insanların bu hususta sahip olduğu akaide dair ve onun hakikati üzerindeki perdenin kaldırılması”

95 -Şii rical âlimleri Asım'ı alenen tadil etmemişlerse de onu sorgulamışlardır. İmamiye taifesinin büyüğü, yani Şeyh Tusi, Tehzib ve İstibsar'da ravi zincirinde Asım'ın da bulunduğu iki hadis nakletmiştir. Daha fazla bilgi için: el-Hoi, Mu'cemu Ricali'l-Hadis, c. 9, s. 178.

96 - İbn Haldun (Abdurrahman b. Muhammed), Mukaddime, Beyrut, Müessesetu'l-Alemi li'l-Matbuat, tarihsiz, s. 311-330 ve onun Muhammed Pervin Gunabadi tarafından Farsça tercümesi, üçüncü baskı, Tahran, Bongah-i Tercüme ve Neşr-i Kitab, 1974-1975, s. 607-644.

97 -Sözkonusu kaide hakkında bilgi için bkz: Cemaluddin Muhammed el-Kasımi, Kavaidu'l-Tahdis, tahkik Muhammed Behcet el-Baytar, ikinci baskı, el-Kahire, Daru İhyai'l-Kütüb el-Arabiyye, hicri 1380 / miladi 1961, s. 170-172.

98 -Ahmed Şakir, Şerh-i Müsned-i Ahmed, c. 5, s. 197-198.

* Dr. Seyyid Kazım Tababatai Meşhed Firdevsi Üniversitesi İlahiyat Fakültesi

FHA PROFESÖR HAYDAR BAŞLA KONUŞTU Küresel güçler Türkiye’de ve İslam dünyasında Alevi-Sünni çatışması istiyor

Orta doğu’da kaos çıkarmak isteyen ABD, çıkarı için Mübarek’i ve Mursi’yi Mısır’ın başına getirdi. Ve yine çıkarları uğruna bunları harcadı.

Orta doğu’da kaos çıkarmak isteyen ABD, çıkarı için Mübarek’i ve Mursi’yi Mısır’ın başına getirdi. Ve yine çıkarları uğruna bunları harcadı.FHA-Muhabirimizin sorularını yanıtlayan Bağımsız Türkiye Partisi (BTP) Genel Başkanı Prof. Dr. Haydar Baş, Mısır’da yaşanan gelişmelerin Büyük Ortadoğu Projesi’nin bir parçası olduğunu söyleyerek, Batılı projelerde taşeron olanların sonu mutlaka hüsran olacağını söyledi. Ayrıca Prof. Haydar Baş, Türkiye halkının İmam Ali’yi iyi tanıdıkları, Aleviliği ve Şiiliği de iyi bildiğini söyledi.

Halkımız Aleviliğin de Şiiliğin ne olduğunu anladı

Küresel güçler ve onların yerli taşeronlarının Türkiye’de ve İslam dünyasında Alevi-Sünni çatışması çıkarmak istediğini söyleyen Haydar Baş, şunları söyledi: “İslam dünyasını Şii-Sünni diye ikiye bölerek birbirine karşı çıkarmak istiyorlar. Biz 3 yıl evvel başlattığımız programlarla Türkiye’nin böyle bir savaşın içerisine fiilen girmesine mani olduk. Halkımız Aleviliğin ne olduğunu anladı. Şiiliğin ne olduğunu anladı ve İmam Ali kimdir bunu çok iyi tanıdı. Ondan sonra siyaset geri adım atmaya mecbur kaldı. Bu işin Sünnisi Alevisi yok. Biz Müslüman olarak birbirimizin kardeşiyiz. Allah’ın Kuran’da beyan ettiği gibi biz birbirimizi destekleyen unsurlarız. Her kim bundan sapmak ister ve insanları saptırırsa bilesiniz ki onun yolu şeytanın yoludur. Allah ümmeti Muhammedi bu akıbetten muhafaza eylesin.”

Mübarek de Mursi de ABD’nin talimatıyla Mısır’ın başına geldiler

Mısır’da yaşanan olayları da değerlendiren BTP Genel Başkanı Prof. Dr. Haydar Baş yaşananların Büyük Ortadoğu Projesi’nin (BOP) bir parçası olduğunu ifade etti. BTP Genel Başkanı şunları söyledi: “Ondan önce Mısır’ı yönetenle şu anda devrilen Mursi arasında bence hiçbir fark yok. Hepsi ABD’nin talimatıyla Mısır’ın başına geldi. Gene ABD, çıkarları uğruna bunları harcadı. Neden? Çünkü ABD o bölgede kaos istiyor. Kaos içinde ordunun idareye el koyması ve kaos döneminde de Mısır’ın parçalanması, proje budur. Bu projeye ben şunu destekliyorum, bunun karşısındayım demek çıkar yol değildir. Onları devreye koyan iradeyi devreden çıkarmak lazımdır. ABD’yi devreden çıkartacak bir irade düşünüyor mu siyasiler? Yok. O zaman konuşmasınlar. Konuştukları her şey boştur. Hepsi bu projenin bir parçasıdır. Şimdi mesela Türk siyaseti 'kabul etmiyorum' diyor. Neyi kabul etmiyorsun? Mursi’nin gitmesini… Peki, Mursi’yi kim getirdi? Mursi Amerikan vatandaşı. Yani milli mi bu adam? Değil. Kendi sonlarını orada gördüğü için kabul etmiyorlar.”

Bütün İslam ülkeleri için Arap Baharı değil, milli istiklal baharı lazımdır

Batılı projelerde taşeron olanlar kim olurlarsa olsun en sonunda hüsrana uğrayacaklarının altını çizen BTP Genel Başkanı Prof. Dr. Haydar Baş, “Binaenaleyh bizim kanaatimiz şudur ki, bir başka devletin veya büyük güçlerin Büyük Ortadoğu Projesi’nin bir parçası olan kim olursa olsun -mesela Şah ve Saddam bu projenin birer parçasıydı. Gördük ki bunların sonu hüsranla bitti, bu projeye alet olanların sonu da böyle bitecek. Onun için o sonu yaşamak için kabul etmemek gibi rollere bürünüyorlar. Bence bunların hiçbiri çıkar yol değildir. Yapılacak iş Mısır için de İslam ülkeleri için de Arap Baharı falan değil, milli istiklallerini ilan etme baharını, bayramını yaşamaları lazımdır. Bahar olacaksa, bayram olacaksa İslam ülkelerinin tamamı bağımsızlıklarına kavuşması ve yabancı güçlerin işgaline son vermesi lazımdır. Bu yapılmazsa her gün temcit pilavı gibi bu işleri ısıtıp ısıtıp önümüze koruz” dedi.

Prof. Dr. Haydar Baş kimdir?

Prof. Dr. Haydar Baş 1947 Trabzon doğdu. İlk, orta ve lise öğrenimini Trabzon'da tamamladı. Kayseri Yüksek İslam Enstitüsü'nü bitirdi. Lisansüstü eğitimini ve doktorasını "Veda Hutbesinde İnsan Hakları" konusundaki tezi ile Bakü Devlet Üniversitesi'nde tamamlamıştır. Akademik çalışmalarına aynı üniversitede devam eden Baş "İslam ve Mevlana", "Tasavvuf Tarihi", "Din Sosyolojisi" ve "Din Psikolojisi" konularındaki araştırmaları neticesinde "Profesör" unvanını da almıştır. Yanı sıra Millî Ekonomi Modeli'nin sahibidir. 2011 Genel seçimlerinde Demokrat Parti'den milletvekili adayı olmuştur. Şu anda Bağımsız Türkiye Partisi (BTP) genel başkanıdır. Ayrıca Medya Patronu Olan Haydar Baş, Meltem TV, Mesaj TV, Yeni Mesaj Gazetesi gibi medya Kuruluşlarının da sahibidir. Bağımsız Türkiye Partisi Prof. Dr. Haydar Baş'ın isteğiyle Prof. Dr. Ata Selçuk tarafından kurulmuştur. Daha sonra Ali Gedik genel başkan olmuş, sonrasında da Prof. Dr. Haydar BAŞ genel başkan olmuştur.

Cumhuriyet Halk Partisi Genel Başkanı Kemal Kılıçdaroğlu, Irak Başbakanı Nuri El Maliki ile görüştü. Başbakan Maliki, Kılıçdaroğlu'nu, Başbakanlık binasında kabul etti. Basına kapalı yapılan görüşme, 1 saat sürdü. Maliki görüşmede Kılıçdaroğlu'na "Terörizme karş birlikte karşı koymalıyız'' dedi.

CHP Genel Başkanı Kemal Kılıçdaroğlu ile Irak Başbakın Maliki, saat 11.00'de görüştü. Görüşme sırasında Başbakan Maliki, Kılıçdaroğlu'na çeşitli hediyeler sundu. Maliki, "Türkiye kendi topraklarında teröristlere eğitim veriyor. Bu terirözm fırtınasına karşı hep birlikte karşı koymalıyız'' dedi. Maliki, "İki ülke ilişkilerinde yepyeni bir kapı açtınız'' ifadesini de kullandı. Maliki'nin ''Bu seyahat sonrası için güzel hayallerim var'' dediği de öğrenildi.

Başbakanlık binasında gerçekleşen görüşmeye CHP Heyetinde yer alan Genel Başkan yardımcıları Faruk Loğoğlu, Erdoğan Toprak, Gürsel Tekin, TBMM CHP Grup Başkanvekili Akif Hamzaçebi ve Milletvekilleri Hurşit Güneş, Ali Özgündüz, Candan Yüceer de katıldı. Kılıçdaroğlu'na danışmanlarından Şükrü Karaca ile Veli Özdemir de eşlik ediyor.

gerçekgündem

Mısır işçi partisi başkanı Mecdi Hüseyin, Mısır'ın eski diktatörü Hüsnü Mübarek'in çok sayıda suçlarıyla ilgili dosyalardan kurtulması ve mahkemenin serbest bırakmasının tamamen, siyonist İsrail, Amerika, Arabistan ve Birleşik Arap Emirlikleri'nin isteği üzerine gerçekleştiğini söyledi.

Mecdi Hüseyin, Hüsnü Mübarek'in duruşmasını da formalite ve göstermelik olarak nitelerken zaten öyle bir duruşmadan da Mübarek'in serbest bırakılması kararının çıktığını bildirdi.

Mısır'da askeri darbenin temelinde aslında Mısır halkının gerçekleştirdiği inkılabı ortadan kaldırmanın bulunduğunu belirten Mısır işçi partisi başkanı; Mısır halkının kanıyla diktatörlere ve zulümlere direneceğini ve bunda kararlı olduğunu verdiği canlarla ortaya koyduğunu söyledi.

Dün Mısır'ın başkenti Kahire'de eski diktatör Hüsnü Mübarek, mahkeme tarafından serbest bırakılırken Mübarek, karardan sonra cezaevinden askeri hastaneye nakledildi. 

Bu arada Amerika'da bulunan Uluslar arası Girişim Merkezi başkanı Sara Flounders, dün Presstv'ye yaptığı açıklamada, Mısır'daki darbeyi, Hüsnü Mübarek'in devrilmesine yol açan halk inkılabının kökünün kurutulması ve diktatörlük sisteminin geri getirilmesi olduğunu söyledi.

"Biz nerede savaşıyorsak maneviyatımızla savaşıyoruz. Biz esirleri katletmiyoruz. Siz esirleri duvara dizip gün ışığında bir yanda video çekerken bir yandan idam edersiniz. Biz sivilleri katletmiyoruz. Biz bazı çatışmalarda sivillerin kaçışını sağlamak adına daha çok şehit verdik..."

Bismillahirrahmanirrahim. Elhamdüllilahi Rabbilâlemin. Salat ve selam, kalplerin sevgilisi Ebu'l-Kasım Muhammed b. Abdullah'a, tahir ve tertemiz Ehlibeyti'ne olsun. Selamün aleyküm cemi'en ve rahmetullahi ve berekâtüh.

Başlarken; halihazırdaki şartlarda ve atmosferde, size, bu büyük ve bereketli kalabalığa katılımlarından dolayı teşekkürlerimi sunuyorum. Özellikle bu sınır bölgesinde, diğer tarafta aziz Filistin topraklarını işgal eden gaspçıların bulunduğu dikenli tellerin bitişiğinde yer alan beldeye şükranlarımı sunuyorum.

Başlarken yine dün olanları anımsayıp güney banliyöde teröristlerin gerçekleştirdiği patlamada hayatını kaybeden mazlum şehitlere Allah'tan rahmet ve bu tehlikeli ve büyük terörist saldırı sonucunda yaralanan herkese acil şifalar diliyorum. Şehitlerin ailelerine taziyelerimi gönderiyorum.

Takdir etmemiz gerektiği gibi banliyö ehlinin, halkın sabrının, tahammüllerinin, bilincinin, uygar ve disiplinli davranışlarının önünde huşu ve saygı ile duruyoruz. Saldırıyı kınayan ve bu acı olay karşısındaki duygularını ifade eden başkanlar, bakanlar, dini liderler, siyasi kimlikler, vekiller, partiler, cemaatler, şahıslar, devletler ve hükümetler dahil herkese teşekkürlerimizi sunuyoruz. Bunun yanında günlerin ilerde, bütün bölgemizde cereyan eden terörizme, cinayet ve suçlara desteğini açığa çıkaracağı ve şimdi sessiz kalan devletleri kınıyoruz.

Kardeşlerim, bugün kelamım iki başlık altında olacak. Birinci başlık Temmuz Savaşı'nın yıldönümü ile ilgili. İstediğiniz gibi isimlendirin, ''Vaad-un Sadık Savaşı'' veya düşmanın isimlendirdiği gibi ''2. Lübnan Savaşı''. İkinci başlık; iç sorunlar, dünkü ehlimize yönelik terörist saldırı ve bu saldırıdan önceki roketli ve bombalı saldırılar ile ilgili olacak. Özellikle ikinci bölümde, siz ve bizi farklı bölgelerden ve ülkelerden izleyen herkes, izin verin açıklıkla, şeffaf ve sorumluluk bilinci ile konuşayım. Şeyleri isimleriyle analım ve bu fitneci, tahripkar terörist projeyi devre dışı bırakabilmek için yardımlaşarak yol haritamızı çizelim.

Bu sene zaferin yıldönümünü, dikenli tellerin bitişiğinde bulunan, havasının Filistin havası, esintilerinin de Filistin esintileri olduğu Ayta beldesinde selamlamak istedik. Siz erkekler, kadınlar, çocuklar, yaşlılar, siyasi, askeri ve dini şahsiyetler ve burada toplanan herkes şu anda düşmana bir taş atımı uzaklıktasınız. Bu toplantının, gaspçı rejmin ikamesinden 65 yıl sonra, sizin ve izleyen herkesin bildiği büyük bir anlamı ve işaret ettiği şeyler var. Yıldönümünü selamlamak için Ayta'da toplanmak istedik. Çünkü Ayta, Güneyde, Bekaa'da, Güney Banliyölerde ve geri kalan bölgelerdeki tüm beldelerimizin, köylerimizin, mahallelerimizin, kentlerimizin sembolüdür. Kararlı, topraklarına bağlı, kahraman ve cesur direnişçileri, Rablerinin katında diri olan şehitleri, sabırlı yaralıları, özgür esirleri ve halkı ile bir semboldür. Ayta, 33 gün boyunca savaşan, kararlı duran ve yenilmeyen beldelerin sembolüdür. Ayta kararlılığın ve cesur duruşun sembolüdür. 33 gün boyunca Ayta'da yaşananlar, vatani, dini ve milli gerekliliğin üstünde olan manevi değerlerdi. Yaşananlar, Mukavemet ve Mukavemet'in halkı ve toprağı için, insani ve ahlaki değerler ile ifade edilir. Zaferin ve kararlılığın arkasında aşk ve bilinç vardı. O zamanlar İsrail hava kuvvetlerinin ve tanklarının sürekli saldırıları ile vahşi bir şekilde bombalanan, çoğu evi imha edilen Ayta ve Ayta'nın direnişçileri ve sakinleri tamamen katledilebilecekleri ciddi bir tehlike altındaydılar. O zamanları unutmadık. Ben yetkili kardeşlerimizle direkt olarak oradaki halkımıza Ayta'da kalmanıza gerek yok, sınırda bir köyde kalmanızı gerektirecek bir şey de yok mesajını gönderdim. Buna rağmen oradaki kahraman ve cesur direnişçiler sınırdaki bir köyde kalıp kanlarının son damlasına, son nefeslerine ve son mermilerine kadar savaşmaya karar verip Mukavamet'in gerçek manevi kimliğinden, Lübnanlılara ve tüm dünyaya bir mesaj gönderdiler. Bu duruşu hatırladığımız zaman, Muharrem ayının Aşura gününde Hüseyin'in (a.s) ashabına söylediklerini anımsadım. Mukavemet, Ayta ehlinden başka bir yerde savaşmasını istedi ama onlar en ön saflarda durmakta ısrar ettiler. Ayta'da halk ruhları, kalpleri, bedenleri ve 33 gün boyunca her saat akan kanları ile gece gündüz Lebbeyk Ya Hüseyin şiarına sahipti. Ayta halkı, diğer tüm beldelerde olduğu gibi, ateşkesin ilk saatinde yıkılmış evlerine döndüler. Hasırlarını açtılar, çadırlarını da kurup yıkım ortasında yaşamaya devam ettiler. Toprakları üzerinde kalmakta ısrar ettiler. Evlerini tekrar inşa edip bahçelerini ektiler. Çocuklarından aziz şehitlerinin onlara sunduğu onurlu hayata devam ettiler. Ayta bugün tüm diğerleri gibi vefalı, güzel ve yüce bir beldedir.

Kardeşlerim 25 Mayıs 2000 zaferiniz, daha önce bir çok defa dediğimiz gibi, büyük İsrail projesinin çöküş ve bitişinin göstergesiydi. Çünkü, Lübnan gibi en zayıf Arap Devletinde tutunamayan İsrail ve ordusu Nil'den Fırat'a kadar bir devlet kuramaz. İsrail, ordusu zikredildiği zaman herkes korksun istiyordu. 14 Ağustos 2006'daki tarihi zaferiniz, kendini büyük, kibirli, hegemonyasını kurmuş, korku verici, Filistinlilere, Lübnanlılara, Suriyelilere, tüm Araplara, İran'a ve bölge halklarına şartlarını dayatabilen bir güç gibi göstermek isteyen İsrail projesini de çöküşe götürmüştür. Bugün Ayta'da toplanan sizler bu projenin de yenildiğini ispat ediyorsunuz. İsrail, generalleri, liderleri ve halkı aracılığı ile Temmuz Savaşı'ndan başarısız, yenilmiş ve zayıf düşmüş bir şekilde çıktığını itiraf etmiştir. Bugüne kadar, askeri eğitimlerle, tatbikatlarla ve planlamalarla yaralarını sarmaya devam etmektedir. Bu iki büyük zaferden, Lübnan, bölge halkları ve hükümetleri için iki stratejik sonuç çıkmıştır:

Birinci stratejik sonuç, 25 Mayıs 2000 tarihinde ortaya çıkmıştır. Halkı tarafından sahiplenilmiş örgütlü ve silahlı halk direnişinin özgürleştirme kudreti vardır. Felsefi ve tarihi yaklaşımları konuşmamıza hiç gerek yok. Delilimiz 25 Mayıs 2000'deki halk zaferi ve ondan sonra Gazze'de yaşananlardır.

İkinci stratejik sonuç ikinci büyük zafer ile birlikte ortaya çıkmıştır. Evet halk direnişi özgürlük getirebilecek bir güçtür. Çünkü halk hareketi çete savaşlarına bağlı; uzun nefesli, düşmanı sürekli kanatma, zamanı kullanabilme, taktik çeşitliliği ile hareket edebilme ve bunun ardından bir süre sonra düşmanın çekilmesine neden olma gibi özelliklere sahiptir. Velakin halk direnişi, sert ve şiddetli bir askeri saldırı karşısında savunma gücü olamaz. Temmuz Savaşı ve bu savaşın tecrübesi bize açıkça gösterdi ki, saldıran düşman tarafının teknolojik, askeri ve diğer mühimmat imkanlarına sahip olmayan bir ülkenin ''halkı tarafından sahiplenilmiş örgütlü bir halk direnişinin'' hakiki bir savunma gücü olma kudreti vardır. Bunun delili de Temmuz Savaşı'dır. Temmuz Savaşı dünyaya, bazılarının bunun önüne geçmeye çalıştığı ama başaramadığı, akademik düzeyde çalışılan bir ders niteliğinde olmuştur. Biz bugün, işgal altında kalan topraklarımızı kurtarmak, halkımızı, köylerimizi, vatanımız Lübnan'ın egemenliğini ve toprağını savunmak adına bu derse ve Mukavemet yoluna ve uzun seneler boyunca tecrübelerle ispat edilen imanımız ve kararlı inancımıza bağlılığımızı belirtiyoruz. Bizim şu anda içinde bulunduğumuz konum 65 yıllık tecrübelerin sonucudur. Bölge hükümetlerinin, halklarının, ordularının, partilerin, fraksiyonların ve Mukavemet bileşenlerinin 65 yıl boyunca yaşadıkları, şu an Lübnan'ın sahip olduğu en zengin ve en güçlü şeyin ''Ordu, halk, Mukavemet'' diyen altın denklemin olduğunu ispat ediyor.

Dosta ve düşmana diyoruz ki, burada sınırda kalan bizler ve diğer sınır bölgesi köyleri, sınırdaki bahçelerimize ellerimizle ekinlerimizi ekeceğiz, evlerimizi sadece sınır bölgesinde değil, dikenli tellerin dibinde inşa edeceğiz. Nehirlerimizin suyunu, yerin dibine girip denizde kaybolsa da koruyacağız ama düşman tarafından çalınmasına izin vermeyeceğiz. Petrolümüzü, gazımızı, denizden ve işgal altındaki Filistin'in deniz sınır bölgesinden çıkaracağız ve İsrail bize bir şey yapamayacak. Bugün bundan fazlasını da söyleyeyim. Lebune'deki kaliteli pusu operasyonu aracılığı ile gönderilen mesajlara ek olarak geçen günlerde söylediklerimi tekrarlıyorum. İsrailli herhangi bir askerin, şehitlerimizin kanı ile tathir edilmiş Lübnan topraklarını kirletecek bir adım dahi atmasına müsamaha edilmeyecek. Aksi takdirde o ayaklar kesilecek. İsrail'e demek isterim ki, askerlerinin Lübnan topraklarında ve sınır bölgesinde seyahat edebildiği dönemler, geri dönüşsüz sona ermiştir. Bugün, Temmuz Savaşı'ndan 7 yıl sonra direnişiniz, bu senelerde yaşanan tüm sert hadiselere rağmen direniş gücünüz, rakamlara, istatiklere ve doğru bilgilere dayanarak diyebilirim ki her zamankinden çok daha iradeli ve güçlüdür.

İkinci bölüme geçelim. Dediğimiz gibi ikinci bölümde sakince konuşacağız. Bu kitlelerin, çevrenin, kadın, çocuk, yaşlı, erkek olmak üzere bu insanların, mağazalar ve sahiplerinin banliyöde veya başka bir yerde hedef alınması yeni bir şey değil. Düşman, herhangi bir düşman, direnişçilerle mücadelede başarısız olduğu zaman, insanları, direnişçilerin kitlesini ve hatta direnişçilerin yanında olmayan insanları hedef alır. Bu insanlara saldırıya sığınır. İsrail savaşlarının ve katliamlarının tarihi buna şahittir. Düşman, bu meselenin bizim zayıf noktamız olduğunu düşünerek hareket ediyor. Düşman, askeri mücadelelerde kaybettiği zaman, buradan baskı yaparsam veya şuraya saldırırsam hasmımım canını acıtırım diye düşünür. Bu zayıf nokta bizim aynı zamanda gururumuzdur. Bu neye delalet eder? Mukavemetin, liderleri ve halkı arasındaki duygusal, insani, ahlaki, ruhsal ve manevi ilişkilerine delalet ettiği gibi ''bir'' olduklarına da işaret eder. On yıllar boyunca Mukavemet'in kullandığı araçları, davranış ve koruduğu değerleri insanların onu sarıp kucaklamasına sebep olan özelliklerdir. Sivilleri korumak ve halkın reaksiyonlarına tepki vermenin dışında askeri bir işi yoktu. Burada karşılıklı duygusal ilişkide olan, sevinçleri ve acıları ortak olan Mukavemet ve insanlar var. Mukavemeti mutlu eden insanları da mutlu ediyor. Bu, bir açıdan güç noktası iken bir diğer açıdan baktığımız zaman da düşman güçlerinin istismar ettiği zayıf noktadır.

Dün güneyde insanlar hedef alındı. Bu bir suikast operasyonu değildi. Orada Hizbullah'tan herhangi bir lider veya yönetici yoktu. Hizbullah'a ait merkez de yoktu. Dün bu katliamı gerçekleştirenler, bilerek ve kasıtlı olarak kadınlardan, çocuklardan ve masumlardan müteşekkil sivil insanlara verdirebildikleri kadar fazla kayıp verdirtmek istediler. Hedef buydu. Şu ana kadar medyada patlayıcıların 60 kilo olduğundan bahsedenler var. Hayır, 60 kilodan çok daha fazla. Kardeşlerimiz bilgilendirecekler, 100 kilodan da fazlaydı. Önceki patlamada da hedefte insanların katledilmesi vardı. Bu katliam, on yıllardır devam eden açık çatışmalar bağlamında gerçekleştirildi. Hizbullah'tan önce de bu vardı. Bu çatışmalar var olduğu sürece bu patlamalar bir araç olarak kullanılmakta. Devletlerin ve siyonizmin iradesine teslim olmayı reddeden ve direnmeye devam eden bir ekip olduğu sürece ve bu ekibi sahiplenen bir çevre var olduğu sürece, ekip ve çevresi bu katliamlara ve kurbanlara tahammül etmek mecburiyetinde kalıyor. Bu da yeni bir şey değil.

Şimdi sorumlulukların sınırlarını ve yol haritasını çizebilmek için biraz ayrıntılara bakmamız gerekiyor. Biz bugün kalıntılar üzerinde durmuyoruz. Hiç bir zaman da kalıntıların üzerinde durmadık. Şehitlerimizi omuzlarımıza yükseltir, gururla ve acı ile defnederiz. Özellikle dünkü şehitlerimizi. Yaralılarımızı tedavi edip evlerimizi yeniden inşa ederiz. Devletin de zarar görenlerin yanında olması gerektiği gibi biz de yanlarında olacağız. Lakin hareket etmeye devam edeceğiz. Bu, dünyanın ne sonudur ne de başıdır, Mukavemet'in de ne başıdır ne de sonudur. Bu uzun yolda bir bölümdü dün yaşadıklarımız. Geçen aylar ve haftalarda, Bekaa'ya, Hermel ve bazı köylerine, Baalbek'e ve Nebi Şit'e roketler düştü. Bunlardan kimin sorumlu olduğu biliniyordu, çünkü roketler Suriye topraklarından fırlatılmıştı. Suriye silahlı muhalefeti diye isimlendirilen cemaatlerin işi olduğu biliniyordu. Oturup tahlil etmeye, toplantılar yapmaya gerek yok. Fail belli. Başka olaylar yaşandı. Hermel anayolunda patlamalar gerçekleştirildi ve siviller ile Lübnan ordusundan askerler vuruldu. Diğer yollarda patlamalar gerçekleştirildi, güney banliyölerine roketler atıldı. 9 Temmuz'da gerçekleştirilen patlamadan sonra banliyölerin doğusundan Cebel bölgelerine roketler atıldı. Dünkü patlamadan önce yine atılan roketler vardı ve dünkü katliam gerçekleştirildi.

Şimdi izin verin de dünkü patlamadan öncesini konuşayım. Biz nasıl hareket ettik? Bombalar bizi hedef alıyordu. Hermel, Mejd El Ancer ve Zehl yolunda bizi hedef alıyorlardı. Banliyöye atılan roketlerin hedefinde yine biz vardık. 9 Temmuz'da, 50 sivilin yaralanmasına neden olan büyük patlamanın da bizi, halkımızı, çevremizi ve bölgemizi hedef aldığı açık. Peki biz ne yaptık? Ne yaptığımızı söyleyelim de söylediklerimizi temel alalım. Öncelikle hiç bir şekilde geri cevap vermedik. Bildiğiniz gibi Lübnan'da herhangi bir mekanda bir hadise olduğunda bunun ardından insanların inip yolları kestiğini, araçlara saldırdığını ve zarar verdiğini görürüz. Biz ise hiç bir şekilde kalkıp da reaksiyon vermiyoruz. Burada insanların bilinçleri ve basiretleri ile sorumluluk sahibi gibi davranmaları gerekir.Kimseyi de itham etmedik, etmiyoruz. Ben o zamanlar kardeşlerimizden rica ettim, ne bir açıklama ne başka bir şeye gerek yok dedim. Hatta ben şimdiye kadar 9 Temmuz patlaması, atılan roketler ve saldırılar ile ilgili konuşmadım. Biz bilimsel çalıştık. Kime saldırıldıysa da onlar için aynı şeyi talep ettik. Hadise daha tazeyken birilerini görürsünüz genellikle, çıkar sağı solu itham eder, kınamalarda bulunur, yargılama ister vesaire. Hatta 9 Temmuz patlamasından sonra Lübnan'dan birileri çıktı ve utanmadan bombalı aracı Hizbullah'ın oraya yerleştirdiğinden bahsetti. Bundan daha büyük bir iftira ve zulüm olabilir mi? Vallahi ki şimdi yemin ediyoruz ama yemine de ihtiyacımız yok; bu halkı Hizbullah ve liderleri kadar seven, ona aşık olan, acılarını paylaşan ve ayakları altındaki toprağı öpen kimseyi bulamazsınız. Bu sefiller, açıklamalarında, demeçlerinde ve internet sitelerinde; 9 Temmuz patlamasında Hizbullah'ı itham ediyorlar. Delilleri de kimsenin ölmemiş olması. Asıl sizler öyle iş yaparsınız. Birlikte çalıştığınız istihbarat servisleri böyle iş yapar. Hizbullah ve benzerleri öyle çalışmaz.

Şimdi ihtimalleri masaya yatırmamız lazım. Başkalarından talep ettiğimiz gibi bizim de oturup konuşmamız lazım. Bu aracı Bir El-Abid'e kim koydu? Bize roket atanlar kimler? Hermel yolunda patlayıcı yerleştirenler kim? Varsayımlar var. İlk varsayım İsrail. İsrail ile aramızda büyük bir çatışma var. Uzun yıllardır savaşıyoruz, aramızda açık savaş var. İlk varsayım, özellikle Hizbullah'ın programına ve sistemine göre, ilk olarak İsrail listenin başında gelir. İlk önce buna delalet eden işaretler üzerinde çalışırız. Şimdi nasıl çalıştığımızı söylemeyeceğim ama işaretler üzerinde çalıştık ama bir şey çıkmadı, lakin bu varsayım olarak köşede durur. İkinci varsayım, Kusayr'a girişimizden sonra değil çok daha önceden bizi hedefe koyan tekfirci gruplardır. Suriye olaylarının başında bize karşı savaş açıp ''Sıranız geliyor, bedel ödeyeceksiniz, siz mecusisiniz, siz İranlısınız vs.” diye ilan ettiler. Yine bu varsayımı soruştururuz ve işaretler üzerinde çalışırız. 3. varsayım da bu hatta katılan bir başka grubun işi olabileceğidir. İç fitne ve savaş yaratmaya çalışıyor da olabilirler. Bu grup da A, B, C ve ila ahiri olabilir.

Hızlı hareket edip birilerini itham etmedik. Bugüne kadar hiç böyle yapmadık. Bugün ben itham edeceğim. Bir El-Abid patlamasının üzerinden 30 günden fazla zaman geçti. Roketler, saldırılar, patlamalar vesaire bu kadar süreden sonra hiç kimseyi itham etmedik ve biz bugün verilerimizi bir araya getirdik. İstihbarat dairesi kendi verilerine dayanarak birilerini tutukladı. Onları soruşturdu ve bazı şeyleri itiraf ettiler. Bunun ardından hepsini bizim verilerimizle birleştirdik ve resim net bir şekilde ortaya çıktı. Bugün açık ve net bir şekilde diyebilirim ki, derece derece ilerleyelim, Hermel yoluna iki noktaya patlayıcı yerleştirenler artık isim isim biliniyor. Bunlardan biri tutuklandı. Bugün Sayın Savunma Bakanı tarafından bir bildiri yayınlandı ve ben meseleden büyük bir hassasiyet, şeffaflık ve açıklıkla bahseden bu bildiri için savunma bakanına buradan teşekkürlerimi iletiyorum. Bazılarımız bunu duymuş olabilirler. Duymamış olanlar da duysunlar ve dikkatlice okusunlar bu beyanı. Hermel yoluna patlayıcıları yerleştirenlerden biri ordu istihbaratı tarafından yakalandı. Geri kalanları isim isim itiraf etti. Bugün savunma bakanının beyanında da zikredildiği gibi o mıntıkadaki 4 genci katledenler de onlar. Bunu da itiraf etmiş tutuklu şahıs. Cafer ailesinden 2 şehit, Emhez ailesinden bir şehit ve 4. şehit de Türk uyruklu biri ki halkımızdandır, hepimiz bir halkız. Bu 4 gencin katilleri şu anda biliniyor. Parantez içinde belirtmek isterim ki Cafer ve Emhez aileleri için de geri dönüp söyleyeceklerim var. Evet ben Beyrut'tan Ayta'ya konuşuyorum ama Baalbek'teki halkımız da bizi duyuyordur. Güney banliyölerine roketleri atanlar artık isim isim bilinmekte. Ve Bir El-Abid bölgesinde patlayıcıları yerleştirenler, % 99,99 isim isim bilinmekte. %0,01'i de öylesine bırakmış olalım. Peki kim bunlar?

Şimdiye kadar ki soruşturmalarda ve tahkikatlarda İsrail'in ajanları oldukları kanıtlandı mı? Hayır. Bundan sonra kanıtlanabilir mi? Evet olabilir. Yani ben İsrail'in ajanları olabilecekleri varsayımını hiç reddetmedim. Çünkü İsrail tüm insanları çalıştırabilir, bunda bir sorun yok. Lakin şimdiye kadar ispat edilen, sorumluların tekfirci bir yöne sahip gruplar olduklarıdır. İsimleriyle bilinmektedirler. Bunları kimlerin çalıştırdığı, desteklediği ve yönlendirdiği de bilinmekte. Savunma bakanı beyanında bazı isimleri zikretti. Zikredilmeyen isimler de var. Bazıları tutuklandı, bazıları da tutuklanamadı. Uyruklarına gelince de maalesef bazıları Lübnanlı, yine maalesef bazıları Suriyeli ve yine maalesef bir kısmı da Filistinli. Dünkü patlama konusundaki tüm veriler ve deliller yine aynı grubu işaret ediyor. Bu deliller ve veriler, güney banliyölerine bombalı araç gönderen belirlenmiş mekanlar ve isimler, yine bizi ellerindeki veriler konusunda bilgilendiren Lübnan güvenlik servisine dağıtılmıştır. Biz yapabildiklerimizi yaptık, onlar da yapacaklarını yaptılar ve dünkü acı olay meydana geldi. Verilerimize göre dünkü patlamanın sorumluları tekfirci gruplardır. Bu tekfirci gruplar İsrail'e çalışır mı? Kesinlikle çalışır. Kimse çıkıp da İsrail'i bu meselenin dışında koydular demesin. Bizim, Amerikan ve İsrailli istihbarat servislerinin bu tekfirci gruplara sızdığına dair şüphemiz yok. Lakin patlamayı gerçekleştirenler bu tekfirci gruplardır.

İleriki günlerde ne yapacağız? Şimdi hadisenin intihar saldırısı olduğu varsayımı halen tartışmaya açıktır. Sahada çalışan uzmanların nereye varacağını göreceğiz. Bu konu medyada dolaştı ve biz şimdiye kadar yalanlayamıyoruz, varsayım olarak orada duruyor. Şimdi talep edilen nedir? Yüksek Güvenlik Meclisinin bugün masaya yatırdığı ve hepimizin önünde durması gereken ulusal bir hedef var. Bu katliamları ve terörist saldırıları nasıl önleyebileceğimize dair ulusal bir hedef var. Çünkü patlayıcıları dün banliyöye koydular, 9 Temmuz'da yine banliyöye koymuşlardı, yarın nereye koyacakları belli değil. Eğer İsrail ise, onlar için banliyö veya başka bir bölge fark etmez. Eğer tekfirciler ise onlar için de fark etmez.

Birazdan isimlerle bu konuya geri dönüş yapacağım. Bu tekfirciler Şiileri katlettikleri gibi Sünnileri de katlediyorlar. Yine Hıristiyanları katlettikleri gibi Müslümanları da katlediyorlar. Kiliseleri patlattıkları gibi camileri de patlatıyorlar. Şii camilerine intihar eylemcilerini gönderdikleri gibi Sünni camilerine de gönderiyorlar. İşte Irak, Suriye, Pakistan, Afganistan ve Somali önünüzde duruyor. Şahit çok. Dolayısı ile ulusal bir hedef var. Bu hedef der ki, bugün banliyöye yarın Lübnan'da başka bir yere yerleştirilmesi muhtemel patlayıcılar ile gelen katliamları ve terörist saldırıları nasıl engelleyebiliriz? Şimdi sorumluların dereceleri yavaş yavaş yükseliyor ve ben açık konuşacağım. İlk patlama ve dünkü katliamdan sonra durum kontrol altına alınamazsa, Lübnanlı yetkililere, siyasi şahsiyetlere, ordu komutasına ve güvenlik servislerine, tüm Lübnanlılara, tüm dini mercilere demek isterim ki Lübnan, bu patlamalar devam ederse istesek istemesek de uçurumun kenarına gelecektir. Bu bağlamda, Lübnanlıların karşı karşıya olduğu bu tehdit karşısında sorumluluk içinde hareket etmek gerekir. Bu tehdidin bir partiye, bir cemaate veya bir mezhebe yönelik olduğunu düşünen varsa yanlış düşünmüş olur. Bütün bölgeyi tahrip edenler şimdi de Lübnan'ı tahrip etme kararı aldılar. Ve şimdi bazı başlangıçları yaşıyoruz. Yeni hadiseleri bu duruş ile gözlemlemek gerek.

Ulusal hedef, işbirliği ister. Birinci derecede devletin, ordu ve güvenlik servislerinin sorumluluğundadır. Bununla birlikte tüm bölgelerde halkın kendi arasında, siyasi güçler arasında ve servislerle işbirliğini gerektirir. Bu iki hat üzerinde çalışılır. Bu söylediklerim bizim seçimimiz değildir. Söylediklerim tüm dünyada bağlı kalınan şeylerdir. Birinci hat koruma adına gerçekleştirilen prosedürlerdir. Teftiş, kontrol noktaları ve ila ahiri. Bilinir, tüm dünyada standarttır bu prosedürler. Devlet ve güvenlik birimleri gelip bu prosedürleri uygulasın, biz hepimiz destek vermeye hazırız. Lakin tüm açıklığıyla bu hattın yeterli olmadığını söyleyebilirim. Hiç kimse, hiç bir lider, parti, fraksiyon, örgüt vesaire bu prosedürlerin katliamları ve bombalı araç geçişlerini tek başına önleyebileceğini söyleyemez. Evet biraz hafifletir, hasarı azaltır ama mutlak bir şekilde önlemesi mümkün değildir. Tüm dünyada öyledir. Dolayısı ile talep edilen 2.hattır ve birinci hattan daha önemlidir. Bu hat, bu cemaatlerin keşfedilip, kuşatılması, birbirinden sökülmesi ve yakalanıp ortadan kaldırılmasını esas alır. Bu da bir standarttır. İnsanlar öyle çalışır. İnsanlar oturup, burada kontrol noktası, burada teftiş, burada prosedür uygulanıyor acaba bombalı araç ne zaman gelecek diye oturup bekleyemez. Güvenlik güçleri bu intihar eylemcisinin kim olduğunu, bombalı aracı gönderen grubun kim olduğunu gidip teftiş edip, intiharcının veya bombalı aracın gönderilmesini engellemedir. Dünyada terörizm ile böyle mücadele edilir. Talep edilen ikinci hat budur. Tabi bunun olması için herkesin bir uğraş vermesi gerekir. Bu bağlamda talep edilen işbirliğinden bahsederken bu grubun siyaseten ve askeri olarak korunmamasının, desteklenmemesinin, masum gösterilmemesinin ve müsamaha edilmemesinin öneminden bahsetmemiz gerekir. Bizim veya banliyö için değil. Lübnan için. Çünkü bu gruplar Lübnan'ı yıkıma götürmek istiyor. Lübnan halkını iç savaşa sürüklemek istiyor. Lübnan'ın iç savaşa sürüklenmesini engellemeniz gerekmektedir. Yol budur. Bu bağlamda talep edilen bir başka konu ise mezhebi kışkırtmalardan uzak durmak. Aramızda siyasi rekabet varsa, bırakın siyasi kalsın. Siyaseten konuşalım, birbirimize siyaseten saldıralım. Çünkü sakinliğe davet ile sorunlar çözülemiyor. Bazıları var ki bir uzlaşı ve sakinlik oldu mu maaşları kesilir. Televizyonda, gazete köşelerinde çıkıp sövüp küfür etmezlerse maaşlarını alamazlar. Peki maaşınızı alın. Kardeşim siyaseten sövün. Lakin Şii, Sünni, mezhep vesaire bu konuları bir kenara koyun. Bu hedefin başarıya ulaşması için talep edilen budur.

Benim insanlara ve katillere söylemek istediklerim var. Bütün bu bölgeler bir tehdit altında yaşıyor. Dün patlamadan etkilenen insanlarımıza ve ailelerine söylemek istediklerim var. Biz sabrınızı, cesaretinizi, basiretinizi ve vefanızı biliyoruz. Bu kelamlar duygusal değildir. Biz bunları on yıllardır yaşadıklarımızla biliyoruz. En büyük sınav ise Temmuz Savaşı'nda verildi. Bu insanların savaştan önce ve sonra geri döndüklerinde yıkılmış evlerini, bahçelerini ve sokaklarını gördükleri zamanki reaksiyonlarını biliyoruz. Sizi iradenizden, imanınızdan ve Mukavemet'e bağlılığınızdan etmek istiyorlar. Ama bu konuda başarısız olacaklar. Siz onları her zaman başarısızlığa uğrattınız, ileride de uğratacaksınız. Bizim bu konuda imanıza, iradenize ve bağlılığınıza dair bir korkumuz yok. Lakin tehlikeli olan ve bizi korkutan şey ise bu katillerin sizi hedef alması karşısında sizin duygusal davranıp ülkeyi fitneye ve yıkıma götürecek reaksiyonlar vermeniz ihtimalidir. Dikkat etmemiz gereken nokta budur. Onlar ne istiyor?

Birazdan açık konuşacağım ve isimleri Suriyeli, Filistinli ve Lübnanlı diye sayarken, bu isimler değerli Sünni mezhebinden olabilirler. Bunun ardından size, banliyöye roketleri atanlar, yolları patlayıcılarla döşeyenler ve bombalı aracı gönderenler Sünnilerdir demek için gelecekler olacaklardır. Bu mantıkla kelam eden kimse İsrail'e hizmet eder ve katliamla hedefine ulaşmak isteyen katilin ortağıdır. Ve ben sorumluluğumu kullanarak bunların Sünni olmadığını söylüyorum. Bunların ne dini, ne mezhebi, ne vatanı ne de milliyeti vardır. Bunlar ne Suriyeli, ne Filistinli ne de Araptırlar. Ne Müslümanlardır ne de Sünni. Bunlar katildir. Bunlar, daha önceki konuşmalarımda da çokça dillendirdiğim gibi Sünnileri de katletmişlerdir. Şiilerden çok Sünnileri katlettiler. Hıristiyanlardan çok Sünnileri katlettiler. Rakam ve istatistik istiyorsanız getirelim. Şii alimden çok Sünni alim katlettiler. Dün gerçekleştirilen patlamada şehit olan Sünniler, yaralanan Sünniler var. Burası aynı zamanda Sünnilerin de yaşadığı bir bölge. Patlamada bir Filistinli de şehit oldu. Dolayısı ile Lübnan'daki ehlimizden ve özellikle Şiilerden talebim şudur ki size gelip Suriyeli dedikleri zaman Suriyelilere reaksiyon vermeyin. Lübnan'da mülteci konumunda ailesi, çocuğu, kadınları ile yaşayan Suriyeliler var. Veya size filan Filistinli dedikleri zaman da reaksiyon vermeyin. Çünkü kamplarda ve çevresinde sorunlar yaratmaya çalışanlar, Lübnanlıları ve Filistinlileri birbirine kırdırmaya çalışanlar var.Suriye bu Suriyeliyi ilgilendirmiyor veya Filistin bu Filistinliyi ilgilendirmiyor. Bunlar, gözleri ve kalpleri kör olan katil tekfirci gruplardandır. Bunlar sadece Lübnan'ı değil tüm bölgeyi yıkıma götürecek projelere sahip gruplardır. Bölgede olan biteni izleyin. Bunların başka bir projesi, başka bir programı yoktur. Tahrip, katletme, katletme ve katletme. Irak'taki kardeşlerimizde, patlamaların ve katliamların arkasındaki grupları Amerikalı, Batı, Arap ve İsrailli servislerden kimin yönlendirdiğine dair kesin bilgiler var. Tuzağa düşmeyeceğiz. Allah-u Teala bize, fitnenin öldürmekten daha kötü olduğunu söylüyor. Fitneye sürüklenmeyeceğiz. Masumalara saldırmayacağız. Masumlardan, iştirak etmedikleri eylemlerin sorumluluğunu sormayacağız. Bu, bilinç, sabır ve tahammül ister. Kimse bizi ve sizi bu noktaya çekmeye çalışmasın.

Cafer ve Emhez ailesi için söyleyeceklerim var demiştim. Bugün çocuklarınızın kimin tarafından katledildiği ortaya çıktı. Bunlardan biri Lübnan devleti tarafından tutuklandı ve diğer isimleri de itiraf etti. Dolayısı ile bu cinayetlerle alakası olmayan şahısları sorumlu tutmamanız gerekir. En üst seviyede sorumlu davranıp kontrollü bir şekilde hareket edilmesi gerekir. Çünkü, kuzey Bekaa'da herhangi bir aileye veya aşirete mensup herhangi biri tarafından gayrimeşru ve sorumsuzca edilecek her hareket tehlikeli sonuçlar doğuracaktır. İnsanları bilinçli, sabırlı ve tahammüllü olmaya davet ediyorum ki patlamaların ve katliamların irademizi etkilemeyeceğine ve fitne tuzağına düşürmeyeceğine dair mesaj gönderelim. Bu sadece bizim sorumluluğumuzda değil. Bu bütün Lübnan'ın sorumluluğundadır. Tekrar ve yeniden söylemek istiyorum ki ben kimseye yalan söylemem, eğer gidişat bu şekilde devam ederse, kontrolden çıkıp uçurumun kenarına gelecektir.

Katillere gelince. Eğer direkt İsrail'e çalışıyorsanız sorun değil. Sizi tanıyoruz, aranıyorsunuz, bir devlet sizi yakalayıp yargılamak istiyor ve elbet bir gün ellerimiz size ulaşacak. Devlet sizi ihmal ederse bizim ellerimiz size ulaşacak. Biz, kesinlikle devletin alternatifi değiliz. Ne güvenlik konusunda ne de Lübnan'ı savunma konusunda. Velakin tüm aşamalarda, devletin sorumluluk almayacağı her konuda, karşı çıkan varsa da karşı çıksın, ama biz sorumluluk alacağız. Şeffaf olalım.

Eğer ki Suriye halkını koruduğunuzu iddia ediyor ve Hizbullah'ı Suriye'ye girişinden dolayı takip ediyorsanız ki bu da varsayımlardan biri, size iki şey söyleyeceğim. Birincisi, siz tekirci gruplar, Suriye halkını en fazla yıkıma uğratan, mahveden gruplarsınız. Sadece rejim yanlılarını değil, muhalif cephelerini de öyle. Siz, muhalefet eliyle Hıristiyan din adamlarını kaçırıp öldürenlersiniz. Siz camileri yıkıp, çocukları öldürüyorsunuz, Suriye'nin değişik kentlerine hesapsız kitapsız bir şekilde bombalı araçlar gönderiyorsunuz, siz değil misiniz bunlar? Suriye halkını savunduğunuzu iddia ediyorsunuz ama siz Suriye halkına en fazla zararı verenlersiniz. Bu bir.

İki: Biz, yine şeffaflık ve açıklıkla söyleyeyim, Suriye'ye savaşmak üzere sınırlı bölge veya bölgelere girdik. Ve ilk defa bu kadar şiddetli açıklıkta konuşacağım. Biz nerede savaşıyorsak maneviyatımızla savaşıyoruz. Biz esirleri katletmiyoruz. Siz esirleri duvara dizip gün ışığında bir yanda video çekerken bir yandan idam edersiniz. Biz sivilleri katletmiyoruz. Biz bazı çatışmalarda sivillerin kaçışını sağlamak adına daha çok şehit verdik. Geçen aylar boyunca bazı Arap televizyonları kanalı ile bizim bombaladığımız, katlettiğimiz ve katliamlar gerçekleştirdiğimizi söyleyenler oldu. Bunların hepsi yalan ve iftiradır. Bazı kardeşlerim niye isim veriyorsun diyor ama ben isim vereceğim. El Arabiya ve El Cezire kanalları var. Suriye, Irak, İran ve bizim için bir araya geldiler. Arap dünyasında daha önce bu iki kanalda konuşulan şey kabul edilirdi. Şimdi Mısır'daki, Tunus'taki ve diğer ülkelerdeki bölünmelerden sonra El Cezire bir kesimin ve El-Arabiya da bir başka kesimin yanında durmaya başladı. Açın bakın, veriler, haberler, konuşulanlar tamamen birbirine zıt şeyler. Bir tarafta 4000 ölü varken diğerinde 50 ölü var. Kime inanırsınız? Bu bölünmelerden sonra, bir kanalı takip edenler diğerine sövmeye başladı. Peki birini izlerken ve diğerinin Mısır haberlerini doğru bulmazken Şam haberlerini niye doğru kabul ediyorsun? Maalesef Arap medyası özellikle son senelerde yalan haber nakletmekten, yalan haber fabrikasyonu ve aktarımı seviyesine geldi. Biz Hizbullah'ın, sadece tekfirci silahlı gruplara karşı savaştığımıza kıyamet gününde herkes şahit olacak. Siz Suriye halkını savunmuyorsunuz. Siz kadınlarımızı, çocuklarımızı, masumlarımızı katlederek, bölgemizi, çevremizi ve kentlerimizi tahrip ederek aldığımız pozisyondan geri çekileceğimizi sanıyorsanız yanılıyorsunuz. Ey ahmaklar, İsrail ile 30 yıl boyunca yaşadığımız tecrübelerimizi okuyun!

Bu tarz patlamalara cevabımız, herhangi bir patlama için cevabımız, şudur, açıkça söylüyorum, eğer Suriye'de 100 savaşçımız varsa 200, 1000 savaşçımız varsa 2000 ve 5.000 savaşçımız varsa bu sayı 10.000 olacak. Yanılıyorsunuz ve yanlış mekana vuruyorsunuz. Bu terörist tekfircilere karşı Suriye'de verilen savaş, eğer ihtiyaç duyarsa ben dahil tüm Hizbullah Suriye'ye gideriz. Suriye'ye, Suriye ve halkı için gittiğimiz gibi, Lübnan ve halkı için, vallahi, Lübnan'daki tüm Hıristiyan ve Müslümanlar için, Filistin ve Kudüs için gideriz.

Dolayısı ile bize savaş açanlar sonucu belirleyebileceklerini varsaymasınlar. Savaşın sonucunu biz belirleriz, savaşın bitişini biz belirleriz. 25 Mayıs 2000'deki son atışı, 96 yılında Gazap Üzümleri operasyonunda ve 14 Ağustos 2006'da yine son atışı yapan bizdik. İsrail ile yaptığımız tüm savaşlardan zaferle çıktığımız gibi; sizinle tüm gücümüzle bu savaşa girmemizi istiyorsanız, Lübnanlılara, Filistinlilere, Suriyelilere ve tüm bölge halklarına demek isterim ki biz tekfirci, tahripkar teröristlere karşı olan savaştan da zaferle çıkacağız inşallah ve benim buna inancım vardır. Savaş külfetli olacak evet ama koyun gibi kesilmekten ve katillerin evimize gelerek bizi katletmesini beklemekten daha az külfetlidir. Biz bütün savaşlarda; onurumuzu, varlığımızı, şerefimizi ve namusumuzu korumak adına yaptıklarımızda olduğu gibi, kadın ve erkek bu savaşın da içindeyiz. Küçüklerimiz de, bu savaştaki büyüklerimizdir. Bizi ne ölüm ne de kan caydırır ve biz tarihin derinliklerinden beri zaferlerin ashabıyız. Vesselamü aleyküm ve rahmetullahi ve berekâtüh.

Çev: Hasan Sivri

medyasafak.com

İran Genç Milli Wushu Takımı 7. Asya Gençler Wushu Şampiyonası'nı ikincilikle bitirdi.

Filipinler'de düzenlenen 7. Asya Gençler Wushu Şampiyonası dün akşam saatlerinde sona erdi.

Şampiyonaya katılan İranlı genç milliler şampiyonayı Çin milli takımından sonra ikinci sırada tamamladı.

İran genç Wushu milli takımı şampiyonada 7 altın, 5 gümüş ve 6 bronz madalya kazanarak Asya ikinciliği ünvanını elde etti.

Geçen yıl altıncısı düzenlenen şampiyonada ise İranlı milliler 6 altın, 4 gümüş ve 10 bronz madalya kazanmıştı.